McLaren heeft in 2025 bijna elke race tot nu toe gewonnen met de MCL39. Op circuits als Melbourne en Bahrein reed het team op beslissende momenten bijna een seconde sneller dan de rest.
Dat komt niet alleen door motorvermogen of aerodynamica. Binnenin de voorremmen van de MCL39 zit een systeem dat de concurrentie niet heeft.
Het richt zich volledig op temperatuurbeheersing, en juist dat bepaalt hoe goed een auto presteert tijdens een race. Het systeem stuurt koele lucht gericht door de remcomponenten, waardoor oververhitting van banden wordt voorkomen.
Dat verschil is cruciaal op circuits waar bandenmanagement bepalend is. De innovatie is geen losse vondst, maar een resultaat van gericht ontwerp en afstemming.
Hoe het remsysteem van McLaren precies werkt
De voorremmen van moderne Formule 1-auto’s bestaan uit meerdere onderdelen: remklauwen, remschijven, remblokken en een omhullende structuur die alles bijeenhoudt.
Bij McLaren zijn al deze onderdelen omgeven door aparte beschermlagen die luchtstromen sturen. Deze structuren zijn ontworpen om gerichte luchtstromen naar gevoelige delen te brengen, waaronder het remoppervlak en de remklauw, die temperaturen tot 200 graden kunnen bereiken.
Wat McLaren anders doet, is hoe het team deze luchtstromen leidt en opsplitst.
Er is een deel dat lucht direct op de remklauw blaast, wat de temperatuur daar stabiliseert. Daarnaast is er een tussenruimte, als een luchtkamer, tussen de carbon fiber behuizing en de remonderdelen.
Die zone wordt gekoeld met extra luchtstromen, waardoor een soort vacuüm van koelere lucht ontstaat. Deze luchtbuffer voorkomt dat hitte zich ophoopt en naar de banden trekt.
“Niemand anders heeft zulke specifieke ducting die koellucht stuurt én vasthoudt rond de remmen.”
Banden die te warm worden, verliezen grip en slijten sneller. Door de warmte af te voeren voordat die de band bereikt, kan McLaren het gedrag van de banden veel nauwkeuriger controleren.
Het resultaat is zichtbaar: hun auto’s blijven stabiel over een hele stint, waar concurrenten al snel tempo verliezen.
In Bahrein bleek dit verschil duidelijk. George Russell kwam in de kwalificatie tot op 0,210 seconden van Oscar Piastri. Maar tijdens de race liep Piastri met gemak weg bij Russell.
Voor én na de safetycar bleven de McLarens constant snelle rondetijden rijden, zonder duidelijke slijtageproblemen. Een gelijkaardig patroon ontstond in Australië, waar het asfalt deels nat was en opdroogde tijdens de race.
Juist in die omstandigheden, waar bandentemperaturen constant veranderen, maakten de McLarens het verschil. De auto’s van Norris en Piastri reden op sommige momenten bijna een seconde per ronde sneller dan de rest van het veld.
Het verschil komt niet doordat ze harder kunnen remmen, maar doordat ze het remsysteem als een thermisch schild gebruiken. Het dempt de warmtestroom naar de band en houdt de temperatuur binnen een optimaal bereik.
Daardoor blijft de grip langer hoog, zelfs als de rest van het veld zijn banden moet sparen.
Waarom andere teams dit niet zomaar kunnen kopiëren
McLaren ontwikkelde dit systeem over meerdere jaren sinds de invoering van het ground-effectreglement. De vergelijking met hun auto van 2022 toont aan hoeveel meer componenten nu geïntegreerd zijn in de koeling van het remsysteem.
Andere teams hebben minder complexe structuren en missen het luchtmanagement zoals dat bij de MCL39 is uitgevoerd. Het ontwerpen van zulke systemen kost tijd en middelen.
Andere teams zouden veel moeten investeren om iets soortgelijks te maken, en dat is in een druk seizoen met 20+ races niet haalbaar. Bovendien komt in 2026 een nieuw technisch reglement, waardoor langetermijninvesteringen in huidige onderdelen niet voor de hand liggen.
“Het is geen goed gebruik van tijd en budget om in 2025 nog een compleet nieuw remsysteem te ontwerpen.”
Daarom is het aannemelijk dat McLaren dit seizoen een structureel voordeel behoudt tijdens races. Ze hebben een unieke oplossing gevonden binnen de grenzen van het reglement, en anderen hebben simpelweg niet de ruimte om dit te imiteren.
McLaren bouwde het systeem verder uit nadat ze in 2022 al experimenteerden met verschillende luchtstromen rond de remmen.
Sindsdien zijn ze blijven testen met hoe lucht het beste geleid kan worden om temperatuurverdeling te beïnvloeden. Dit leidde tot steeds complexere behuizingen, die nu uit meerdere lagen en afschermingen bestaan.
Het visuele verschil is zichtbaar als je foto’s van de voorremmen vergelijkt. Andere teams hebben eenvoudigere opstellingen met directe luchtinlaten.
McLaren daarentegen heeft een meerlagig systeem met tussenruimtes die lucht bufferen en sturen. Hierdoor ontstaat een consistente koeling, zelfs tijdens lange races of bij wisselende weersomstandigheden.
Te veel koeling zorgt voor koude remmen, wat ook problemen geeft. Te weinig lucht zorgt voor oververhitting en dus oncontroleerbaar bandengedrag. McLaren lijkt die balans gevonden te hebben.
