Christian Horner staat na twintig jaar leidinggeven aan Red Bull onder ongekende druk. Die druk komt niet alleen van tegenvallende sportieve prestaties, maar vooral van binnenuit.
Interne spanningen, persoonlijke schandalen, belangrijke vertrekkende figuren en een snel genomen beslissing om Liam Lawson na slechts twee races te vervangen, hebben geleid tot twijfel over zijn toekomst binnen het team.
Wat begon als het meest stabiele team in de paddock, is in het afgelopen jaar veranderd in een organisatie met interne verdeeldheid en structureel rumoer.
“De druk neemt toe, van binnen én buiten het team. Zijn enige verdediging blijft winnen.”
Het vertrek van Newey, het ontslag van sportief directeur Jonathan Wheatley, en de aanhoudende controverse rondom Horner zelf zorgen voor een onrustige basis.
Daarbij groeit het vermoeden dat deze gebeurtenissen niet losstaan van de situatie rond Lawson, die mogelijk als pion is opgeofferd in een groter machtsspel.
Zijn vertrek werd niet alleen gemotiveerd door een behoefte aan rust, maar viel samen met het moment waarop de spanningen rond Horner begonnen te escaleren. Daarmee werd een duidelijk signaal afgegeven dat het leiderschap niet langer onbetwist was.
“Ik werk omdat ik het leuk vind. En ik voelde dat dit het juiste moment was om even afstand te nemen.”
Ook de rol van Helmut Marko, die binnen Red Bull historisch gezien invloedrijk is, wordt steeds nadrukkelijker. De steun die hij krijgt van Jos en Max Verstappen maakt hem een belangrijke tegenmacht tegenover Horner.
Sinds het overlijden van Dietrich Mateschitz in 2022 ontbreekt een centrale figuur die de interne spanningen kan dempen, wat bijdraagt aan de instabiliteit.
Vertrekkende kopstukken en afnemend vertrouwen
Het vertrek van Newey was slechts het begin. Kort daarna kondigde Jonathan Wheatley aan dat hij Red Bull verlaat om teamchef te worden bij Sauber/Audi.
Zijn vertrek betekent dat nog een sleutelfiguur, die verantwoordelijk was voor onder andere pitstoptrainingen en FIA-compliance, het zinkende schip verlaat.
Wheatley’s vertrek onderstreept dat de problemen niet beperkt zijn tot één afdeling. Het is een signaal dat de vertrouwensbasis binnen het team beschadigd is.
Zeker omdat het gaat om mensen die al jaren cruciaal waren voor het succes van Red Bull en nauw samenwerkten met Horner.
Tegelijkertijd verloor Red Bull in 2024 de constructeurstitel aan McLaren. Sergio Perez eindigde meer dan 300 punten achter Verstappen in het klassement, wat volgens velen aanleiding was voor zijn vertrek.
Lawson werd gepromoveerd, maar zijn snelle terugval en de daaropvolgende vervanging door Tsunoda wekken de indruk van paniekbesluiten in plaats van weloverwogen strategie.
“De beslissing om Lawson te laten vallen na twee races is een gevolg van druk, van binnenuit én van partners als Honda.”
De timing en snelheid van die beslissing past binnen het bredere patroon: Red Bull lijkt te reageren in plaats van te regisseren, en dat is niet wat men gewend is van een team onder Horner.
Verstappens geduld slijt, loyaliteit brokkelt af
Naast de interne druk staat Horner ook voor een nog grotere dreiging: het potentieel vertrek van Max Verstappen.
De viervoudig wereldkampioen heeft herhaaldelijk laten doorschemeren te vertrekken als Red Bull hem geen competitieve auto meer kan bieden. In 2024 flirtte hij openlijk met Mercedes, en zijn interesse in Aston Martin lijkt groeiende.
Verstappen wees op de verstorende sfeer binnen het team als iets wat hem stoorde. Hoewel hij opnieuw zijn loyaliteit uitsprak, gebeurde dat in een context waarin Red Bull nog domineerde.
Die dominantie is inmiddels weg. De auto is moeilijk bestuurbaar en niet langer toonaangevend. Verstappen blijft voorlopig aan, maar het risico is dat hij vertrekt voor een team met een minder giftige werkomgeving.
Als dat gebeurt, verliest Red Bull niet alleen de sportief beste coureur van het moment, maar ook een uithangbord voor sponsoren. En dat legt extra druk op Horner, die dan verantwoording moet afleggen voor het verliezen van zijn belangrijkste troef.
“Wil Verstappen echt nog jaren in een stressvolle auto rijden terwijl hij zijn eerste kind opvoedt?”
Zijn vertrek zou niet alleen sportief desastreus zijn, maar ook een symbolische nederlaag voor het leiderschap van Horner. Dat risico hangt nu zichtbaar in de lucht.
Horner’s schandaal werd door tegenstanders benut als kans om hem uit balans te brengen. De beschuldigingen rondom ongepaste berichten aan een medewerkster werden uiteindelijk verworpen, maar de schade aan zijn reputatie was al gedaan.
De zaak blijft bovendien doorlopen in het Verenigd Koninkrijk en krijgt in 2026 een vervolg bij de arbeidsrechter.
“Zijn schandaal werd een middel voor wie hem uit het zadel wilden lichten.”
De gebeurtenissen hebben geleid tot een situatie waarin Horner constant onder vuur ligt. Niet zozeer door zijn resultaten, maar door de krachten die in het machtsvacuüm van Red Bull actief zijn geworden.
