McLaren kon Max Verstappen in Japan niet aanvallen met strategie. De keuzes waren beperkt door bandenprestaties, onderlinge belangen en het constante tempo van de race.
Volgens teambaas Andrea Stella moest het team kiezen tussen het beschermen van Piastri of het mogelijk verspelen van een kans voor Norris. De uiteindelijke beslissing weerspiegelde een afweging tussen risico en realisme.
Stella legde uit dat McLaren niet eerder kon pitten met Norris zonder Piastri in gevaar te brengen. Een vroege stop van Norris zou de deur opengezet hebben voor undercutpogingen van achtervolgers op Piastri, zoals Leclerc of Russell.
McLaren koos ervoor om Piastri’s positie op de baan te beschermen, omdat een pitstop van Norris op dat moment had betekend dat Piastri had moeten wachten.
“Als we Lando als eerste zouden binnenhalen, konden we Oscar niet tegelijk binnenhalen. Dat zou een probleem geweest zijn voor Oscar, verklaarde Stella. We moesten wachten, anders hadden andere auto’s zoals Russell ons kunnen passeren.”
Deze interne afweging gaf Red Bull de kans om met Verstappen de pitstopstrategie te dicteren.
De Nederlandse coureur dook op hetzelfde moment naar binnen als Norris, waarmee elke strategische verrassing uitbleef. Daarmee werd ook duidelijk dat McLaren geen speelruimte had om iets afwijkends te proberen.
Lage bandenslijtage beperkte mogelijkheden voor undercut
De strategie in Suzuka werd verder beperkt door het ongewoon lage niveau van bandenslijtage. Een vroege stop leverde nauwelijks voordeel op in tempo, waardoor een undercut moeilijk uitvoerbaar was.
Stella benadrukte dat op circuits waar het verschil tussen oude en nieuwe banden groter is, zoals Barcelona, een undercut meer effect heeft. In Japan bleef dat verschil marginaal.
“De banden verslechterden bijna niet van ronde tot ronde. Daardoor was er geen echte winst te halen met een undercut, aldus Stella. Russell liet wel zien dat hij snel was op nieuwe harde banden, maar het verschil was te klein om strategisch echt voordeel te halen.”
Een mogelijke vroege pitstop voor Norris bracht bovendien een ander risico met zich mee. Door eerder naar binnen te gaan zou hij een kwetsbare positie innemen bij een eventuele safety car.
Als zo’n neutralisatie was gekomen net nadat Norris gepit had, dan had hij meerdere posities verloren aan coureurs die nog niet gestopt waren.
“Bij een safety car na Lando’s stop zou hij plekken kwijt zijn geraakt,” zei Stella. “Dat risico wilden we niet nemen.”
Ook een overcut, waarbij Norris juist later dan Verstappen naar binnen zou gaan, was volgens Stella niet haalbaar. Door het geringe verschil in grip tussen gebruikte mediums en verse harde banden, zou Norris alleen maar tijd verliezen.
De coureurs die al gepit hadden reden op betere banden en konden sneller pushen.
“Als Lando langer buiten was gebleven, zou hij plekken hebben verloren aan andere auto’s, waaronder Oscar, legde Stella uit. Zij waren al gestopt en hadden betere rondetijden op nieuwe banden.”
Stella wees naar George Russell als voorbeeld. De Mercedes-coureur stopte vroeg en reed direct snelle rondes op de harde band. Dit dwong McLaren om in de buurt te blijven van het pitwindow van hun rivalen.
Er was simpelweg geen ruimte om een alternatieve strategie te proberen zonder posities te verliezen. Het patroon van de race werd daarmee snel duidelijk.
Verstappen reed op kop, McLaren moest reageren, en strategische variatie werd afgesneden door het uniforme tempo en gebrek aan bandenslijtage. Daarmee verloor de race aan dynamiek, maar werd de rol van interne teamafwegingen juist belangrijker.
Geen ruimte voor fouten met beide auto’s in de punten
McLaren bevond zich in een luxe, maar lastige positie: beide auto’s reden in de punten. Dat maakte het cruciaal om geen enkel risico te nemen dat één van beide coureurs zou terugvallen in het veld.
Stella erkende dat het team liever beide auto’s veilig binnenhaalt dan één van de twee offert voor een mogelijke winst die toch onzeker blijft.
“Een undercutpoging brengt risico met zich mee. Achteraf denk je: ‘misschien hadden we het moeten proberen’. Maar het ging ook om het totaalplaatje. We wilden geen onnodige posities verliezen.”
Daarbij kwam dat Verstappen tijdens de race nauwelijks fouten maakte. De Red Bull-coureur reed gecontroleerd en had voldoende marge om elk strategisch initiatief van McLaren te pareren.
Zelfs als Norris of Piastri een andere keuze hadden gemaakt, zou dat waarschijnlijk niet tot een echte bedreiging hebben geleid.
Stella benadrukte dat een poging tot overcut alleen zin heeft wanneer er sprake is van duidelijke bandendelta’s. Dat was in Suzuka simpelweg niet het geval.
De harde band bood slechts een lichte prestatieverbetering, onvoldoende om een tactisch verschil te forceren.
De race op Suzuka laat zien hoe beperkt de strategische variatie kan zijn wanneer externe factoren zoals bandenprestaties en safety car-risico’s zwaar doorwegen.
McLaren moest prioriteit geven aan stabiliteit in de dubbele puntenpositie en kon geen agressieve zet doen zonder een van beide coureurs te benadelen.
De situatie werd verder bemoeilijkt door het feit dat Verstappen voorlag en McLaren moest reageren.
Elke afwijking van het standaardplan bracht potentiële gevolgen mee die niet opwogen tegen de mogelijke winst. Het team koos daarom voor veiligheid boven opportunisme.
