Oscar Piastri spaarde zijn woorden niet na het weekend in Imola. Terwijl hij als leider in het kampioenschap terugblikte op een solide race, maakte hij zich openlijk zorgen over de toekomst van circuits met geschiedenis.
Want ondanks de magie van het circuit, lijkt het einde van Imola als Formule 1-locatie onafwendbaar. En dat steekt, bij coureurs én fans.
“We moeten oppassen dat we deze historische circuits niet allemaal kwijtraken.”
De opmars van nieuwe, commerciële races ten koste van klassieke banen ligt al langer gevoelig. Maar nu de kalender echt begint te schuiven, wordt de kritiek steeds luider.
Zeker van coureurs die het verschil voelen tussen een stratencircuit in Las Vegas en een ouderwetse baan als Imola of Spa.
Het raceweekend in Imola was mogelijk het laatste dat daar werd verreden. Het contract met de organisatie liep af, en ondanks hoop op verlenging, gaf F1-topman Stefano Domenicali aan dat twee races in Italië lastig te verdedigen zijn.
Monza behoudt zijn plek, Imola verdwijnt – waarschijnlijk definitief. Oscar Piastri baalde zichtbaar:
“Het is een geweldig circuit. Misschien niet de makkelijkste om in te halen, maar qua rijervaring staat het bovenaan mijn lijst.”
De McLaren-coureur noemt het ‘een van zijn favoriete circuits ter wereld’ en benadrukt dat er meer is dan alleen spektakel. Hij wijst erop dat F1 geen attractiepark moet worden, maar trouw moet blijven aan zijn roots.
Voor hem draait het niet alleen om inhaalacties, maar ook om de beleving voor de coureur. En die is op Imola uniek, precies vanwege het karakter van het circuit.
Meer klassiekers in de gevarenzone
Imola is niet het enige circuit dat zijn plek dreigt te verliezen. Zandvoort verdwijnt na 2026, Spa-Francorchamps verdwijnt in 2028 én 2030 door een rotatiesysteem. Hockenheim en de Nürburgring zijn al langer afwezig.
“Spa op rotatie, Zandvoort eruit… dat is niet goed. We moeten de geschiedenis bewaken.”
Veel van deze circuits liggen in landen waar autosport diep geworteld is. Ze hebben sfeer, traditie en identiteit.
Maar door druk vanuit nieuwe markten verschuift de kalender richting steden zonder racecultuur, waar races worden gebruikt als toeristisch prestigeproject.
Piastri stelt zich op als ambassadeur voor deze oude circuits. Hij weet dat ze niet altijd spektakel garanderen, maar ziet ze als essentieel voor de ziel van de sport.
Wat maakt een circuit als Imola zo bijzonder? Volgens Piastri – en ook andere coureurs zoals Alpine’s Franco Colapinto – draait het om de ervaring.
“Het is echt een oude school baan. De bochten, het verloop, de sfeer… het is puur.”
De combinatie van historie, technische uitdaging en unieke karakter maakt circuits als Imola niet te vervangen. Het zijn geen copy-paste projecten. Elke bocht heeft een verhaal. En dat voel je, zowel in de cockpit als op de tribune.
Voor Colapinto had het weekend op Imola bovendien een persoonlijk tintje. Zijn debuut in de Formule 1 was in Monza, zijn eerste race met Alpine kwam in Imola. Twee iconische locaties. Twee circuits met een ziel.
“Ik hou van Italië. Ik heb hier mooie herinneringen. Dit zijn de plekken waar Formule 1 hoort te zijn.”
Zakelijk versus sportief belang
De Formule 1 staat op een kruispunt. Aan de ene kant groeit de populariteit in nieuwe markten. Aan de andere kant is er een duidelijke angst om het sportieve en culturele fundament te verliezen.
Nieuwe circuits leveren geld, media-aandacht en zakelijke kansen op. Maar de race zelf? Die verliest soms zijn karakter. De coureurs voelen dat verschil. Fans voelen het nog sterker.
Piastri snapt dat er keuzes gemaakt moeten worden, maar benadrukt dat het geen zwart-witverhaal hoeft te zijn. Je kunt nieuwe circuits toevoegen, zolang je de klassieke locaties niet laat vallen. Er moet balans zijn.
“Misschien is Imola niet de beste om in te halen. Maar dat betekent niet dat het geen plek heeft op de kalender.”
Voor hem draait Formule 1 ook om emotie, geschiedenis en respect voor de plekken waar legendes zijn geboren. Die plekken wil hij behouden.
Als Imola verdwijnt, dan verliest de Formule 1 niet alleen een race. Ze verliest een stuk van haar ziel. En als die trend doorzet, is het niet ondenkbaar dat coureurs als Piastri zich steeds vaker uitspreken.
“We moeten oppassen. Want wat we nu kwijtraken, krijgen we misschien nooit meer terug.”
De vraag is niet óf deze circuits iets toevoegen. De vraag is: hoeveel kunnen we er nog missen, voordat Formule 1 onherkenbaar wordt?
