Max Verstappen onderscheidt zich doordat hij tijdens een race meerdere taken tegelijk uitvoert, zonder prestatieverlies.
Terwijl hij aan kop rijdt, communiceert hij met zijn engineer, bekijkt de schermen op het circuit en anticipeert op gebeurtenissen die nog moeten plaatsvinden.
“Hij rijdt aan kop, zet de snelste rondes neer én ziet crashes op de tv-schermen die anderen niet opmerken” – dat is het verschil, volgens zijn team.
Tijdens de races in 2023 en het begin van 2024 zagen zijn engineers hoe hij incidenten op andere delen van het circuit al had opgemerkt voordat de raceleiding ingreep.
“Voordat een safety car werd opgeroepen, had Max de crash al gezien op het scherm. Dan zegt hij: laten we klaarstaan, er komt misschien een safety car.”
Dit toont zijn zogeheten ‘spare capacity’ – een term die eerder gebruikt werd door David Coulthard in vergelijking met Michael Schumacher.
Waar andere coureurs op het limiet rijden, lijkt Verstappen daarboven nog ruimte te hebben voor analyse, besluitvorming en strategisch overzicht. Die combinatie van mentale scherpte en technisch inzicht maakt hem uitzonderlijk in de Formule 1.
Daarnaast houdt hij constant in de gaten wanneer concurrenten hun pitstops maken. Terwijl hij de auto bestuurt, ziet hij op schermen wie de pitstraat inrijdt, en past hij direct zijn strategie aan.
Dit niveau van multitasking op topsnelheid vraagt niet alleen talent, maar ook volledige beheersing van het racen als geheel.
Het mentale verschil tussen Max en zijn teamgenoten
Waar Verstappen zijn prestaties structureel kan vasthouden, zien teamgenoten vaak hun niveau zakken. Coureurs zoals Pierre Gasly, Alex Albon en Sergio Pérez zijn voorbeelden van coureurs die in hetzelfde team naast Verstappen reden en daar uiteindelijk onder gebukt gingen.
De druk om hem bij te houden werkt averechts. Ze proberen meer uit de auto te halen dan mogelijk is, gaan fouten maken en verliezen vertrouwen.
“Je denkt: ik heb echt het maximale eruit gehaald. En dan komt Max en die vindt nog twee tienden, vertelde een engineer over dat mentale effect. Dat vreet aan mensen.”
Vooral bij Pérez, die bekendstaat om zijn veerkracht, werd de mentale last na enkele seizoenen voelbaar. In Mexico, zijn thuisland, wordt hij op handen gedragen.
Hij is het gezicht van de sport daar. Het nationale verwachtingspatroon weegt zwaar, zeker wanneer hij in een auto rijdt die wereldtitels kan winnen. Toch is Verstappen degene die keer op keer net iets meer vindt.
De vicieuze cirkel van frustratie, overdrijven, fouten maken en daarna nóg meer druk ervaren, is iets wat bij Red Bull vaker voorkomt. Verstappen blijft daarvan gevrijwaard.
Zijn vermogen om kalm te blijven in tegenslag en iets extra’s te leveren als het moet, maakt het verschil.
Verstappen is niet bang dat iemand sneller is dan hij. Dat maakt hem mentaal onaantastbaar. Als iemand sneller is, weet hij dat hij ergens extra tijd kan vinden.
Die zekerheid geeft hem een luxe die andere coureurs missen. Hij vergelijkt zich niet met anderen, maar vertrouwt op zijn eigen capaciteiten.
Vanaf zijn debuut voor Red Bull in 2016 was het al zichtbaar. Hij won meteen in Spanje, en ook al kende hij daarna crashes en uitvalbeurten, het talent was overduidelijk.
Wat hij sindsdien heeft toegevoegd is ervaring: strategisch inzicht, kalmte en beheersing. Hij beheerst het racen als geheel – niet alleen het sturen, maar het volledige spel.
“Wat Max zo bijzonder maakt, is dat hij nu alles beheerst wat bij racen komt kijken, aldus een teamlid. Hij is volwassen geworden, maar nog steeds net zo snel als vroeger.”
Verstappen lijkt onaantastbaar, juist omdat hij fouten van vroeger heeft omgezet in groei. Die combinatie van talent én zelfontwikkeling maakt dat hij in elke situatie rust kan bewaren en het maximale uit de auto haalt.
Geen vrienden maken, maar winnen
Verstappen krijgt soms kritiek op zijn manier van racen. Hij kan agressief zijn in duels en houdt zijn ellebogen niet altijd binnenboord. Toch is dat volgens zijn team geen gebrek aan sportiviteit, maar een kenmerk van kampioenen.
“Als je op dit niveau wilt winnen, moet je soms meedogenloos zijn,
klonk het in de garage. Als je er bent om aardig gevonden te worden, dan win je niet.”
Dit patroon zie je bij alle grote namen terug. Sebastian Vettel kreeg in zijn dominante jaren ook bakken kritiek, maar wordt nu geprezen.
Succes maakt je kwetsbaar voor commentaar. De coureur die op de achttiende plek eindigt, krijgt geen haat. De winnaar wel. Verstappen is daarvan niet onder de indruk. Hij wil winnen, en weet wat daarvoor nodig is.
Zijn team waardeert die instelling. Ze weten dat hij altijd tot het uiterste gaat, zowel op als naast het circuit.
Die winnaarsmentaliteit wordt intern niet als hard of onvriendelijk gezien, maar als een voorwaarde om in deze sport succesvol te zijn.
Het succes van Verstappen komt niet alleen door zijn talent. Het team rond hem speelt ook een sleutelrol. In Hongarije moest Red Bull vlak voor de start ingrijpen na schade aan de auto.
De linker voorkant werd ter plekke bijna volledig vervangen, met nauwelijks een half uur tot de start. Normaal duurt zo’n reparatie minstens anderhalf uur in de garage.
“We konden het niet perfect maken, maar we konden het veilig maken, en Max had vertrouwen dat wij dat konden.”
Verstappen ging met die deels herstelde auto toch de race in, en eindigde als tweede. Dat bewijst de onderlinge loyaliteit binnen het team.
Zij vertrouwen op zijn prestaties, hij vertrouwt op hun kunde. Die wederzijdse band is niet ontstaan in één seizoen, maar opgebouwd door jaren van samenwerking onder hoge druk.
