Oscar Piastri won de Grand Prix van Bahrein met overmacht. Vanuit polepositie leidde hij de race met indrukwekkende rust, terwijl de hectiek achter hem groot was door drie DRS-zones, strategische variaties en remproblemen bij meerdere teams.
De McLaren was het enige team met een optimaal bandenplan, en dat bleek doorslaggevend. Tijdens de race was het teamradioverkeer bij Piastri minimaal. Alleen een herinnering om te drinken bracht even luchtigheid:
“Als ik een drinkfles had, had ik wel gedronken, maat,” antwoordde Piastri droog.
Deze overwinning was zijn tweede in vier races en onderstreept zijn status als topkandidaat binnen McLaren, zeker nu Lando Norris opnieuw moeite had om zijn teamgenoot bij te houden.
George Russell reed een van zijn sterkste races in jaren. Zijn Mercedes was langzamer dan de McLaren, maar dankzij slimme verdediging en precisie hield hij Norris achter zich.
Ondanks een sensorstoring, elektronisch defect en verminderde grip op de zachte band bleef Russell foutloos in de slotfase.
Norris, die na een startfout een tijdstraf van vijf seconden kreeg, kwam sterk terug maar haalde Russell niet meer in. De race-ingenieur probeerde hem aan te moedigen:
“George zit op zachte banden en zegt zelf dat het lastig wordt om de finish te halen met constante snelheid. Jij zit op de juiste band.”
Norris’ reactie verraadde iets van twijfel:
“Ik denk dat die zachte band juist mega is.”
Dat gebrek aan overtuiging leidde mogelijk tot het missen van P2. Een dag eerder had Norris bij de start zijn positie verloren door na het opstellen in het juiste vak opnieuw te bewegen, wat leidde tot zijn straf.
Verstappen en Red Bull verliezen grip – letterlijk en figuurlijk
Max Verstappen kende een rampweekend in Bahrein. De Red Bull kampte met remproblemen en leverde hem twee trage pitstops. De eerste keer faalde het lichtsysteem bij vertrek, de tweede keer blokkeerde het rechtervoorwiel.
“Ik kon de auto gewoon niet stoppen,” riep Verstappen gefrustreerd via de boordradio.
De ingrepen aan de remmen – inclusief vervanging van frictiemateriaal en sensoren – boden geen soelaas. De RB21 was onvoorspelbaar en traag.
Na zijn tweede stop viel Verstappen terug naar P20. Pas in de slotronde wist hij Pierre Gasly te verschalken voor P6.
Deze tegenvaller komt kort na zijn zege in Japan en zet vraagtekens bij de consistentie van Red Bull. Ook opvallend: sinds het vertrek van Jonathan Wheatley lijkt het pitteam van Red Bull minder scherp.
Tijdens de race activeerde Russell kortstondig DRS op een ongeoorloofd moment. Dit gebeurde mogelijk tijdens het oplossen van het elektronische probleem. De FIA riep hem en een teamvertegenwoordiger op voor een verklaring.
Hoewel het systeem slechts 37 meter geopend was en hij direct snelheid verloor, wordt het incident onderzocht. De timing is gevoelig: Russell verdedigde zich perfect en leek P2 meer dan verdiend.
Een straf zou volgens waarnemers onterecht zijn gezien het gebrek aan voordeel.
“Zolang het stuur er niet afvalt, gaat het prima,” grapte Russell zelf via de radio toen hij tijdelijk uit beeld verdween op de timingmonitoren.
Tot op het moment van schrijven is er nog geen definitieve uitspraak over een mogelijke straf.
Verschil in bandenstrategie bepaalt raceverloop
McLaren begon op de zachte band en schakelde vervolgens over op twee sets mediums. Daarmee was het het enige team met een volledig effectieve strategie.
De meeste andere teams – waaronder Mercedes – moesten improviseren door gebrek aan mediums. Dat leidde tot grote snelheidsverschillen en veel verkeer.
Ferrari kon op de harde band geen vuist maken. Charles Leclerc werd uiteindelijk vierde, Lewis Hamilton vijfde. Hamilton had een degelijk weekend en wist meerdere inhaalacties te voltooien, maar kon Leclerc nooit bedreigen.
In het middenveld vielen Pierre Gasly en Oliver Bearman op. Bearman finishte voor de tweede keer op rij als tiende en hield Kimi Antonelli achter zich.
De jonge Mercedes-coureur was snel, maar werd slachtoffer van een strategische misser: een derde stop op een al verse set zachte banden.
Dat bracht hem in een DRS-trein waarin hij geen kant op kon. Volgens Peter Windsor was dit hét bewijs dat DRS zijn nut heeft verloren. In zijn woorden:
“Als Antonelli zonder DRS had gereden, had hij waarschijnlijk meer inhaalacties kunnen maken dan in een DRS-trein waar iedereen hetzelfde voordeel heeft.”
