Een moment van onoplettendheid, een foute inschatting en een dure klap in Montreal. Lando Norris’ aanval op zijn eigen teamgenoot Oscar Piastri eindigde in tranen — althans, voor hemzelf.
Piastri reed gewoon door naar de finish. Norris parkeerde zijn beschadigde auto langs de kant, schuldbewust en stil. Het incident markeerde de eerste echte botsing tussen de twee McLaren-coureurs sinds ze samen in het team rijden.
Dat het juist Norris was die de fout maakte, zorgde voor extra spanning. Want hoe ga je als team om met een coureur die zélf al zijn schuld erkent, voor de camera’s én direct over de boordradio?
De crash gebeurde laat in de race. Norris probeerde zijn teamgenoot aan te vallen, maar raakte de achterkant van Piastri’s auto.
Gevolg: schade aan zijn eigen voorvleugel, geen punten en vroegtijdig einde van de wedstrijd. Piastri daarentegen had geluk: hij hield zijn vierde plaats vast en zag zijn race niet in rook opgaan.
De timing en de omstandigheden maakten de botsing extra pijnlijk. McLaren had een sterk weekend in Canada en beide auto’s reden in de top vijf.
Dat het dan uitgerekend een intern duel is dat één van de auto’s uitschakelt, doet extra zeer — ook al leverde het geen teamorder-drama op zoals bij andere teams.
Norris neemt direct verantwoordelijkheid
Wat volgde was opmerkelijk eerlijk. Nog voor hij uit de auto stapte, bood Norris zijn excuses aan via de boordradio. Daarna zocht hij direct Piastri op om zijn fout toe te geven.
In alle interviews die volgden, bleef hij bij één boodschap: het was mijn schuld. Teamchef Andrea Stella erkent die houding en steunt Norris juist daarom.
“Het is een episode die hem punten heeft gekost. Maar hij gaf meteen toe: ‘Ik heb het gewoon verkeerd ingeschat’.”
Dat open gedrag werkte in zijn voordeel. Volgens Stella is er ruimte voor “harde gesprekken”, maar is de steun onvoorwaardelijk. Geen sancties, geen scheve blikken. Wel duidelijke lessen voor de toekomst.
Norris staat bekend als iemand die streng is voor zichzelf. Hij zoekt snel de schuld bij zichzelf als dingen fout gaan, en Stella beseft dat dit intern ook doorwerkt. Daarom benadrukt hij het belang van vertrouwen, rust en een goede sfeer binnen het team.
“Lando zal zijn karakter moeten tonen om dit te boven te komen. We zullen hem helpen om de juiste lessen eruit te halen en los te laten wat hem niet sterker maakt.”
Het team ziet de botsing niet als iets structureels, maar als een ‘race-incident’. Wel eentje die niet meer mag gebeuren. De balans tussen teamspel en competitie blijft belangrijk — McLaren wil geen teamorders, maar wél respect op de baan.
Geen voorkeur, wel gelijkheid
McLaren houdt vast aan het principe van gelijke behandeling tussen beide coureurs. De botsing verandert daar niets aan. Sterker nog, het sterkt Stella alleen maar in de overtuiging dat duidelijke afspraken nodig blijven.
“De situatie zou anders zijn als Lando geen verantwoordelijkheid had genomen. Maar omdat hij dat wel deed, blijft onze aanpak overeind.”
Hij wijst erop dat dit soort situaties hoe dan ook gingen komen. Twee snelle coureurs, in dezelfde auto, dicht bij elkaar op de baan: dat is een recept voor risico. In Canada kwam dat risico uit, maar het team laat zich er niet door uit het veld slaan.
McLaren gebruikt het moment om collectief te leren. Niet alleen Norris, maar ook het team als geheel. Hoe voorkom je dat dit soort botsingen opnieuw gebeuren? Hoe houd je de interne strijd scherp, maar niet destructief?
“We hebben dit niet theoretisch geleerd, maar aan den lijve ondervonden. En dat maakt het extra waardevol.”
Norris zelf zal de komende races moeten laten zien dat hij deze klap te boven komt. Niet door excuses, maar door prestaties. McLaren heeft duidelijk gemaakt: de deur blijft open, de steun is er. Maar fouten mogen geen gewoonte worden.
De botsing in Canada was een wake-up call. Niet fataal, maar wél een signaal dat zelfs binnen een goed functionerend team de spanning hoog kan oplopen. En dat het dan draait om karakter — niet alleen van de coureur, maar ook van het team.
