De Grand Prix van Monaco staat dit jaar op zijn kop. De nieuwe regel die twee verplichte pitstops eist, dwingt teams om hun strategieën volledig te herzien.
George Russell is duidelijk: deze verandering haalt het vertrouwde ritme uit de race en maakt racetempo belangrijker dan ooit. In plaats van een optocht van auto’s achter een leider die het tempo controleert, kunnen we nu een onvoorspelbare strijd verwachten waarin tactiek opnieuw wordt uitgevonden.
“In het verleden draaide alles om kwalificatie, je kon iedereen ophouden en het tempo dicteren.”
Monaco staat bekend als het meest procesmatige circuit van het jaar. Wie vooraan start, wint vaak. Vorig jaar hoefde Leclerc dankzij een vroege rode vlag niet eens een pitstop te maken om te winnen.
Dat scenario is nu uitgesloten. Alle twintig coureurs moeten tweemaal stoppen, ongeacht omstandigheden. En dat betekent het einde van de ‘train-tactiek’ — het langzaam maken van de race om controle te houden over het veld.
“Ik denk niet dat dat dit weekend nog gaat werken.
Deze regelwijziging heeft als doel de race minder voorspelbaar te maken. Inhalen blijft moeilijk, maar door variatie in strategie kunnen er onverwachte kansen ontstaan. En dat vraagt iets anders van teams: ze moeten sneller reageren, creatiever denken en beter anticiperen.
Mercedes in dubio over tempo
Russell erkent dat Mercedes goed gepresteerd heeft in kwalificaties, maar twijfelt over het racetempo. Op circuits waar strategie niet allesbepalend is, kom je daar nog mee weg.
In Monaco ligt dat anders. Als het tempo tijdens de race niet voldoende is, wordt elk extra pitmoment een risico in plaats van een kans.
“We weten dat racetempo niet onze sterkste kant is. Dat maakt het ingewikkeld.”
In een weekend waarin bandenmanagement, timing en race-intelligentie alles bepalen, zou Mercedes kunnen worstelen. Vooral omdat hun kracht altijd lag in stabiliteit en een sterke eerste stint.
Twee pitstops eisen echter dat je over langere periodes competitief blijft. Daar ligt de uitdaging. Russell durft geen duidelijke favoriet aan te wijzen.
In het verleden was Ferrari koning in Monaco, maar hun huidige auto – de SF25 – worstelt juist in langzame bochten. En daar is Monaco vol mee. Red Bull heeft alleen Verstappen in topvorm, terwijl McLaren met Norris en Piastri sterk is, maar onvoorspelbaar presteert in de kwalificatie.
“We denken dat we gemiddeld het derde team zijn, maar dat vertaalt zich niet altijd lineair naar de race.”
Het krachtsverschil tussen de teams is minimaal. De marges zijn flinterdun. Daardoor kan één goed geplande pitstop of één foutje het hele weekend bepalen. Het circuit straft elke miscalculatie genadeloos af.
De rol van strategie hertekend
Tot dit jaar was strategie in Monaco eenvoudig: kwalificeren, verdedigen, pitten als het kon. Nu moeten teams vooruit denken. Moet je vroeg stoppen en track position opofferen? Of wachten tot je onder druk staat en dan toeslaan?
Wat als er een safety car komt ná je eerste stop? Dit zijn nu essentiële vragen.
“Het gaat interessant worden om te zien hoe iedereen het aanpakt.”
Er zijn meer scenario’s dan ooit. En juist in Monaco, waar alles normaal zo vastligt, wordt dit chaos in slow motion. De ene coureur kiest voor een undercut, de ander gaat lang door en hoopt op neutralisatie. Wie gokt juist? Wie leest de race het best?
In Monaco is elk moment cruciaal. Pitstops moeten niet alleen snel zijn, maar perfect getimed. Eén ronde te vroeg of te laat en je komt vast te zitten in verkeer. En verkeer in Monaco betekent: einde race. Er zijn geen uitwijkmogelijkheden, geen kansen om tijd goed te maken.
“We zijn op een punt dat timing letterlijk alles kan beslissen.”
Russell beseft dat ook. Hij weet dat Monaco niet vergevingsgezind is. En als racetempo doorslaggevend wordt, dan moet Mercedes zich herpakken. Niet alleen de auto moet goed zijn — het team moet alert blijven, snel schakelen, én geluk hebben.
