De woorden van Carlos Sainz na de Grand Prix van Imola waren hard, direct en geladen met frustratie.
Terwijl hij opnieuw punten scoorde voor Williams en wederom zijn oude team Ferrari voor wist te blijven in de kwalificatie, voelde de Spanjaard zich verraden door de beslissingen van zijn team.
“Er was geen enkele waarschuwing. Ik was op het punt om de call te negeren.”
De race leek aanvankelijk in zijn voordeel te verlopen. Sainz had het tempo, reed voor zijn teamgenoot Alex Albon en had uitzicht op een top vijf klassering.
Toch eindigde hij slechts als achtste, mede door een strategische keuze die hij zelf “onbegrijpelijk” noemde.
Sainz begon de race sterk. Hij kwalificeerde zich voor de vierde keer op rij vóór Lewis Hamilton en reed in de openingsfase voor Albon. De auto voelde goed aan en zijn snelheid was beter dan die van Ferrari en Mercedes. Toch besloot het team vroeg in de race om hem binnen te halen.
“Als ik eerlijk ben, het was nooit het plan om zo vroeg te stoppen.”
De pitstop kwam onverwacht. Sainz was verrast en overwoog zelfs om het teamorder te negeren. Iets wat zelden gebeurt in de Formule 1, waar strategieën strak gecoördineerd worden.
Toch gehoorzaamde hij, in de veronderstelling dat Williams informatie had waar hij zelf geen zicht op had.
Achteraf bleek dat het team zich liet leiden door de bandenslijtage die in de eerste tien ronden zichtbaar werd. Maar, zoals bij McLaren ook al gebeurde, stabiliseerde de slijtage zich later weer. De coureurs die doorreden, profiteerden.
De verkeerde kant van de VSC
Op het moment dat Esteban Ocon zijn auto stilzette en een virtual safety car (VSC) werd uitgeroepen, kantelde het spel volledig. De coureurs die lang doorreden konden hun pitstop maken onder VSC-condities, wat hen ruim 10 seconden tijdswinst opleverde.
Sainz zat toen al vast in verkeer. Zijn vroege stop had hem terug in het middenveld geworpen, waardoor hij niet alleen tijd verloor maar ook waardevolle track position kwijtraakte.
Williams besloot zelfs tot een tweede pitstop, wat hem nog verder naar achteren duwde.
“Frustrerend, want het is niet de eerste keer. En zo raak je te veel punten kwijt.”
In een seizoen waarin Williams verrassend sterk voor de dag komt, met 51 punten uit slechts zes races, voelt elke verloren kans extra pijnlijk. Sainz liet weten dat hij begrip heeft voor het leerproces van het team, maar dat er wel stappen gemaakt moeten worden.
Aan de andere kant van de garage klonk een ander geluid, maar met dezelfde ondertoon. Alex Albon eindigde voor de tweede race op rij als vijfde, zijn beste resultaten ooit voor Williams. Toch was hij zichtbaar teleurgesteld na afloop.
“We vochten gewoon voor P3, P4… en dan baal je alsnog van P5.”
Albon reed een slimme race. Hij startte op mediums, ging lang door en profiteerde optimaal van de VSC. Hierdoor lag hij zelfs even derde, voor coureurs als Oscar Piastri en Charles Leclerc.
Maar bij de herstart na een late safety car ging het mis. Terwijl hij Leclerc probeerde te passeren, dwong de Ferrari-coureur hem naar buiten, waardoor hij in het grind belandde. Dat moment kostte Albon niet alleen tijd, maar ook een plek aan Lewis Hamilton.
De stewards onderzochten het incident, maar Ferrari gaf vrijwillig de positie terug. Dat was genoeg om een straf te voorkomen, maar voor Albon bleef de nasmaak.
Williams moet balanceren tussen groei en fouten
Het is tekenend voor het seizoen van Williams dat beide coureurs met frustratie terugkijken op een vijfde en achtste plek. In 2022, 2023 én 2024 samen haalde het team in totaal amper 53 punten. Nu staan ze na zes races al op 51.
Toch wringt het. Williams maakt sprongen, maar het leerproces kost punten. En coureurs als Sainz, met jaren ervaring en een bewezen staat van dienst, verwachten meer consistentie.
“We moeten deze fouten nu maken om er straks beter van te worden. Maar ik wil niet dat het ons nog meer kost.”
Voor Sainz is het een lastig evenwicht. Hij is teamspeler, maar ook winnaar. Hij weet wat nodig is om races te maken of breken. En op zondag in Imola had hij het gevoel dat zijn input werd genegeerd, met een slechter resultaat tot gevolg.
De grote les van Williams in Imola? Je kunt een snelle auto hebben, twee hongerige coureurs en een groeiend vertrouwen. Maar als de communicatie niet klopt en de keuzes te laat of te vroeg worden genomen, dan blijf je achter de feiten aanlopen.
“We hadden vandaag voor een top vijf moeten vechten, misschien wel meer.”
Zowel Sainz als Albon lieten zien dat de snelheid er is. Maar op zondag telt alleen het totaalplaatje. Strategie, timing en samenwerking moeten kloppen. En daar heeft Williams nog werk aan de winkel.
Voor nu moeten ze genoegen nemen met punten. Maar intern is duidelijk dat het team op scherp staat. Want als zelfs een vijfde plaats teleurstellend voelt, weet je dat het verwachtingspatroon snel veranderd is.
