Ferrari heeft in Shanghai geschiedenis geschreven, maar op de slechtst denkbare manier. Voor het eerst in de Formule 1 zijn twee auto’s van hetzelfde team om verschillende technische redenen tegelijk uit de uitslag geschrapt.
Charles Leclerc werd uitgesloten omdat zijn auto 1 kilo te licht was, terwijl Lewis Hamilton uit de uitslag verdween door overmatige slijtage aan de skid block.
“Dit is niet alleen pijnlijk voor Ferrari, het is historisch gênant – en misschien ook het moment voor John Elkann om in te grijpen.”
De impact was direct zichtbaar op de gezichten in de garage van het team uit Maranello, nog voordat de officiële bevestiging binnenkwam.
De schade: 18 verloren punten en een ongekende plek op gelijke hoogte met Williams in het constructeurskampioenschap. Wat het extra schrijnend maakt, is dat Ferrari’s sociale kanalen de vijfde en zesde plaats al vierden terwijl de FIA-onderzoekers nog in de garage stonden.
Dit soort details lijken klein, maar zeggen veel over de disconnectie tussen sportieve realiteit en zelfbeeld binnen de organisatie.
Terwijl de rest van het veld zich langzaam terugtrok na een verder tamme race, begon in Maranello een interne aardbeving. De diskwalificatie bracht niet alleen sportieve schade toe, maar benadrukte ook de bestuursmatige zwakte van het team.
“Ferrari noemde het zelf een inschattingsfout. Maar het is het soort fout dat je je niet kunt veroorloven als je serieus wilt meedoen om een titel,” stelde een betrokken engineer na afloop.
De parallellen met 1999
Voor wie al wat langer meedraait in de Formule 1, roept deze dubbele diskwalificatie herinneringen op aan Maleisië 1999. Toen werden Michael Schumacher en Eddie Irvine na de race uitgesloten vanwege illegale bargeboards.
Maar daar volgde een juridische overwinning: Ferrari bewees dat het meetpunt van de FIA niet juist was en won het beroep, waardoor het team alsnog meedeed om beide titels.
In tegenstelling tot toen is de situatie in 2025 helder: beide overtredingen zijn bevestigd en onweerlegbaar.
De straf voor Leclerc was hard, maar eenvoudig te begrijpen. De auto kwam na de race 1 kilo onder het minimumgewicht uit van 800 kilo. Bij Hamilton ging het om de plank onder de auto, die te veel was afgesleten.
Dit duidt op een set-up die te veel druk op het chassis zet of een strategie waarbij de onderzijde van de auto te veel over kerbstones schuurt. Beide fouten hadden vermeden kunnen worden met betere controle.
Het verschil met 1999 is ook bestuurlijk van aard. Toen greep Ferrari snel in, bracht technische argumenten aan en vocht zich terug. Nu was er binnen enkele uren na de race al berusting.
Geen beroep, geen discussie, alleen gelaten acceptatie van de uitsluiting. Dat is tekenend voor de sfeer binnen het team onder leiding van Frederic Vasseur.
Onrust aan de top: zwijgende leiding, zichtbaar falen
John Elkann, president van Ferrari en topman bij Exor, heeft de afgelopen jaren zijn stempel gedrukt op zowel de koers van het Formule 1-team als op Juventus, dat op sportief en bestuurlijk vlak eveneens in zwaar weer verkeert.
De parallellen tussen beide projecten zijn treffend. In beide gevallen zijn verkeerde mensen op sleutelposities geplaatst, met als gevolg prestaties die niet aansluiten bij de verwachtingen van het merk.
Er gaan al langer geluiden op dat Elkann te veel taken heeft gedelegeerd en nu pas inziet hoe scheef de situatie is gegroeid. In de paddock wordt gefluisterd dat zijn geduld met Vasseur slinkt.
De Franse teambaas heeft rust gebracht in de communicatie, maar sportief lijkt er geen vooruitgang. Het team reageert nauwelijks op tegenslagen en laat punten liggen door fouten die niet thuishoren bij een topteam.
“Misschien moet de president zelf eens in de spiegel kijken,” merkte een Italiaanse analist op. “Maar hoe ontsla je jezelf?”
Het sentiment is duidelijk: Ferrari mist niet alleen snelheid, maar ook regie. De top lijkt zich nauwelijks te roeren, terwijl de rest van de concurrentie versnelt.
McLaren, Red Bull en Mercedes voeren updates door en reageren scherp op tegenslagen. Ferrari lijkt eerder te verzanden in interne analyse en trage besluitvorming.
Het technische vraagteken dat SF-25 heet
De SF-25 zou de auto moeten zijn waarmee Ferrari weer meedoet aan de kop. Maar niets wijst daar op. In beide openingsraces was het tempo grillig.
De auto blijkt gevoelig voor bandentemperatuur en raakt buiten het juiste afstellingsvenster zodra de omstandigheden wijzigen. In plaats van een solide basis te vormen voor een seizoen vol ontwikkeling, voelt het project aan als een wankel fundament.
Lewis Hamilton trok al vóór het seizoen in bij de fabriek in Maranello om zich voor te bereiden op zijn overstap. Hij wilde integreren, leren, en bijdragen aan de wederopbouw.
Die toewijding lijkt niet beloond te worden. De diskwalificatie is voor hem niet alleen een sportieve teleurstelling, maar ook een signaal dat zijn nieuwe team het fundamenteel nog niet op orde heeft.
De vraag dringt zich op wat Ferrari daadwerkelijk begrijpt van zijn eigen auto. De diskwalificatie duidt op een gebrek aan procescontrole, de zwakke racepace op een ontoereikend concept.
De combinatie is dodelijk voor een team dat zichzelf wil herpositioneren aan de top van de sport.
De teleurstelling in China heeft bij Ferrari geleid tot wat insiders een “collectief psychodrama” noemen. De gezichten in de garage spraken boekdelen.
Het was geen frustratie over een verloren podium, maar over de schaamte van een dubbele uitsluiting. De schade aan het imago is aanzienlijk. Fans reageren met ongeloof, de media zijn genadeloos en binnen het team heerst twijfel.
Frederic Vasseur heeft sinds zijn aantreden geprobeerd een cultuur van stabiliteit te creëren. Hij wilde af van de ‘schuldigen zoeken’-mentaliteit en focuste op processen.
Die aanpak gaf Leclerc recent nog als positief punt aan. Maar de vraag is nu of stabiliteit nog genoeg is. Dit moment vraagt om actie, niet alleen reflectie.
“We hebben dit al eens meegemaakt. En toch staan we hier opnieuw,” zei een engineer bij het verlaten van de paddock. “Dat zegt alles.”
Ferrari bevindt zich op een kruispunt. De fouten in China zijn te groot om weg te wuiven. Het seizoen is pas twee races oud, maar het verschil met de top is al zichtbaar en voelbaar.
Zonder drastische ingrepen – zowel technisch als organisatorisch – dreigt het jaar 2025 de geschiedenis in te gaan als een herhaling van eerdere mislukkingen. En dat, zo blijkt opnieuw, blijft de enige constante bij Ferrari.
