Lewis Hamilton heeft in China een duidelijke stap vooruit gezet na zijn moeizame debuutweekend voor Ferrari in Australië.
De winst in de sprintrace op het Shanghai International Circuit kwam niet uit de lucht vallen, maar was het directe gevolg van een reeks technische en persoonlijke aanpassingen die de zevenvoudig wereldkampioen na Melbourne heeft doorgevoerd.
Zijn terugkeer naar de top begon met het analyseren van zijn tekortkomingen en het aanpassen van zijn aanpak richting zijn nieuwe team en auto.
Tijdens de openingsronde in Australië worstelde Hamilton met een auto die niet op zijn rijstijl was afgestemd. De Ferrari voelde ongebalanceerd aan en de communicatie met engineer Riccardo Adami verliep stroef.
De radioberichten tussen coureur en engineer kregen al snel een prikkelende toon, wat duidelijk maakte dat er nog geen sprake was van een vloeiende samenwerking.
Ook de afstelling van zijn auto week af van die van teamgenoot Charles Leclerc, wat leidde tot een gebrek aan vertrouwen tijdens het rijden.
“Vorige week voelde ik me om wat voor reden dan ook niet op mijn gemak in de auto,” verklaarde Hamilton. “De set-up zat niet waar ik hem wilde hebben.”
“Ik heb de afgelopen tijd vooral geobserveerd hoe ze hier werken. Wat ik bij Mercedes gewend was, werkt hier niet zomaar. Ik heb me daar moeten aanpassen.”
Zijn minder agressieve aanpak in het afstemmingsproces bleek uiteindelijk een struikelblok. Pas na het teleurstellende resultaat in Melbourne besloot hij het heft in eigen handen te nemen.
Op maandag nam hij direct contact op met zijn engineer om zijn voorkeuren voor de afstelling in China door te geven, gebaseerd op eerdere testdata uit Bahrein. Daar had hij met een andere afstelling gereden die hem beter lag, maar waarvan hij later was afgeweken.
Eerste échte lange run in de auto levert directe winst op
Een van de grootste obstakels voor Hamilton was het gebrek aan lange runs in de Ferrari voorafgaand aan het seizoen. Tijdens de laatste testdag in Bahrein viel zijn racesimulatie weg door een technisch probleem.
Hierdoor miste hij essentiële rijtijd om vertrouwd te raken met de zogenaamde ‘tools’ – instellingen zoals differentieelverdeling en energiemanagement die cruciaal zijn voor optimale prestaties over een hele stint.
Ook de lay-out van het stuur, die hij aanpaste naar een meer vertrouwde configuratie, bleek slechts een onderdeel van een breder leerproces. Hamilton moest nieuwe handelingen aanleren en deze onder druk kunnen toepassen.
“Zelfs tijdens deze sprintrace was ik nog aan het leren,” gaf Hamilton toe. “In Bahrein kon ik geen lange run doen, en de race in Melbourne – die bovendien nat was – was eigenlijk mijn eerste échte lange stint.”
“In deze race kon ik eindelijk voelen hoe de auto zich over meerdere ronden gedraagt. Ik begrijp nu beter wat de auto nodig heeft om sneller te gaan, en wat ik zelf moet doen om dat eruit te halen.”
Naast het technische leerproces speelde ook Hamiltons mentale benadering een rol. Zijn poleposition in Shanghai gaf hem de kans om met hernieuwd vertrouwen aan de race te beginnen.
Hij beschreef hoe hij bewust vroeg de auto instapte om het moment te beleven en zich volledig te focussen.
“Het is alweer een tijd geleden dat ik vanaf pole mocht starten,” zei hij. “Ik wilde daar bewust van genieten, dus ik zat extra vroeg in de auto.”
Die rust en voorbereiding vormden het fundament voor zijn foutloze optreden in de sprintrace. Zonder oververhitte banden, communicatieproblemen of afstemmingsfouten reed hij gecontroleerd naar de overwinning, voor het eerst als Ferrari-coureur.
Interne afstemming en teamdynamiek als doorslaggevende factor
De samenwerking tussen coureur en engineer is vaak doorslaggevend. In het geval van Hamilton en Adami was die nog in ontwikkeling.
De gesprekken tijdens en na Melbourne lieten zien dat de werkwijzen nog niet op elkaar aansloten. Hamilton besloot zijn ervaring te gebruiken om het proces te stroomlijnen en stelde duidelijke uitgangspunten voor het weekend in Shanghai.
De nieuwe aanpak, waarin hij zijn voorkeuren actiever communiceerde, bleek effectief. Door terug te grijpen op een beproefde afstelling uit de wintertests en deze samen met zijn engineer verder te verfijnen, vond hij een beter balanspunt in de Ferrari.
Dat vertaalde zich direct in prestatie op de baan, zowel in snelheid als in raceconsistentie.
“Ik ben echt blij met hoe het is verlopen. Ik heb nu veel meer gevoel bij wat de auto nodig heeft, en ik weet wat ik moet doen om het maximale eruit te halen.”
De overwinning in de sprintrace is een belangrijke mijlpaal, maar Hamilton benadrukte zelf dat hij nog middenin het leerproces zit. Zijn opmerkingen maken duidelijk dat hij het Ferrari-project met geduld en realisme benadert.
Het aanpassen aan nieuwe systemen, communicatieprotocollen en technische processen vergt tijd, zelfs voor een coureur met zeven wereldtitels.
Zijn reactie op de publieke kritiek na Melbourne – waarin hij sprak over “mensen die lopen te kletsen zonder te begrijpen wat er écht speelt” – toont aan dat hij zich bewust is van het oordeel buitenaf, maar dat hij zich daar niet door laat leiden.
De winst in Shanghai bevestigt dat zijn aanpak effect heeft gehad. Zonder overhaaste ingrepen, maar met gerichte aanpassingen op basis van ervaring, gegevens en gevoel heeft Hamilton zijn eerste succes voor Ferrari behaald.
Dat is niet het gevolg van toeval, maar van analyse, actie en afstemming – zowel technisch als menselijk.
