Na weken van geruchten, lekken en politieke spanning heeft Ferrari eindelijk ingegrepen. Vasseur bevestigde dat het team maatregelen heeft genomen tegen een ‘derde partij’ die verantwoordelijk zou zijn voor het verspreiden van interne informatie en geruchten.
Het is het eerste tastbare bewijs dat Ferrari niet langer toekijkt hoe speculatie de rust in Maranello verstoort. Deze keer draait het niet om motorvermogen of upgrades, maar om macht, politiek en communicatie.
Achter de schermen is een strijd gaande tussen loyaliteit en invloed, en Ferrari lijkt de lijnen eindelijk te hebben uitgezet. Het verhaal begon tijdens het GP-weekend in Austin, waar Ferrari-voorzitter John Elkann publiekelijk zijn vertrouwen uitsprak in Fred Vasseur.
Zijn boodschap leek op het eerste gezicht routineus, maar Vasseur gaf na afloop een opvallende toelichting: de verklaring was niet bedoeld voor het team zelf, maar voor een “externe derde partij”.
“We hebben voortdurend contact met John, dus voor ons was zijn boodschap geen verrassing. Die was eerder bedoeld voor een externe doelgroep.”
Die uitspraak zette de paddock op scherp. Wie was die mysterieuze derde partij? En waarom moest Ferrari via een publieke verklaring duidelijk maken dat Vasseur aanblijft?
De timing was geen toeval. De verklaring van Elkann volgde vlak nadat nieuwe geruchten opdoken over Christian Horner, de voormalig Red Bull-teambaas die volgens diverse bronnen opnieuw in verband werd gebracht met een overstap naar Ferrari.
Ferrari trekt de touwtjes strakker
Binnen Ferrari was het geduld op. De speculatie over Vasseur’s positie en vermeende gesprekken met Horner begon de geloofwaardigheid van het team te ondermijnen.
Volgens bronnen dicht bij het team heeft Ferrari inmiddels actie ondernomen om de herkomst van de geruchten te achterhalen — en de bron te verwijderen.
Vasseur zelf hintte op een soort interne ‘zuivering’ toen hij sprak over de noodzaak om “de focus terug te brengen waar die hoort: op het racen.”
De boodschap is helder: Ferrari duldt geen verdeeldheid of lekken meer. Na een turbulente periode van twijfels en insinuaties kiest het team voor rust, structuur en een duidelijk leiderschap.
Dat Christian Horner überhaupt in verband werd gebracht met Ferrari, is op zich niet vreemd. De Brit vertrok onlangs bij Red Bull na een miljoenenregeling van zo’n 100 miljoen dollar en werd meteen in verband gebracht met een comeback elders in de paddock.
Volgens ingewijden voerde Ferrari al gesprekken met Horner in de nasleep van de Britse Grand Prix, nog vóór zijn vertrek uit Milton Keynes officieel was. Toch wees de timing erop dat de Italianen vooral wilden aftasten — en dat een daadwerkelijke overstap nooit serieus op tafel lag.
Ferrari’s eigendomsstructuur maakt een overstap van Horner bovendien vrijwel onmogelijk. Hij zou enkel geïnteresseerd zijn in een rol met eigendomsaandelen, vergelijkbaar met Toto Wolff bij Mercedes.
Maar bij Ferrari ligt de macht verdeeld: 68 procent is beursgenoteerd, 21 procent is in handen van Exor N.V. en slechts 10,6 procent van Piero Ferrari zelf. Er is simpelweg geen plek voor een aandeelhoudende teambaas.
Daarnaast staat Ferrari bekend om zijn “hire-and-fire”-cultuur. In de twintig jaar dat Horner Red Bull leidde, gingen er zes teambazen door de draaideur in Maranello. Voor iemand die stabiliteit predikt, is dat niet bepaald aantrekkelijk terrein.
Vasseur’s positie: steviger dan ooit
Met de publieke steun van Elkann en de interne sanering lijkt Vasseur voorlopig onaantastbaar. Zijn contract werd eerder dit jaar verlengd tot na 2026, en volgens Italiaanse media krijgt hij nu ook meer zeggenschap over personeelsstructuren binnen het team.
“Het is belangrijk dat we de discussies stoppen en ons concentreren op de volgende race. Ferrari is groter dan alle geruchten bij elkaar.”
Die zin vat zijn leiderschapsstijl samen: rationeel, kalm en zakelijk. Precies wat het team nodig heeft na jaren van emotionele uitbarstingen en politieke intriges. Het incident heeft bovendien de machtsverhoudingen binnen Ferrari scherper gemaakt.
Waar de technische afdelingen en managementstructuur jarenlang diffuus waren, lijkt Vasseur nu rechtstreeks te rapporteren aan Elkann – een signaal dat de communicatielijnen korter en strakker worden.
Terwijl het management zijn strijd achter de schermen voerde, gaf Charles Leclerc op de baan het beste antwoord mogelijk. De Monegask eindigde in Austin op het podium en noemde de speculaties over interne onrust “volledig ongegrond”.
“We weten wat er binnen het team speelt, en wat er buiten geschreven wordt is vaak ver van de waarheid. De beste manier om dat te beantwoorden, is met prestaties op het circuit.”
Zijn podium was meer dan een sportieve opsteker — het was een symbolische overwinning in een weekend dat Ferrari’s reputatie stevig onder vuur lag.
De gebeurtenissen rond Ferrari tonen opnieuw hoe Formule 1 allang niet meer alleen op het asfalt wordt beslist. Publieke verklaringen, lekken en strategische geruchten zijn onderdeel geworden van een spel waarin invloed net zo belangrijk is als snelheid.
Vasseur’s openheid over de “derde partij” en de manier waarop Ferrari via publieke communicatie de regie terugneemt, laat zien dat het team geleerd heeft van eerdere crises. Dit keer kiest Maranello niet voor chaos, maar voor controle.
Ferrari’s wederopbouw lijkt dus niet alleen technisch, maar ook cultureel van aard. De boodschap van bovenaf is duidelijk: interne stabiliteit is de sleutel tot toekomstig succes.
En voor het eerst in lange tijd lijkt het erop dat iedereen in Maranello die boodschap ook echt begrepen heeft.
