Lance Stroll kijkt terug op zijn Formule 1-carrière met een opmerkelijk nuchtere blik. Niet de podiums of polepositions maken hem trots, maar juist de momenten waarop het misging.
Voor Stroll ligt “grootheid” niet in winnen, maar in het vermogen om na tegenslag opnieuw op te staan. De Aston Martin-coureur blikt in een open gesprek terug op zijn favoriete momenten, zijn leerprocessen en de balans tussen mentale kracht en fysieke voorbereiding.
Zijn woorden onthullen een coureur die volwassen is geworden door vallen en opstaan — en die eindelijk lijkt te begrijpen wat “eigenlijk groot zijn” betekent.
Wanneer Stroll gevraagd wordt wat “grootheid” voor hem betekent, denkt hij niet aan champagne of trofeeën, maar aan een nat circuit in Istanbul, 2020. Daar veroverde hij in de stromende regen een onverwachte poleposition.
Hij herinnert zich de chaos van die kwalificatie nog helder. De baan was glad, het zicht minimaal, en het draaide volledig om timing.
“We zaten de hele sessie te spelen met de bandenspanning, op zoek naar wat werkte. In Q3 hadden we het precies goed. Ik voelde de auto perfect aan, de baan was vrij, en ik kwam in zo’n flow dat alles vanzelf leek te gaan. Dat was pure magie.”
Voor hem was dat niet zomaar een ronde, maar een moment van volledige focus — een staat van ‘flow’ waarin alles klopt. “Dat was een van die speciale dagen,” zegt hij glimlachend.
Stroll benadrukt dat juist de moeilijke momenten hem sterker hebben gemaakt. “We kunnen praten over podiums en polepositions,” zegt hij, “maar laten we het hebben over de verliezen. Dat is waar je het meeste over jezelf leert.”
Volgens de Canadees ligt groei niet in het vieren van overwinningen, maar in het leren omgaan met falen.
“Die harde dagen, die weekenden waarop niks lukt — dát zijn de momenten waarop je echt groeit. Je leert reflecteren, begrijpen wat beter kon, en dan trek je een lijn. Nieuwe race, nieuw hoofdstuk.”
Hij noemt zijn recente race in Oostenrijk als voorbeeld. “Het was verschrikkelijk,” geeft hij toe. “Ik had fouten gemaakt, verkeerde keuzes. Maar daarna komt het moment waarop je zegt: oké, dat was het, nu gaan we verder. Die mindset is essentieel.”
Teamwerk als fundament
Hoewel Stroll vaak wordt gezien als individuele sporter, benadrukt hij dat Formule 1 in de kern teamwork is. “Mensen zien ons op tv in de auto, alleen op de baan,” zegt hij. “Maar achter elke ronde schuilt een team van honderden mensen.”
Hij vertelt dat zijn werk met engineers, data-analisten en monteurs cruciaal is voor succes. “Het draait om communicatie. Weten wat je voelt in de auto, en dat vertalen naar technische feedback. Je moet volledig vertrouwen op de mensen om je heen.”
“Om het maximale uit jezelf te halen, moet je ook het maximale uit je team halen. Wanneer alles goed voelt in de auto, kun je vrij racen. Maar dat gevoel bereik je alleen samen.”
Volgens Stroll is Formule 1 voor 95 procent mentaal. “Net als in elke topsport moet je fysiek fit zijn,” zegt hij, “maar zelfvertrouwen en mentale helderheid zijn alles.”
Hij vergelijkt het met andere sporten. “Usain Bolt zei ooit dat zijn sport 95 procent mentaal was — en ik ben het daar volledig mee eens.”
Om zijn mentale gezondheid te bewaken, houdt Stroll vast aan structuur en routine. Hij traint, mediteert en neemt bewust tijd om te ontspannen. “Balans is alles. Je kunt niet 24/7 met racen bezig zijn. Soms moet je even loslaten om daarna weer scherp te zijn.”
“Ik probeer consequent te blijven in mijn voorbereiding, maar ook ruimte te houden om gewoon te leven. Rustige dagen, even afstand nemen — dat hoort er allemaal bij.”
Stroll heeft de afgelopen jaren veel ervaren coureurs naast zich gehad: Felipe Massa, Sergio Pérez, Sebastian Vettel en Fernando Alonso. Elk van hen liet een blijvende indruk achter.
“Van Felipe leerde ik hoe belangrijk het is om banden te managen. Van Seb leerde ik discipline, van Fernando vastberadenheid. Elke teamgenoot heeft zijn eigen kracht, en ik probeer dat in me op te nemen.”
Hij lacht: “Ik heb geluk gehad met allemaal. Goede relaties, veel geleerd. Je kijkt, je luistert, je neemt het beste over.”
De kunst van loslaten
Stroll vertelt dat hij vroeger moeite had met slechte dagen. “Toen ik achttien was, bleef ik lang hangen in frustratie,” geeft hij toe. “Nu kan ik sneller een streep zetten.”
De sleutel, zegt hij, is acceptatie. “In elke sport zijn er hoge pieken en diepe dalen. Dat hoort erbij. Je moet dat accepteren vóórdat het seizoen begint.”
“Je gaat goede dagen hebben en slechte. Dat weet je gewoon. Als je dat eenmaal accepteert, kun je beter omgaan met teleurstellingen.”
Hij noemt ook het belang van een sterk netwerk. “Ik heb mensen om me heen die me helpen relativeren. Als ik blijf hangen in wat er misging, trekken ze me eruit. Ze zeggen: ‘Volgende week, nieuwe kans.’ Dat is goud waard.”
Stroll blikt terug op zijn eerste podium in 2017, in Bakoe. Hij was toen pas achttien. “Dat weekend voelde alles goed vanaf de eerste ronde,” zegt hij. “Ik had vertrouwen in de auto, in de remmen. En op zondag was het chaos — crashes, straffen, alles gebeurde. Ik bleef gewoon koel.”
Hij herinnert zich nog hoe hij de muur raakte in de voorlaatste ronde. “Ik dacht: het is voorbij. Maar ik kwam ermee weg. Ik sloot mijn ogen, keek op — en de auto was nog heel. Dat was pure opluchting.”
Dat podium in Azerbeidzjan was een keerpunt. “Ik kwam net uit Formule 3, had geen idee wat me te wachten stond. Toen dacht ik: dit is het. Dit is waarom ik dit doe.”
Vandaag, jaren later, werkt Stroll nog steeds met sportpsychologen om zijn mentale scherpte te verbeteren. Niet omdat het slecht gaat, maar omdat hij gelooft dat groei nooit stopt.
“Ik heb met meerdere specialisten gewerkt. Soms loopt alles vanzelf, soms is het ingewikkeld. Dan moet je je aanpak aanpassen. Er is geen magische formule — het gaat om blijven communiceren, reflecteren en jezelf uitdagen.”
Die voortdurende zelfreflectie is wat hem drijft. “Grootheid,” zegt Stroll, “zit niet in het vermijden van fouten, maar in het leren van elke fout die je maakt.”
Na jaren in de Formule 1 lijkt Stroll zijn definitie van succes te hebben gevonden. Niet in cijfers of podiums, maar in groei, balans en doorzettingsvermogen.
“Je moet blijven graven, blijven geloven. Mensen zullen altijd wat te zeggen hebben, maar zolang jij in jezelf gelooft en blijft werken, komt het goed. Dat is mijn versie van grootheid.”
Een les die hij leerde in de regen van Istanbul, in de chaos van Bakoe — en vooral op die dagen waarop alles misging. Want juist daar, zegt Lance Stroll, leer je wie je echt bent.
