Lewis Hamilton reed een moeizame Grand Prix in Japan. Zijn Ferrari SF-25 liet hem zowel op zaterdag als zondag in de steek. Terwijl teamgenoot Charles Leclerc knap vierde werd, kwam Hamilton niet verder dan een kleurloze zevende plek.
De data bevestigen: slechte tractie, aanhoudend onderstuur en een gebrek aan grip maakten het weekend frustrerend.
De kern van Hamiltons problemen zat in de snelle eerste sector. In die bochtencombinaties verloor hij consequent tijd op concurrenten. Analyse van ronde 46, vergeleken met Kimi Antonelli in de Mercedes, toont een duidelijk patroon.
Alleen al in de zogeheten ‘snake’-bochten tussen bocht 2 en bocht 7 verloor Hamilton gemiddeld meer dan een halve seconde per ronde. Met name bij het uitkomen van bocht 6 en de instuuractie voor bocht 7 liep hij 9 km/u achter op de jonge Italiaan.
Die achterstand komt voort uit een combinatie van onderstuur en instabiliteit aan de achterkant van de auto. Suzuka is bij uitstek een circuit waar vertrouwen in de auto en vloeiende lijnen het verschil maken.
Hamilton moest regelmatig corrigeren en verloor daardoor snelheid bij het insturen. Vooral bij bochten als Spoon (bocht 13) werd dat zichtbaar. Daar verloor hij 8 km/u bij het instuurpunt en had hij moeite om de auto op tijd richting de apex te krijgen.
Medium-band bracht geen verbetering in tweede stint
De problemen werden pijnlijk duidelijk na zijn pitstop. Hamilton koos voor de mediumband in de tweede stint, in theorie de snellere compound. Maar het omgekeerde gebeurde: zijn pace zakte weg en het verschil met Antonelli groeide snel.
Terwijl de jonge Mercedes-coureur op harde banden reed, kon Hamilton niet profiteren van de extra grip. In de laatste 23 ronden verloor hij gemiddeld vijf tienden per ronde op Antonelli.
De data wijzen uit dat Hamilton minder vertrouwen had in de tractie bij het uitkomen van bochten.
Hij kon later op het gas en moest vaker bijsturen, wat resulteerde in 4,6% meer gebruik van het gaspedaal en 5,8% meer remgebruik in vergelijking met Antonelli.
Die cijfers geven aan dat de Ferrari niet alleen trager accelereerde, maar ook minder stabiel was bij het remmen en insturen.
“We hadden geen grip en worstelden het hele weekend met de balans,” bevestigde Hamilton via teamradio.
Een mogelijke verklaring voor de terugval in Hamiltons tweede stint ligt in de rijhoogte. Naarmate de auto lichter wordt door brandstofverbruik, stijgt de rijhoogte.
Die verandering lijkt bij de SF-25 een negatieve invloed te hebben op de aerodynamische efficiëntie. Zeker op een circuit als Suzuka, waar de auto op hoge snelheid moet worden ingedrukt, kan dat leiden tot minder grip aan de voorkant.
Ferrari’s setup voor Hamilton leek gericht op racesnelheid, maar de cijfers laten het tegenovergestelde zien.
De instabiliteit bij hoge snelheid, gecombineerd met het gebrek aan tractie in langzame bochten, wees eerder op een verkeerde balans dan op een strategische keuze.
Hamilton had gehoopt via de harde banden en een latere stop te profiteren van een safety car, maar die kwam niet. Zijn strategie werd niet beloond.
Leclerc benut mogelijkheden, Hamilton blijft steken
Terwijl Hamilton worstelde met grip en onderstuur, wist Leclerc zijn auto wel binnen de limiet te houden. Hij leverde een solide race af en hield George Russell in de eerste stint achter zich.
Hoewel Russell tegen het einde van de race nog terugkwam tot binnen anderhalve seconde, bleef Leclerc koel en behield hij zijn vierde plek. Zijn opmerking dat hij “iets boven de limiet reed” onderstreepte dat hij het maximale uit de SF-25 wist te halen.
Hamilton daarentegen slaagde daar niet in. Hij reed een groot deel van de race op eenzame afstand van zijn teamgenoot, zonder zicht op het podium.
De pitstopstrategie bracht geen voordeel en de gripproblemen beperkten zijn mogelijkheden om aan te vallen. Zelfs zijn inhaalactie op Isack Hadjar, die zelf een sterke kwalificatie had gereden in de Racing Bulls-auto, was uiteindelijk slechts een schrale troost.
“Ik dacht dat we met deze afstelling meer zouden kunnen in de race, maar het pakte anders uit,” gaf Hamilton na afloop toe.
De prestaties van Kimi Antonelli vormden een pijnlijk contrast. De 18-jarige coureur leidde negen ronden de race, reed de snelste ronde en eindigde als zesde, op minder dan een seconde van teamgenoot Russell.
Zijn stint op de mediumband was indrukwekkend lang — 30 ronden — zonder merkbare bandenslijtage. Met een gemiddelde rondetijd van 1:33.669 en een snelste ronde in ronde 50, gaf hij aan wat met het juiste vertrouwen wél mogelijk is.
Antonelli had in de trainingen nog moeite met het vinden van grip en vertrouwen, maar kreeg begeleiding van Mercedes-reservecoureur Valtteri Bottas en wist zich in de kwalificatie terug te knokken.
Zijn rijstijl en het vermogen om snel te leren zorgden ervoor dat hij in de race constant presteerde. In tegenstelling tot Hamilton liet hij zien hoe belangrijk het is om een auto te hebben die goed reageert in snelle secties.
