Waarom hebben F1-banden een lage levensduur?

Banden in de Formule 1 zijn ontworpen om snel te degraderen, wat teams dwingt tot meerdere pitstops tijdens een race. Dit zorgt voor meer actie op de baan en strategische beslissingen.

De snelle slijtage wordt veroorzaakt door factoren als hoge temperaturen, agressieve rijstijlen en de extreme belasting tijdens races. Pirelli, de bandenleverancier, produceert verschillende compounds met variërende duurzaamheid en grip.

Enkele technieken die coureurs gebruiken om hun banden te managen zijn:

• Vermijden van fouten: Uitschieters in het gras of grind, of zelfs op de asfalt uitloopstroken, zijn slecht voor de banden.
• Voorkomen van blokkerende wielen: Een geblokkeerd wiel tijdens het remmen kan een ‘flat spot’ veroorzaken, wat niet alleen de band beschadigt maar ook de ophanging kan beïnvloeden.
• Soepel rijden: Niet te agressief insturen en soepel uit de bochten accelereren helpt de banden te sparen.

De zachte banden bieden maximale grip maar slijten het snelst, terwijl hardere compounds langer meegaan maar minder grip bieden. Deze balans tussen prestatie en levensduur is essentieel voor spannende races en tactische keuzes van de teams.

Wanneer de temperatuur van de band te hoog wordt, kan de rubbersamenstelling sneller afbreken en dat kan de grip op het oppervlak veranderen.

Ook kan de band bij lage temperaturen meer over het baanoppervlak glijden en zal deze wegslijten, zoals hout door schuurpapier.

Technologische ontwikkelingen

Bandenfabrikanten zoals Pirelli investeren enorm in onderzoek en ontwikkeling om de prestaties en veiligheid van de banden te optimaliseren. Een van de belangrijkste innovaties in recente jaren is de introductie van 18-inch banden in 2022.

Deze grotere banden vervangen de traditionele 13-inch banden en bieden verschillende voordelen:

• Verbeterde aerodynamica
• Minder vervorming van de zijwanden
• Betere thermische stabiliteit

De nieuwe 18-inch banden vereisen een andere aanpak van de teams wat betreft afstelling en strategie. De lagere wanden betekenen dat er minder ‘speling’ is in de band, wat kan leiden tot een harder rijgedrag, maar ook tot meer consistente prestaties over een langere periode.

Pirelli werkt voortdurend aan het verbeteren van de rubbercompounds. Het doel is om banden te produceren die de juiste balans bieden tussen grip, duurzaamheid en degradatie om spannende races te garanderen.

Temperaturen in de banden

Tijdens een race worden banden blootgesteld aan extreme temperaturen die kunnen oplopen tot wel 120°C. De optimale temperatuur ligt tussen de 100 en 110°C, waarbij de zachtere compounds warmer worden dan de hardere.

Teams gebruiken bandenwarmers om de banden voor de start op te warmen tot 70°C, een verlaging van de eerdere 100°C om uiteindelijk af te stappen van het gebruik van warmtedekens.

Tijdens de race beïnvloeden factoren zoals circuitlay-out, weersomstandigheden en rijstijl de temperatuur van de banden. Coureurs moeten daarom ook constant de temperatuur in de gaten houden om optimale grip te behouden en overmatige slijtage te voorkomen.

Bandenslijtage tijdens een race

Coureurs zoeken constant de balans tussen snelheid en bandenmanagement. 2 Belangrijke elementen hierbij zijn graining en blistering. Graining treedt op wanneer de band onvoldoende grip heeft, waardoor rubberkorrels loskomen en een golvend patroon op het loopvlak vormen, dit verstoort de luchtstroom en vermindert de efficiëntie van de auto.

Blistering daarentegen ontstaat door oververhitting van de band, waarbij luchtbellen onder het oppervlak vormen en uiteindelijk uitbarsten, wat leidt tot verminderde grip en een kortere levensduur van de band.

Het proces van graining begint wanneer een band onvoldoende grip krijgt op het baanoppervlak. Als gevolg grijpt het rubber zich vast aan de baan, laat weer los, grijpt opnieuw vast, etc. Dit continue proces van vastgrijpen en loslaten resulteert in kleine rubberkorrels (in het Engels ‘grains’) loskomen van de band.

Het proces van blistering begint met de vorming van een hete plek onder het oppervlak van de band. Als deze hete plek te groot wordt, kan het leiden tot een ‘uitbarsting’ waarbij een stuk rubber loskomt van de band.

Dit is gemakkelijk te herkennen, vooral op slow-motion herhalingen, als een donkere vlek op het oppervlak van de band. Blistering is een ernstig probleem omdat het de structurele integriteit van de band aantast.

In tegenstelling tot graining, dat tot op zekere hoogte kan worden gemanaged of zelfs nuttig kan zijn, is blistering dat niet. Het leidt tot een snelle afname van de grip en in extreme gevallen zelfs tot een complete bandbreuk.

De belangrijkste factoren zijn:

1. Baantemperatuur
2. Oppervlaktetextuur van het circuit
3. Type bochten