In een Formule 1-race wordt geen beslissing zo precies getimed als die over de pitstop. Eén ronde te laat of te vroeg stoppen kan het verschil maken tussen winst en een verloren kans. Maar hoe weten F1-teams eigenlijk wanneer ze precies moeten ingrijpen?
Het antwoord zit in een mix van data, strategie en intuïtie—waarbij moderne technologie een steeds grotere rol speelt. Teams bepalen het ideale moment voor een pitstop op basis van real-time informatie over bandenslijtage, verkeer op de baan, weersveranderingen en de strategieën van rivalen.
Bandenslijtage is dé factor die bepaalt hoe lang een coureur op een set banden kan blijven rijden. Via sensoren in de velg meten teams continu de temperatuur, slijtage en gripniveau. Deze data wordt razendsnel geanalyseerd door engineers op de pitmuur én in datacentra op afstand.
“Er zijn drie elementen die de strategie bepalen: het niveau van bandenslijtage en -prestaties, hoe makkelijk het is om in te halen, en het tijdverlies bij een pitstop.” — Mario Isola (Pirelli)
Zodra de grip afneemt of de temperatuur buiten het optimale bereik schiet, gaat er een intern alarm af: tijd om een stop te overwegen. Daarbij wordt ook gekeken naar het verval in rondetijden. Als die plots inzakken, is dat een extra aanwijzing dat de banden ‘op’ zijn.
Een pitstop is meer dan alleen verse banden halen. Teams willen dat hun coureur na de stop niet in verkeer terechtkomt. Daarom berekenen ze continu het pit window: het ideale moment waarop een coureur een stop kan maken en terugkeert op de baan in vrije lucht.
Deze simulaties worden gevoed door GPS-data van alle auto’s op de baan, gecombineerd met verwachte pitstoptijden. Op circuits als Monaco, waar inhalen bijna onmogelijk is, draait alles om deze timing.
“Als Norris bijzonder langzaam rijdt, blijft het veld compact en kunnen zijn achtervolgers lastig voor een undercut gaan.” — Helmut Marko
Pitstops tijdens een safety car
Een safety car-periode is hét moment waarop veel teams naar binnen duiken. Omdat het veld wordt vertraagd, kost een pitstop dan minder tijd—soms tot vijf seconden minder dan normaal. Maar ook hier draait het om timing: te laat stoppen, en je verliest posities aan concurrenten die al binnen waren.
Soms besluiten teams juist niét te stoppen, om zo hun track position vast te houden. Zeker als de coureur vooraan rijdt, kan dit slimmer zijn dan terugkomen op plek acht met frisse banden.
“Twee pitstops betekenen in principe ook twee keer de kans op een undercut. Maar juist in dat opzicht is de race bijzonder lastig te voorspellen.”
In 2025 en 2026 gebruiken teams steeds vaker kunstmatige intelligentie om de ideale pitstopstrategie te berekenen. Machine learning-algoritmes analyseren historische data, bandendegradatie en raceomstandigheden om razendsnel de beste optie voor te rekenen.
Dankzij die technologische sprong kunnen teams proactief reageren op veranderende omstandigheden, zoals regen of een crash in een andere sector.
“We willen teams pushen naar een tweestopstrategie, maar ze worden steeds beter in het managen van banden. Daarom moeten we naar zachtere compounds.” — Mario Isola
De FIA wil races spannender maken. Daarom zijn er vanaf 2025 circuits met verplichte twee pitstops (zoals Monaco), minimaal drie gebruikte bandensets en strengere regels voor compounds. Dit vergroot de strategische mogelijkheden én de kans op fouten.
Gemiddeld tijdverlies bij een pitstop ligt nu rond de 25 seconden. Bij nieuwe circuits of regelwijzigingen zou dit afnemen als de pitlimiet stijgt van 80 naar 100 km/u.
In 2025 blijft de snelste pitstop rond de 1,8 seconden—een record dat Red Bull, McLaren en Ferrari elkaar blijven betwisten.
