De relatie tussen Toto Wolff en FIA-president Mohammed Ben Sulayem stond lang onder spanning, maar er lijkt nu ruimte voor nuance. Volgens Wolff is het leiderschap van Ben Sulayem, die volgens critici met een ‘ijzeren vuist’ regeert, niet zonder voordelen.
Vooral op twee gevoelige onderwerpen – het scheldverbod en de komst van een elfde Formule 1-team – geeft de Mercedes-teambaas hem nu opvallend genoeg gelijk.
Tijdens het GP-weekend in Oostenrijk liet Wolff zich tegenover Oostenrijkse media uit over de bestuursstijl van de FIA-topman. Zijn woorden verrasten, gezien de geschiedenis van spanningen tussen de twee. Toch klonk er waardering door voor de vastberaden houding van Ben Sulayem.
De aanleiding: de aanpassingen aan het vloekverbod in de Internationale Sportcode, die in april van kracht werden. In plaats van forse boetes van €10.000 geldt nu een mildere strafmaat, met uitzonderingen voor situaties zoals teamradio’s. Wolff ziet het nut ervan, juist vanuit zijn rol als vader én als teambaas.
“Je kunt niet ontkennen dat hij met een ijzeren vuist regeert. Hij laat zich door niemand iets opdringen. Dat kan zijn voordelen hebben,” — Toto Wolff
De toon van begrip is een breuk met eerdere frictie, onder meer over transparantie en de rol van coureurs in het grotere F1-plaatje. Nu erkent Wolff: soms is een harde lijn nodig.
Jong publiek en voorbeeldfunctie
Het vloekverbod werd aanvankelijk met argwaan ontvangen, zeker vanuit het kamp van de coureurs. Teamradio’s zijn rauw, direct en vaak geladen met emotie. Toch vindt Wolff het terecht dat er grenzen worden gesteld. Als vader van een kartende zoon ziet hij dagelijks hoeveel invloed coureurs hebben op jonge fans.
“De acht-, negen-, tienjarigen praten precies zoals de profs. Dat zijn hun helden. Ik vind het goed dat de president daar hard in is,” — Toto Wolff
Wolff wijst erop dat veel F1-coureurs niet Engels als moedertaal hebben. Wat op radio normaal klinkt, kan in vertaling hard binnenkomen – ook voor engineers en hun families. Volgens hem draait het niet om het afreageren van frustraties, maar om respect.
“Het is prima als ze hun frustratie uiten. Wat niet oké is, is wanneer het persoonlijke belediging wordt. Daar ligt de grens.” — Toto Wolff
Een tweede onderwerp waarop Wolff zijn mening bijstelde: de toetreding van een elfde team tot de Formule 1-grid. Eerder sprak hij zich uit tegen het Andretti-project, vooral vanwege twijfels over de toegevoegde waarde. Maar toen General Motors via Cadillac het plan steunde, begon dat te kantelen.
De FIA, met Ben Sulayem als voorvechter, hield vast aan uitbreiding van de grid. Het eerste Andretti-voorstel werd geweigerd, maar de Cadillac-versie kreeg uiteindelijk groen licht voor 2026. Wolff erkent nu dat die koers, hoe controversieel ook, wél resultaat opleverde.
“Een Cadillac-fabrieksteam is goed voor de sport. Dus er kwam iets positiefs uit voort,” — Toto Wolff
Het blijft zeldzaam dat een topman als Wolff publiekelijk toegeeft dat zijn eerste oordeel misschien niet het juiste was. De erkenning richting de FIA lijkt dan ook meer dan symbolisch.
Strakke leiding werkt, als het inhoud heeft
De erkenning dat Ben Sulayem soms gelijk heeft, betekent niet dat er nu plots volledige harmonie heerst. Maar in een sport waar belangen groot zijn en ego’s groter, telt vooral wat werkt. En volgens Wolff werkt het, als de harde lijn gepaard gaat met visie.
Ben Sulayem heeft zich in korte tijd ontwikkeld tot een leider die grenzen stelt en daarbij weerstand niet uit de weg gaat. Dat zorgt voor wrijving, maar ook voor duidelijkheid. In een tijd waarin Formule 1 steeds meer publiek trekt – ook jong publiek – is dat volgens Wolff geen overbodige luxe.
De uitdaging voor de FIA blijft het vinden van balans: streng maar realistisch, correct maar werkbaar. Wolff erkent dat er altijd discussie zal blijven over hoe streng of soepel regels moeten zijn. Maar zijn boodschap is helder: een leiderschapsstijl mag ongemakkelijk voelen, zolang het sport en publiek ten goede komt.
En dat Ben Sulayem daarvoor niet bang is om onpopulaire keuzes te maken, ziet Wolff inmiddels als een kracht in plaats van een tekortkoming.
