Max Verstappen gebruikt stilte als wapen. Tijdens en na het raceweekend in Saudi-Arabië koos hij bewust voor korte, beheerste antwoorden.
Niet omdat hij verslagen was door Oscar Piastri of boos was op Red Bull, maar omdat de nieuwe FIA-regels hem hiertoe dwingen.
“Beter dat ik niets zeg,” zei Verstappen na afloop, met een glimlach die meer suggereerde dan hij prijs wilde geven.
Deze zelfbeheersing is het directe gevolg van Appendix B, een recente toevoeging aan het FIA-reglement die alles bestraft wat de ‘morele integriteit’ van de FIA kan schaden. Deze vage formulering leidt tot onzekerheid.
Coureurs weten niet wat nog gezegd mag worden, dus zeggen ze maar niets. Verstappen, vaak uitgesproken en recht voor z’n raap, wordt nu gedwongen zijn woorden te wegen alsof ze miljoenen kunnen kosten — wat in theorie ook zo is.
Hij kreeg in Jeddah een tijdstraf van vijf seconden voor een incident in ronde één. Hoewel hij daar niet openlijk over klaagde, sprak zijn lichaamstaal boekdelen. Hij wist dat ieder woord tegen hem gebruikt kon worden.
De ontmoeting met Ben Sulayem
Na de race werd Verstappen op beeld vastgelegd in gesprek met FIA-president Mohammed Ben Sulayem. De lichaamstaal oogde gespannen.
Hoewel meerdere bronnen meldden dat het om een luchtig gesprek ging, bleef de indruk hangen dat Verstappen werd gewaarschuwd. Niet per se inhoudelijk, maar qua optiek: het zag eruit alsof hij op de vingers werd getikt.
Die perceptie voedde de geruchten. Niet in de laatste plaats omdat Verstappen daarna nog stiller werd in de media. Waar hij voorheen rake oneliners produceerde, bleef het nu bij generieke foto’s op social media en nauwelijks uitgesproken meningen.
Zijn engineer riep via de radio:
“Geen commentaar, Max. Geen commentaar.”
Wat aangeeft dat het niet alleen een persoonlijke keuze is, maar een collectieve strategie. Verstappen én zijn team proberen alle risico’s op verbale misstappen te vermijden.
Appendix B is de rode draad door Verstappens nieuwe houding. De regel stelt dat alles wat de reputatie van de FIA schaadt, kan worden bestraft met:
- Boetes tot zes cijfers
- Strafpunten
- Mogelijke schorsingen
Het probleem? De regels zijn vaag. Verstappen weet als geen ander dat een fout geïnterpreteerde opmerking hem een raceban kan kosten.
In een seizoen waar hij direct vanaf de eerste race concurrentie krijgt van Piastri, Norris en Leclerc, is dat risico te groot. Een schorsing zou zijn titelkansen ernstig schaden.
Daarom neemt hij geen enkel risico. Zelfs zijn klachten over de straf in Jeddah liet hij over aan Christian Horner, die papieren uitdraaide tijdens de persconferentie om Verstappen’s kant van het verhaal te ‘verduidelijken’ zonder dat Max zelf iets zei.
Verstappen’s stilte is een vorm van verzet
Verstappen’s houding is geen teken van volwassenwording alleen. Het is een tactisch schaakspel tegen de FIA. Door niets te zeggen, laat hij anderen het debat voeren.
De media speculeren, de fans discussiëren, maar Max blijft buiten schot. Hij ‘speelt het spel’ van de FIA door het letterlijk niet mee te spelen.
“Dit is geen retraite,” zegt een analist. “Het is strategie.”
Verstappen heeft het FIA-reglement binnenstebuiten gelezen. Hij kent de mazen in de wet en kiest nu de minst risicovolle route: zwijgen. Want zolang hij niets zegt, kan niemand hem een boete geven voor iets wat hij niet uitgesproken heeft.
En het werkt. Iedereen praat over zijn stilte. De impact is groter dan eender welke quote.
Verstappen staat niet alleen onder druk van de FIA. Als merk en ambassadeur van grote sponsors zoals Oracle en Heineken heeft hij ook commerciële belangen te beschermen. Elke uitglijder kan leiden tot negatieve publiciteit, iets wat sponsors liever vermijden.
Daarbij komt zijn veranderende privéleven. Verstappen wordt binnenkort vader. Dit soort levensgebeurtenissen verandert prioriteiten. Misschien wil hij zijn reputatie niet meer riskeren voor een scherpe quote.
Ook de overvolle kalender, het bestaan van sprintweekenden, en de richting waarin de regelgeving zich ontwikkelt, zorgen voor toenemende frustratie bij de coureur. Maar opnieuw: daarover hoor je hem niet. En juist dát is het signaal.
Een ander element in Verstappens frustratie is de inconsistentie van de regelgeving. In Formule 2 worden straffen soms strenger uitgedeeld dan in F1. In Formule E worden vergelijkbare uitspraken soms genegeerd. Dit voedt het idee dat de regels selectief worden toegepast.
Voor een coureur als Verstappen, die zijn sport wil bedrijven binnen duidelijke kaders, is die willekeur een extra reden om zich in te houden. Waarom iets zeggen als je niet weet of het bestraft wordt?
