Daniel Ricciardo’s carrière in de Formule 1 heeft een opmerkelijke transformatie doorgemaakt. De Australische coureur ging van een gevierde topcoureur bij Red Bull Racing naar iemand die tweemaal werd ontslagen.
Ricciardo’s hoogtepunt kwam in 2014 toen hij teamgenoot en viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel versloeg. Hij behaalde dat jaar drie overwinningen en eindigde als derde in het kampioenschap.
In 2016 en 2017 werd Ricciardo zelfs gezien als een van de beste coureurs op de grid, met sterke prestaties en overwinningen in Monaco en Azerbeidzjan.
Echter, na zijn overstap naar Renault in 2019 en later McLaren in 2021, begon zijn vorm af te nemen. Bij McLaren werd hij consistent verslagen door zijn jongere teamgenoot Lando Norris, wat uiteindelijk leidde tot zijn ontslag eind 2022.
Een korte terugkeer bij Red Bull’s zusterteam AlphaTauri (later RB) in 2023 eindigde ook in teleurstelling, met slechts drie puntenfinishes in 18 races voordat hij opnieuw werd ontslagen.
“Daniel’s seizoen is redelijk geweest, maar niet uitmuntend,” aldus Red Bull-teambaas Christian Horner. “Hij was onze back-up voor het geval Sergio de bal zou laten vallen.”
Deze uitspraak van Horner illustreert hoe Ricciardo’s status binnen het Red Bull-programma was gedaald van potentiële titelkandidaat naar een reserveoptie.
De gloriejaren bij Red Bull
Daniel Ricciardo’s doorbraak in de Formule 1 kwam in 2014, toen hij de kans kreeg om voor het topteam Red Bull Racing te rijden. In zijn eerste seizoen bij het team maakte hij direct indruk door zijn ervaren teamgenoot Sebastian Vettel te verslaan.
Dit was geen geringe prestatie, aangezien Vettel op dat moment viervoudig wereldkampioen was. Ricciardo’s seizoen in 2014 was gevuld met hoogtepunten.
Hij behaalde zijn eerste Grand Prix-overwinning in Canada, waar hij profiteerde van problemen bij het dominante Mercedes-team. In de laatste ronden passeerde hij Nico Rosberg voor de leiding, wat leidde tot een emotionele overwinning.
“Mijn hartslag steeg en ik was onzeker of ik de deal kon sluiten,” zei Ricciardo over de spannende slotfase in Canada.
Deze overwinning was slechts het begin. Ricciardo won dat jaar ook in Hongarije en België, waarmee hij zich vestigde als een serieuze titelkandidaat voor de toekomst.
Zijn prestaties waren zo indrukwekkend dat veel experts hem beschouwden als de beste coureur van het seizoen, ondanks dat Lewis Hamilton de wereldtitel won. In 2015 had Red Bull een moeilijker seizoen zonder overwinningen, maar Ricciardo bleef sterk presteren.
Hoewel hij in de eindstand nipt werd verslagen door zijn nieuwe teamgenoot Daniil Kvyat, was Ricciardo duidelijk de sterkere coureur. In kwalificaties was hij in 80% van de vergelijkbare sessies sneller, met een gemiddeld voordeel van een kwart seconde.
Topjaren en gemiste kansen
De jaren 2016 en 2017 worden door velen gezien als Ricciardo’s beste seizoenen in de Formule 1. In deze periode liet hij zien dat hij kon concurreren met de absolute top van de sport, ondanks dat Red Bull niet altijd de snelste auto had.
In 2016 keerde Red Bull terug naar de winnaarsrangen, met Ricciardo als een van de smaakmakers van het seizoen. Hij behaalde een emotionele overwinning in Maleisië, nadat Lewis Hamilton uitviel met motorproblemen. Daarnaast stond hij nog zeven keer op het podium en eindigde hij als derde in het kampioenschap.2017 bracht nog meer succes.
Ricciardo won de chaotische race in Azerbeidzjan en stond in totaal negen keer op het podium. Zijn prestaties waren zo consistent dat hij werd gezien als een serieuze titelkandidaat als Red Bull een competitievere auto zou kunnen bouwen.
Hier is een overzicht van Ricciardo’s prestaties in zijn topjaren bij Red Bull:
| Jaar | Overwinningen | Podiums | Eindklassering |
|---|---|---|---|
| 2014 | 3 | 8 | 3e |
| 2016 | 1 | 8 | 3e |
| 2017 | 1 | 9 | 5e |
Deze cijfers tonen aan hoe Ricciardo zich had gevestigd als een van de topcourerus in de sport. Zijn rijstijl, gekenmerkt door late remacties en gewaagde inhaalacties, maakte hem tot een favoriet bij de fans.
De neergang: Renault en McLaren
Na jaren van succes bij Red Bull besloot Ricciardo in 2019 een nieuwe uitdaging aan te gaan bij Renault. Deze overstap markeerde het begin van een moeilijke periode in zijn carrière.
Bij Renault worstelde Ricciardo om de resultaten te behalen die hij gewend was. In zijn eerste seizoen bij het team eindigde hij slechts als negende in het kampioenschap, zonder podiumplaatsen. 2020 bracht enige verbetering met twee podiumfinishes, maar het was duidelijk dat Renault niet in staat was om regelmatig met de topteams te vechten.
Gefrustreerd door het gebrek aan vooruitgang, tekende Ricciardo voor 2021 bij McLaren. Deze overstap leek aanvankelijk veelbelovend, maar al snel werd duidelijk dat Ricciardo moeite had om zich aan te passen aan de auto.
- Ricciardo werd consistent verslagen door zijn jongere teamgenoot Lando Norris
- Hij worstelde om het maximale uit de McLaren te halen in kwalificaties
- Zijn racepace was vaak niet op het niveau dat van hem werd verwacht
Het hoogtepunt van zijn McLaren-periode was ongetwijfeld de verrassende overwinning in de Italiaanse Grand Prix van 2021. Ricciardo leidde een McLaren 1-2 finish, zijn eerste zege sinds 2018. Echter, dit bleek een uitzondering te zijn in een verder teleurstellend verblijf bij het team.
“Ik heb van deze sport gehouden. Het is wild en geweldig geweest en het is een reis geweest,” schreef Ricciardo in een afscheidspost op Instagram na zijn ontslag bij RB.
Deze emotionele woorden tonen de gemengde gevoelens van een coureur die ooit werd gezien als een toekomstig wereldkampioen, maar wiens carrière een onverwachte wending nam.
De laatste kans bij RB
Na zijn ontslag bij McLaren eind 2022 leek Ricciardo’s F1-carrière voorbij. Echter, Red Bull bood hem een lifeline aan als reservecoureur voor 2023. Deze rol leidde uiteindelijk tot een onverwachte terugkeer op de grid bij AlphaTauri (later hernoemd tot RB) halverwege het seizoen.
Deze terugkeer werd gezien als Ricciardo’s laatste kans om te bewijzen dat hij nog steeds in de Formule 1 thuishoorde. De verwachtingen waren hoog, vooral gezien zijn ervaring en eerdere successen. Helaas kon Ricciardo deze verwachtingen niet waarmaken:
- In 18 races scoorde hij slechts drie keer punten
- Zijn beste resultaat was een zevende plaats
- Hij werd regelmatig verslagen door zijn minder ervaren teamgenoot Yuki Tsunoda
De teleurstellende prestaties leidden uiteindelijk tot Ricciardo’s tweede ontslag in korte tijd. Red Bull besloot om de jonge Nieuw-Zeelander Liam Lawson de kans te geven voor de rest van het seizoen.
“Iedereen bij VCARB wil Daniel bedanken voor zijn harde werk in de afgelopen twee seizoenen bij ons,” zei RB-teambaas Laurent Mekies. “Hij heeft veel ervaring en talent in het team gebracht met een fantastische houding, wat iedereen heeft geholpen om zich te ontwikkelen en een hechte teamgeest te kweken.”
