McLaren dacht de titelstrijd onder controle te hebben, tot één moment alles veranderde. Tijdens de sprintrace in Austin crashte het team zichzelf letterlijk uit de race — en verloor daarmee iets veel waardevollers dan punten: data.
Wat volgde was een technisch domino-effect dat de kampioenschapsstrijd volledig op zijn kop heeft gezet.
Op papier leek het weekend op Circuit of the Americas perfect voor McLaren. De MCL39 voelde zich thuis in de hitte, beide coureurs stonden er goed voor, en het team leidde zowel het coureurs- als constructeurklassement. Tot bocht één.
Tijdens de sprintrace kwamen Oscar Piastri en Lando Norris elkaar tegen bij de start. Beide McLarens gingen eruit, samen met Fernando Alonso. Wat leek op een “gewone” racecrash, bleek een technisch drama in vermomming.
McLaren verloor door het incident alle data van de sprint. Geen rondetijden, geen bandenslijtage-informatie, geen aerodynamische referentiepunten.
In de moderne Formule 1, waar teams elk detail analyseren om de perfecte afstelling te vinden, is dat rampzalig.
Data is letterlijk valuta in deze sport. En McLaren was in één klap blut. Zonder die informatie moest het team gokken op de juiste afstelling voor de race van zondag.
Waar Red Bull, Ferrari en Mercedes hun data uit de sprint konden gebruiken om de rijhoogte, bandendruk en aerodynamische balans te optimaliseren, tastte McLaren in het duister.
“Wat fans vaak niet zien, is dat het echte gevecht niet alleen op de baan plaatsvindt, maar in de data. Millimeters maken het verschil tussen winnen en gediskwalificeerd worden.”
Het spel met millimeters
Sinds de invoering van het grondeffect in 2022 is de afstelling van Formule 1-auto’s een delicate balans. Hoe dichter de auto bij de grond rijdt, hoe meer downforce — en dus snelheid.
Maar te laag rijden zorgt voor slijtage aan de zogenaamde skid blocks onder de vloer. Zodra die te ver afslijten, volgt diskwalificatie. Teams spelen dus elk weekend technisch roulette.
Door het ontbreken van sprintdata wist McLaren niet hoe laag ze konden rijden zonder risico. Ze kozen voor zekerheid: een iets hogere rijhoogte om te voorkomen dat hun auto’s te hard tegen het asfalt zouden stuiteren.
Die beslissing bleek fataal. De extra rijhoogte kostte snelheid — tienden per ronde. Waar Verstappen in zijn Red Bull de perfecte afstelling had dankzij de sprintdata, moesten Norris en Piastri genoegen nemen met een conservatieve set-up.
“We hebben voor zekerheid gekozen, en dat heeft ons snelheid gekost.”
Het resultaat: Norris kon Verstappen niet volgen en eindigde als tweede. Piastri, die zijn voorsprong in het kampioenschap moest verdedigen, kwam niet verder dan de vijfde plek.
Voor Max Verstappen was het weekend in Austin precies wat hij nodig had. Zijn derde overwinning in vier races, plus winst in de sprintrace, bracht hem weer vol in de titelstrijd.
De Nederlander staat nu nog slechts veertig punten achter op Piastri, met vijf races te gaan. In een seizoen waarin elk detail telt, kan die kloof in enkele weekenden verdwijnen.
Wat McLaren’s probleem extra pijnlijk maakt, is dat het volledig eigen schuld was. Geen motorpech, geen regelfout — één moment van miscommunicatie tussen hun eigen coureurs, en de titeldruk verhuisde van Woking naar Milton Keynes.
Verstappen profiteerde optimaal. Zijn team had niet alleen de sprintdata om op voort te bouwen, maar wist exact hoe ver ze konden gaan met de rijhoogte zonder de reglementen te overtreden.
Waarom data belangrijker is dan ooit
De regels over skid block-slijtage zijn streng. Na eerdere diskwalificaties van Lewis Hamilton en Charles Leclerc in 2023, weten teams dat de FIA geen enkele marge toestaat. Zodra de slijtage de toegestane limiet overschrijdt, volgt uitsluiting — ongeacht de reden.
Daarom meten teams continu de minimale rijhoogte. In Austin is dat nog lastiger: het circuit is hobbelig, waardoor de auto’s vaak “bottomen” — de bodem raakt de baan, wat slijtage versnelt.
Normaal gesproken gebruiken teams de sprint als ultieme test: hoe gedragen de auto’s zich over 19 ronden, wat doet de slijtage, waar ligt de grens? McLaren had dat moment niet.
Zonder die meetpunten gingen ze zondag blind de race in. De keuze om de auto’s hoger te zetten was rationeel, maar kostte kostbare performance.
“Het was alsof we een gevecht ingingen met een bot mes. We moesten gokken, en in de Formule 1 betaal je daar direct voor.”
Tot Austin was McLaren dé ploeg in vorm. Overwinningen, dubbele podiums en een ogenschijnlijk ijzersterke auto — alles wees op een kampioensjaar. Maar de ramp in Texas heeft het momentum volledig gebroken.
Het team moest niet alleen sportief incasseren, maar ook mentaal. Coureurs die weten dat hun auto niet optimaal staat afgesteld, verliezen vertrouwen. Norris twijfelde zichtbaar tijdens de race, terwijl Piastri aangaf dat de auto “onvoorspelbaar” aanvoelde in bochten.
Het resultaat was een weekend dat McLaren liever vergeet. Toch kan het de beslissende factor worden in de titelstrijd van 2025.
Verstappen voelt de druk niet — hij kent dit scenario. McLaren daarentegen weet dat één misrekening in de technische afdeling hen de titel kan kosten.
In de nasleep van het weekend analyseerde McLaren wat er misging. De conclusie was hard maar eerlijk: het gebrek aan data leidde tot overmatige voorzichtigheid, en dat brak het team op.
“We hebben de veilige keuze gemaakt, maar in deze sport win je niet door veilig te spelen.”
Met nog vijf races te gaan heeft het team geen ruimte meer voor fouten. De marge is verdwenen, en de concurrentie ruikt bloed.
