Op papier leek Mercedes weer helemaal terug. George Russell versloeg Max Verstappen in Montreal, controleerde de race in extreme hitte en kreeg teamgenoot Antonelli mee op het podium.
Maar wie dacht dat Toto Wolff zijn armen al in de lucht gooide, kwam bedrogen uit. Want volgens de Mercedes-teambaas is het momentopname, geen wederopstanding.
En met zijn karakteristieke terughoudendheid maakte hij direct duidelijk: dit was niet het begin van een nieuwe dominantie – integendeel.
De Grand Prix van Canada zag er voor Mercedes beter uit dan velen vooraf verwachtten. Op een bloedheet circuit – met baantemperaturen tot 50 graden – had de W16 geen zichtbare last van de bekende zwakte: oververhitte achterbanden.
Russell kwalificeerde zich op pole met een van de sterkste ronden van zijn carrière en leidde de race van start tot finish.
Zelfs de poging van Verstappen om via een vroege pitstop de leiding te kapen, werd feilloos afgewend. Mercedes had de race onder controle, zowel qua tempo als bandenmanagement.
Maar volgens Wolff lag dat niet aan een plotselinge upgrade of geheim wapen. Het zat hem in de omstandigheden.
“We hadden 50 graden baantemperatuur en we waren dominant. Maar dat komt omdat dit circuit goed bij onze auto past – en de asfaltlaag mild is.”
Nieuwe achterwielophanging werpt vruchten af
Toch waren er wel veranderingen aan de auto die geholpen kunnen hebben. Mercedes gebruikte in Montreal opnieuw een nieuwe achterwielophanging, die eerder in Imola werd geïntroduceerd.
In Monaco en Spanje werd het onderdeel even aan de kant gezet vanwege twijfels over de prestaties. In Canada keerde het terug – met succes.
“We brachten de nieuwe geometrie voor het probleem met oververhitting van de achterbanden. In Imola werkte het niet zoals verwacht. In Montreal zagen we wél verbetering.”
Toch blijft Wolff voorzichtig. De ontwikkeling is nog geen bewezen doorbraak. Mercedes werkt in een veld waar kleine aanpassingen zelden leiden tot structurele dominantie. De correlatie tussen data en werkelijkheid blijkt vaak onvoorspelbaar.
“Er is nooit een magische oplossing die de auto van podiumkandidaat naar winnaar verandert.”
Montreal is historisch gezien een goed circuit voor Mercedes. Het asfalt is glad, de bochten zijn traag en het vereist minder aerodynamische precisie dan bijvoorbeeld Barcelona of Silverstone.
Dat speelt het team in de kaart. Wolff benadrukt dat dit succes dus niet zomaar door te trekken is.
“Deze baan heeft niet de typische snelle bochten waar we normaal last van hebben in de hitte. Daarom ging het hier goed.”
Dat betekent ook dat races als de komende GP van Oostenrijk weer hele andere uitdagingen gaan bieden. De layout, het hoogteverschil, en de meer agressieve kerbstones brengen andere zwaktes van de Mercedes aan het licht.
Wolff wil niet meegaan in de hype
Mercedes laat dit seizoen een wisselend beeld zien. Sterke momenten, gevolgd door terugvallen in het middenveld. Wolff erkent dat die onvoorspelbaarheid nog steeds bestaat.
De overwinning in Canada is dus welkom – maar het verandert volgens hem weinig aan het bredere beeld.
“De schommelingen in onze prestaties blijven. We zagen dat vorig jaar ook. Op sommige circuits was het geweldig, op andere zaten we er mijlenver naast.”
Dat maakt het lastig om verwachtingen te managen – zowel binnen het team als richting de buitenwereld. Eén overwinning maakt nog geen kampioenskandidaat, zeker niet in een seizoen waar Red Bull, McLaren en zelfs Ferrari constant meedoen om de podiumplaatsen.
Naast Russell’s zege was er ook lof voor rookie Kimi Antonelli, die zijn eerste podium binnenhaalde door Oscar Piastri te verslaan in een clean, volwassen duel.
Wolff sprak zijn trots uit over de prestatie van beide coureurs, maar benadrukte dat het pas de eerste keer was dat beide Mercedessen samen op het podium stonden dit seizoen.
“Het is geweldig om te zien dat we kansen wél benutten als ze er zijn. Maar we weten ook: de meeste circuits blijven lastig voor ons.”
Dat onderstreept het probleem: er zijn goede races, maar geen constante lijn.
