De Mexicaanse Grand Prix leverde niet alleen chaos op in bocht één, maar ook een nieuw hoofdstuk in de oplopende spanningen binnen Mercedes.
Terwijl Ollie Bearman in tranen zijn eerste F1-podium vierde, kookte George Russell van frustratie over zijn teamradio. Zijn scherpe opmerkingen, sarcasme en hoorbare woede tegenover zijn ingenieur Marcus Dudley gingen de wereld over — en volgens insiders zat er veel meer achter dan een slechte strategie.
De explosieve communicatie tussen Russell en zijn engineer was slechts het topje van de ijsberg van een breder conflict binnen het team uit Brackley.
Tijdens de race werd de Britse coureur keer op keer opgehouden door teamgenoot Kimi Antonelli. Terwijl McLaren-coureur Oscar Piastri hem in de spiegels naderde, raakte Russell hoorbaar geïrriteerd.
“Marcus, ik heb een verdomde auto in m’n achterkant! Een auto die veel sneller is dan de onze. Ik probeer positie te houden. Ik heb meer snelheid dan Kimi en we kunnen voor het podium vechten. Als het niet lukt, geef ik de positie gewoon terug.”
Drie ronden eerder klonk er al sarcasme door in zijn stem:
“Ik heb een McLaren achter me. Wil je dat ik hem voorbij laat?”
Waarop Dudley koel antwoordde:
“Nee, dank je.”
Waarna Russell droog terugkaatste:
“Ah, ik vroeg het maar even.”
De spanning tussen coureur en engineer liep verder op toen Marcus hem vroeg zijn remmen en achterbanden te koelen. Voor Russell klonk dat als een rem op zijn jacht naar Antonelli en Bearman.
Mercedes had de mogelijkheid om teamorders te gebruiken — iets wat ze in het verleden vaak deden — maar bleef dit keer opvallend afwachtend. Russell vroeg herhaaldelijk om Antonelli voorbij te mogen, maar kreeg pas na tien ronden toestemming.
Tegen die tijd waren zijn banden, remmen én motor oververhit. Na afloop legde hij uit:
“Ik had veel meer tempo in die fase en had Ollie kunnen aanvallen, want hij had geen DRS. Ik zat vast achter Kimi in de DRS-trein. We wachtten tien ronden, en toen waren mijn banden, remmen en motor te heet. Op dat moment had het geen zin meer.”
De Brit eindigde uiteindelijk zevende, achter Antonelli. Zijn frustratie was voelbaar — en niet alleen vanwege de race.
De echte reden achter Russell’s woede
Wat buitenstaanders niet direct zagen: Russell’s woede in Mexico was ook het resultaat van maandenlange ergernis over hoe Mercedes zijn nieuwe contract heeft afgehandeld.
Sinds de zomer van 2025 hangt er spanning tussen hem en teambaas Toto Wolff. Terwijl de Oostenrijker publiekelijk sprak over “vertrouwen” in zijn coureurs, flirtte hij achter de schermen met Max Verstappen als mogelijke aanwinst voor 2026. Russell voelde zich genegeerd en vernederd.
“Het is normaal dat er gesprekken zijn met coureurs als Verstappen, maar als ik goed presteer, wat heb ik dan te vrezen? Er zijn tenslotte twee stoelen per team.”
Dat klonk zelfverzekerd, maar de realiteit was pijnlijk anders. Wolff wilde Verstappen’s situatie bij Red Bull afwachten — en hield daardoor Russell’s contract maandenlang in de wachtstand.
Pas in oktober kwam de bevestiging dat zowel Russell als Antonelli zouden blijven. Maar het vertrouwen tussen coureur en team had al een flinke deuk opgelopen.
De deal die Russell uiteindelijk tekende, bleek verre van ideaal. Waar hij mikte op een meerjarig contract met zekerheid, kreeg hij slechts één jaar met een prestatieclausule.
“Het is iets wat ik nog niet eerder publiek heb gezegd, maar mijn contract zegt dat als ik volgend jaar aan een bepaalde prestatienorm voldoe, het automatisch verlengd wordt tot 2027. Mijn zitje ligt dus in mijn eigen handen.”
Die formulering lijkt op het eerste gezicht gunstig, maar insiders weten beter. Zulke clausules leggen juist extra druk op de coureur: elke slechte race voedt de geruchten over zijn toekomst.
En het onderstreept vooral dat Mercedes hem niet het vertrouwen heeft gegeven dat hij vond te verdienen.
“Voor een coureur van zijn niveau voelt dat als een belediging. Eenjarige deals zijn voor rookies, niet voor racewinnaars.”
Wolff’s gok en Russell’s trots
Dat Wolff die constructie koos, was geen toeval. Hij wilde ruimte houden voor het geval Verstappen in 2027 tóch vrijkomt. Daarmee zette hij de deur open voor een mogelijke overstap, maar ook voor onrust binnen zijn eigen team.
Russell mag dan professioneel blijven, zijn lichaamstaal en toon verraden dat het vertrouwen weg is. Zijn sarcastische radio’s in Mexico — en het feit dat hij openlijk over zijn contract sprak — waren signalen.
Hij had kunnen zwijgen. In plaats daarvan bracht hij zijn eigen situatie bewust naar buiten, een manier om druk te zetten op Mercedes en om de buitenwereld te laten zien dat hij niet meer klakkeloos slikt wat het team beslist.
“Als ik presteer, blijf ik, maar we gaan niet opnieuw zes maanden verspillen zoals eerder dit jaar.”
De Mexicaanse GP was dus meer dan een incident met teamradio’s. Het was het moment waarop maanden van spanning, twijfel en frustratie tot ontlading kwamen.
De communicatieproblemen tussen coureur en engineer weerspiegelen de bredere interne chaos bij Mercedes: een team dat sinds 2021 zijn dominantie kwijt is, dat worstelt met richting en identiteit, en dat zijn eigen talenten niet altijd de erkenning geeft die ze verdienen.
Russell’s radiouitbarsting was niet alleen een reactie op racebeslissingen, maar op een cultuur waarin hij zich niet volledig gesteund voelt.
“We verdienen te finishen waar we eindigden, maar achter die woorden school teleurstelling — over een gemiste podiumkans, over een verziekt raceplan, en over een contract dat zijn waarde in twijfel trekt.
