Lando Norris laat weinig aan het toeval over als het gaat om zijn prestaties in de Formule 1. Zijn zelfkritiek, de rol van zijn team en de constante druk van rivalen dwingen hem elke sessie tot uiterste precisie.
In zijn eigen woorden: “Ik ben niet blij als ik niet het maximale eruit heb gehaald.”
Norris spreekt open over zijn neiging om kritisch naar zichzelf en zijn team te kijken. Hij legt uit dat die houding hem helpt om vooruitgang te boeken, ook al lijkt het van buitenaf soms hard.
“Soms ben ik meer of minder kritisch op mezelf of op Will of Jav, maar dat is wat het beste werkt voor ons,” aldus Norris.
De samenwerking met race-engineer Will Joseph en performance engineer Jav is daarbij essentieel.
Door open communicatie en onderling vertrouwen durven ze elkaar te wijzen op verbeterpunten zonder dat het wringt. Het doel is altijd hetzelfde: optimaliseren.
Norris benadrukt dat hij zich niet laat leiden door verwachtingen van buitenstaanders. De aanpak binnen zijn eigen team is afgestemd op wat voor hén werkt. In zijn ogen moet die aanpak niet vergeleken worden met die van andere coureurs of teams.
De zoektocht naar honderdsten
Norris’ frustraties ontstaan zelden door grote fouten, maar eerder door kleine details die in deze fase van zijn carrière het verschil maken. Wanneer het niet vloeiend voelt, is hij direct uit balans.
En dat verschil kan uitgedrukt worden in honderdsten of zelfs duizendsten van een seconde.
“Het kan zijn dat ik drie of vier honderdsten mis in een bocht, en dat voelt als een ramp. Maar dat verschil bepaalt of ik eerste of vijfde ben.”
Volgens Norris voelt de McLaren dit jaar iets minder natuurlijk aan dan vorig jaar. Het team heeft de auto significant verbeterd, maar voor hem als coureur vereist dit een andere rijstijl. En dat wringt soms met zijn gevoel voor controle en precisie.
Wanneer dat gevoel ontbreekt, moet hij bewust nadenken in plaats van intuïtief reageren. Dat zorgt voor ruis, verlies aan tijd en frustratie. Toch probeert hij dit steeds sneller te ondervangen met zijn engineers.
Will Joseph noemt het psychologische aspect van zijn werk met Norris een van de moeilijkste, maar ook belangrijkste onderdelen van zijn functie.
De engineer moet constant inschatten hoe Norris zich voelt, waar hij op aanhaakt en waar spanning ontstaat.
“We hebben een vertrouwensrelatie waarin we eerlijk kunnen zijn. Ook als iets niet goed ging, zoeken we samen naar hoe het beter kan,” zegt Joseph.
Die dynamiek zorgt ervoor dat kritiek nooit persoonlijk wordt opgevat, maar als functioneel onderdeel van het verbeteren.
Of het nu gaat om een fout tijdens kwalificatie of een verkeerde beslissing tijdens de race – alles wordt geëvalueerd met het oog op groei.
De druk is hoog, zeker nu McLaren structureel meestrijdt om overwinningen. Maar in plaats van zich daarop blind te staren, blijven Norris en Joseph zich focussen op het proces. Als elke beslissing klopt, volgt het resultaat vanzelf.
Aanpassing aan een veranderende McLaren
Norris reed altijd voor McLaren, maar zegt zelf dat de auto van dit seizoen nauwelijks nog lijkt op eerdere versies. Die evolutie vereist van hem als coureur voortdurende aanpassing.
“De auto’s zijn door de jaren heen enorm veranderd. Elke versie vereist een andere aanpak, dus ik moet me elk seizoen opnieuw aanpassen.”
Hij beschouwt zijn aanpassingsvermogen dan ook als een van zijn grootste sterke punten. De huidige auto biedt veel snelheid, maar voelt voor Norris iets minder voorspelbaar. Dat maakt het moeilijker om tot in detail op het maximale te zitten.
Het team probeert die kloof te dichten met setup-wijzigingen en aanpassingen aan de stuurbekrachtiging of balans. Toch blijft het verschil met andere toppers klein. Elke tiende telt – en soms voelt het alsof alles perfect moet zijn om te winnen.
Norris en Joseph werken inmiddels al sinds 2017 samen. Die lange samenwerking heeft geleid tot een werkrelatie waarin onderlinge steun centraal staat.
Dat is vooral belangrijk op momenten waarop dingen misgaan – zoals een fout in bocht vier of vijf tijdens de kwalificatie.
“Wanneer het fout gaat, moet je vertrouwen op je team. Daar hebben we geen anderen voor nodig.”
Het team evalueert elk moment, van vrije training tot kwalificatie en race. Ook als het goed gaat, zoeken ze naar details die beter kunnen. Die houding heeft hen geholpen van middenmootteam naar racewinnaar te groeien.
Will Joseph benadrukt dat hun band juist zo goed is omdat ze elkaar durven te wijzen op fouten. Zolang het doel gedeeld is – beter worden – ontstaat er ruimte voor directe feedback zonder frictie.
