Na Max Verstappens indrukwekkende inhaalrace in Brazilië werd de focus niet alleen gelegd op zijn podium, maar vooral op de nieuwe motor in zijn Red Bull.
McLaren trok openlijk de geldigheid van die wissel in twijfel en vroeg zich af of de kosten daarvan binnen het F1-budgetplafond vallen. Red Bull-baas Laurent Mekies reageerde, maar bleef vaag over hoeveel winst de nieuwe motor daadwerkelijk opleverde.
Tijdens een rampzalige kwalificatie op Interlagos, waarin zowel Verstappen als Yuki Tsunoda al in Q1 strandden, besloot Red Bull het roer om te gooien.
Het team paste de afstelling van de RB21 volledig aan en plaatste een nieuwe powerunit, waarmee het de parc fermé-regels brak. Verstappen moest daarom vanuit de pitstraat starten — maar dat weerhield hem er niet van om als derde te eindigen.
Hoewel de strategische gok loonde met een podiumplaats, riep de ingreep vooral vragen op bij de concurrentie. McLaren-teambaas Andrea Stella zei na afloop dat hij benieuwd was hoe de kosten van deze nieuwe motor worden verwerkt binnen Red Bulls budget.
Volgens de Italiaan hangt het antwoord af van de motivatie achter de wissel: prestatie of betrouwbaarheid. Stella wees erop dat de regels onderscheid maken tussen die twee.
Een vervanging vanwege betrouwbaarheid telt niet mee voor het kostenplafond, maar een motorwissel om extra snelheid te vinden wél. Zijn opmerking zette de discussie binnen de paddock meteen op scherp.
De kwestie raakt aan een gevoelig punt sinds de invoering van het budgetplafond in 2021. Teams mogen jaarlijks slechts een vast bedrag uitgeven, wat bedoeld is om de competitie gelijkwaardiger te maken.
Maar de grens tussen strategisch en noodzakelijk onderhoud blijkt steeds moeilijker te bewaken.
Mekies houdt kaarten tegen de borst
Toen Laurent Mekies, de nieuwe teambaas van Red Bull, werd gevraagd hoeveel tijd de nieuwe motor Verstappen had opgeleverd, bleef hij op de vlakte.
Hij erkende dat elk detail op de grid van 2025 het verschil kan maken, maar wilde geen cijfers noemen. Volgens Mekies was de wissel niet het gevolg van nood, maar van een bewuste gok.
Het team had het gevoel dat de afstelling niet klopte en greep de kans aan om “de auto opnieuw tot leven te brengen”. Hij benadrukte dat de beslissing vooral was ingegeven door gevoel en ervaring, niet door noodzaak.
Mekies zei dat Red Bull het risico bewust nam omdat ze “niet tevreden waren met de balans van de auto na de sprintrace”. De keuze om opnieuw te beginnen, inclusief een nieuwe powerunit, was volgens hem “typisch Red Bull: alles of niets.”
De strategie werkte. Verstappen reed zich vanuit de pitstraat naar het podium, al moest hij genoegen nemen met de derde plaats. Alleen Lando Norris en Mercedes-debutant Kimi Antonelli bleven hem voor.
McLaren bleef echter sceptisch. Stella benadrukte dat dergelijke motorwissels het evenwicht tussen de teams kunnen verstoren als de kosten niet correct worden toegerekend.
Volgens Stella zouden “motorwissels om prestatie te verbeteren” altijd onder het budget moeten vallen. Anders krijgen de rijkere teams een oneerlijk voordeel, zelfs binnen de grenzen van de regels.
Zijn opmerkingen leidden tot nieuwe vragen binnen de F1 Commission, die toezicht houdt op naleving van het kostenplafond.
Het blijft voorlopig onduidelijk of Red Bull’s ingreep wordt gezien als een prestatiegerichte keuze — en dus als kostenpost — of als een betrouwbare vervanging.
Ondertussen benadrukte Mekies dat het team alles volgens de regels heeft gedaan. Hij zei dat Red Bull “het seizoen ook zonder motorwissel had kunnen afmaken”, maar dat de aanpassing simpelweg een kans was om de prestaties te verbeteren.
Verstappen’s comeback en Red Bulls risico’s
Verstappen bewees in Brazilië opnieuw waarom hij bekendstaat als een meester in het herstellen van tegenslagen. Ondanks zijn start vanuit de pitstraat en een auto die pas laat in het weekend in balans kwam, vocht hij zich terug naar voren.
Mekies noemde de rit “bijna even indrukwekkend als zijn overwinning van vorig jaar”, toen Verstappen in de regen van P16 naar winst reed.
Volgens hem was het risico van de motorwissel gerechtvaardigd, omdat het de auto beter in zijn ‘window’ bracht — het ideale balanspunt tussen grip, snelheid en stabiliteit. Red Bull’s aanpak was volgens Mekies niet nieuw.
Het team neemt vaker gedurfde beslissingen, zelfs als ze pijn doen op korte termijn. De teambaas verwees naar eerdere experimenten in Boedapest en de recente sprintrace, waar vergelijkbare risico’s zowel successen als mislukkingen opleverden.
De discussie rond Verstappens motor raakt aan een groter vraagstuk binnen de Formule 1: hoe ver mag een team gaan binnen het reglementaire grijsgebied van het kostenplafond?
Sinds de invoering van de regels zoeken teams constant de grenzen op tussen prestatie, betrouwbaarheid en budget. McLaren’s vragen zullen waarschijnlijk niet de laatste zijn.
De FIA onderzoekt geregeld hoe kosten worden geboekt, en zelfs kleine interpretatieverschillen kunnen leiden tot grote gevolgen. Voor Red Bull, dat al eerder onder het vergrootglas lag, is de kwestie extra gevoelig.
Voorlopig blijft de officiële lezing simpel: de motorwissel was toegestaan, en het resultaat rechtvaardigde de gok.
