Antonelli maakt indruk met eerste podium, maar waarschuwt: ‘er is nog veel werk te doen’

Een podiumplaats, een uitzinnig publiek, en de derde jongste coureur ooit op het erepodium in de Formule 1. Kimi Antonelli had in Canada alle reden om te glimmen.

Maar in plaats van zichzelf op de borst te kloppen, koos de 18-jarige Mercedes-coureur voor een opvallend nuchtere conclusie: dit is pas het begin.

Achter het euforische moment zat twijfel, druk en een strijd die tot in de laatste bochten spannend bleef. En vooral een duidelijk signaal van Antonelli zelf: ik ben nog lang niet klaar.

Het podium in Montreal kwam niet uit de lucht vallen. Antonelli reed een volwassen en beheerste race, waarin hij direct op de openingsronde Oscar Piastri inhaalde en die derde plek vastklemde alsof het zijn leven ervan afhing.

Dat moest ook wel, want de McLarens lieten hem tot in de slotfase geen moment met rust. Met name in de laatste stint kreeg hij het zwaar. Na een sterke push achter Max Verstappen degradeerden zijn banden, vooral de linkervoorband.

Piastri kwam razendsnel dichterbij en dook zelfs kort in de DRS-zone. Een aanval bij bocht 1 volgde, maar Antonelli hield stand.

“Ik was gewoon aan het hopen dat de race zou eindigen, eerlijk gezegd. Ik keek zelfs naar het scherm om de ronden af te tellen, zo stressvol was het.”

Een derde plaats werd zijn beloning, maar het was geen zorgeloze rit naar succes.

Zelfkritiek ondanks podiumglorie

Waar anderen zich lieten meeslepen door het succes, koos Antonelli voor een andere toon. In de persconferentie na de race benadrukte hij dat er nog veel moet verbeteren – met name op het gebied van kwalificeren. Iets wat hem dit seizoen vaker parten heeft gespeeld.

“Ik weet dat er nog veel werk aan de winkel is. Vooral in de kwalificatie, daar moet ik sneller op snelheid komen aan het begin van een sessie. Maar we zitten op het juiste spoor.”

Zijn zelfkennis is opvallend voor iemand van achttien, en tekent zijn professionele instelling. Waar anderen hun debuutpodium zouden vieren met grootspraak, kiest hij voor scherpte, reflectie en een blik op de lange termijn.

De timing van dit podium was belangrijk voor Mercedes. Na een wisselvallige seizoensstart leverde de Canadese Grand Prix eindelijk het eerste dubbele podium van het jaar op. Russell won, Antonelli werd derde – en dat terwijl er geen sprake was van teamorders of gelukkige omstandigheden.

De fans in Montreal lieten zich ook niet onbetuigd. Toen Antonelli na afloop geïnterviewd werd door Nico Rosberg, scandeerde het publiek luidkeels zijn voornaam. Het was het moment waarop de rookie besefte hoe groot deze prestatie écht was.

“Het was veel beter dan ik had voorgesteld. Toen ik het publiek hoorde toen ik het podium op liep, kreeg ik kippenvel. Dat moment zal ik nooit meer vergeten.”

Dat zijn vader Marco erbij was, maakte het voor Antonelli extra bijzonder. Familie en Formule 1 kwamen samen in een emotionele climax.

George Russell als gids in het leerproces

Opvallend is de rol van George Russell in Antonelli’s ontwikkeling. De ervaren Mercedes-coureur wordt door zijn jonge teamgenoot expliciet geprezen voor zijn steun en begeleiding. Volgens Antonelli is Russell niet alleen snel, maar ook een belangrijk klankbord binnen het team.

“George helpt me om mezelf nog verder te pushen. De dynamiek in het team is echt goed. Hopelijk kunnen we dit momentum vasthouden.”

In een paddock waar teamgenoten vaak elkaars grootste rivalen zijn, is de verstandhouding tussen de twee Mercedes-coureurs opvallend constructief. En volgens Toto Wolff een belangrijk fundament voor succes.

Kimi Antonelli is pas achttien en staat nu al op het podium naast Verstappen en Russell. Dat op zich is al indrukwekkend. Maar zijn houding na afloop zegt misschien nog meer over zijn potentieel dan de rondetijden zelf. Hij wil meer, hij ziet zijn fouten, en hij laat zich niet afleiden door euforie.

De cijfers zijn duidelijk: Antonelli eindigde op +1,014 seconden van Verstappen en hield Piastri nipt achter zich met +2,109 seconden. Het podium was verdiend, maar keihard bevochten.

Voor Antonelli is het een bevestiging van wat mogelijk is. Maar ook een waarschuwing aan zichzelf: de weg naar de top is lang, en fouten – zeker op zaterdag – kunnen nog altijd het verschil maken tussen glorie en gemiste kansen.