Is het al doorgedrongen? Blijf het herhalen tot het zover is: Lewis Hamilton zal echt Mercedes verlaten om zich bij Ferrari te voegen voor het F1-seizoen 2025. De aankondiging begin februari kwam als een schok, maar na twee jaar van consistente onderprestaties van Mercedes, zou het misschien geen complete verrassing moeten zijn. Hieronder verkennen we de redenen waarom Hamiltons overstap naar Maranello zoveel zin heeft.
Hij heeft niets meer te verliezen
Zou het kunnen dat Hamiltons enige kans op het winnen van een recordbrekend achtste Wereldkampioenschap kwam en ging in de controverse van Abu Dhabi 2021? Hij zou het natuurlijk nooit toegeven, maar met Red Bull en Max Verstappen zo dominant onder de huidige F1-regels, is de kans dat Hamilton zijn verzameling titels kan uitbreiden nu uiterst klein, ongeacht wat hij probeert. Hamilton weet maar al te goed uit eigen ervaring met Mercedes – winnaars van acht opeenvolgende coureurs- en constructeurstitels vanaf het begin van het V6-hybride tijdperk in F1 in 2014 – dat wanneer een team en coureur in zo’n groove komen, ze onmogelijk te stoppen zijn. Net zoals F1 vrijwel van Lewis was in het tijdperk van Mercedes-dominantie, is dit nu de wereld van Max. De rest? Ze leven er allemaal in, tot op zekere hoogte de nummers opvullend. Dus wat maakt het echt uit of Hamilton in een Mercedes of een Ferrari rijdt? Geen van beide is een Red Bull. Op dit punt heeft hij niets meer te verliezen.
Het leven bij Mercedes was onhoudbaar geworden na Abu Dhabi 2021
Er is geen gebrek aan beelden geweest van Hamilton die de afgelopen twee jaar neerslachtig, reflecterend, zelfs melancholisch keek. Een gebeurtenis als Abu Dhabi 2021 kan dat met iemand doen, waardoor Hamilton een verminderde, beschadigde, enigszins achtervolgde figuur achterbleef. Elke beweging die hij sinds die nacht in de kleuren van Mercedes heeft gemaakt, had de schaduw van Abu Dhabi erover hangen. Het was niet alleen de omstandigheden van de race – het ontnemen van een achtste titel in die omstandigheden – maar ook alles wat daarna volgde: het falen van Mercedes om hem een auto te geven om direct terug te slaan; te moeten omgaan met een snelle en pittige nieuwe teamgenoot in George Russell toen hij perfect tevreden was met Valtteri Bottas aan zijn zijde als zijn trouwe wingman.
Naarmate de tijd verstreek, kwam Abu Dhabi 2021 het begin van het einde van Hamiltons carrière bij Mercedes te vertegenwoordigen. Alles wat hij in Brackley had opgebouwd, werd na die race vervormd. Hamilton probeerde in het openbaar zijn best te doen om positief te blijven, maar naarmate het team worstelde om significante vooruitgang met de auto te boeken, werden zijn frustraties moeilijker te bevatten. Zie bijvoorbeeld zijn bewering bij de seizoensopener van 2023 in Bahrein dat Mercedes zijn richtlijnen over het ontwerp van de W14 had genegeerd, waarbij hij geen moeite deed om het duidelijke verschil in mening tussen team en coureur te verbergen op een manier die eerder ondenkbaar was. Naarmate één seizoen zonder overwinningen al snel twee werd, kon een concurrent van zijn aard niet doorgaan met glimlachen door de pijn. Het leven bij Mercedes na 2021 was onhoudbaar geworden. Hij riep al lang om een verandering van omgeving, een nieuwe start en een reden om te blijven racen.
Een kans om op zijn eigen voorwaarden met pensioen te gaan
Geconfronteerd met de media, waaronder PlanetF1.com’s Thomas Maher, leek Toto Wolff meer licht te werpen op de redenen achter Hamiltons vertrek. “We konden ons niet voor een langere periode vastleggen” dan de tweejarige contractverlenging die Hamilton afgelopen augustus ondertekende, gaf Wolff toe, met een kortetermijnovereenkomst die “voordeel voor beide partijen” bood. Hamilton heeft al het voordeel van zijn kant gezien, terugtrekkend voordat het eerste seizoen van zijn nieuwe deal zelfs begon – na alles wat ze samen hadden bereikt – in een meedogenloze daad die doet denken aan Daniel Ricciardo die Renault dumpt na één seizoen van een zogenaamd langetermijnproject. Maar wat was precies het voordeel voor Mercedes? De vrijheid creëren om Andrea Kimi Antonelli binnen de komende paar jaar te promoten, misschien?
Er is een werktheorie sinds het nieuws naar buiten kwam dat Hamilton zich bewust was van de opwinding van het team over Antonelli – mogelijk het antwoord van Merc op Max: jong, snel en barstensvol potentieel – en zich onbemind voelde door Toto die een half oog op de toekomst had. De geschiedenis van F1 is bezaaid met verhalen van grote kampioenen die met pensioen worden geschoven om plaats te maken voor de volgende generatie – je herinnert je misschien de poging van Alpine om hetzelfde te doen met Fernando Alonso in 2022 die spectaculair mislukte – met Hamilton zelf getekend als de opvolger van een vervagende, 43-jarige Michael Schumacher eind 2012. Overstappen naar Ferrari zou Hamilton een betere kans moeten geven om op zijn eigen voorwaarden af te zwaaien.
Hereniging met Fred Vasseur
De slotscène van de geliefde documentaire over Ayrton Senna ziet de drievoudig wereldkampioen gevraagd naar de coureur waarmee hij het meest genoot van racen in zijn carrière. Alain Prost, zeker? Nee? Moet Nigel Mansell zijn, dan? Geen van beide, zegt hij, maar Terry Fullerton, met wie hij als jongere in het karten tegenkwam. Terry wie? Precies. Senna’s
verrassende antwoord kwam tot de kern van een waarheid die gemeenschappelijk is onder racecoureurs, die immense rijkdom en glorie bereiken, maar vaak vinden dat het meest bevredigende deel van hun carrière komt in die onschuldige vroege dagen lang voordat de geest van competitie wordt gecorrumpeerd door politiek, macht en geld. Er is een element van Hamilton die terugkeert naar zijn eigen wortels door zich te herenigen met Fred Vasseur, nu de teambaas van Ferrari, die zijn stijlvolle titelwinnende GP2-seizoen met ART in 2006 overzag – effectief het nulpunt van Hamiltons F1-carrière.
Voor al zijn bewondering voor het Ferrari-merk en zijn lang gekoesterde wens om met het steigerende paard op zijn borst te racen, zou hij nu bereid zijn geweest om de overstap te maken als Vasseur – iemand die hij impliciet vertrouwt – niet op zijn post bij Maranello was? Maak geen fout: wanneer Lewis en Fred in 2025 bij Ferrari worden herenigd, zal het net zijn als in de goede oude tijd. Behalve dan dat het deze keer op het grootste van alle F1-podia zal zijn.
