Sommige races worden legendarisch om hun glorie. Andere blijven hangen omdat ze de sport op zijn grondvesten doen beven. De Grand Prix van Mexico 2025 behoort duidelijk tot die tweede categorie.
Het was geen gewoon raceweekend – het was een explosie van controverse, frustratie en ongeloof. Wat begon als een titanenstrijd tussen Max Verstappen en Lewis Hamilton, eindigde in woede, verwarring en een golf van kritiek op de wedstrijdleiding.
Nog voordat de eerste ronde voorbij was, werd duidelijk dat dit geen normale race zou worden. De start was een chaos. Vier auto’s breed stormden richting bocht één: Verstappen, Hamilton, Lclair en Norris naast elkaar, zonder ruimte om te ademen.
Verstappen werd richting het gras geduwd, miste op een haar de muur, en kwam als vierde terug op de baan. Wat een wonderlijke redding leek, bleek het begin van een nachtmerrie.
“We hadden een goede start, een prima run naar bocht één, maar er waren gewoon te veel auto’s. Ik probeerde alles te vermijden, ging door het gras om de muur te ontwijken, vond mijn positie terug en probeerde toen gewoon de race te rijden.”
Maar rust kreeg hij niet. Slechts een paar ronden later, in bocht vier tijdens ronde zes, ging het opnieuw mis. Verstappen ging fel binnendoor bij Hamilton voor de derde plek. De twee raakten elkaar met de wielen — geen oordeel van de stewards.
Even later probeerde Hamilton de positie terug te pakken aan de buitenkant, maar verloor grip. Zijn Ferrari gleed wijd, blokkeerde de voorbanden en sneed dwars over het gras terug de baan op. Hij kwam vóór Verstappen terug — en toen sloeg de hamer van de stewards toe.
Een straf die alles veranderde
De wedstrijdleiding oordeelde dat Hamilton een blijvend voordeel had behaald door buiten de baan te gaan. Straf: tien volle seconden. Hamilton was furieus.
“Ik kwam door bocht één, twee en drie zonder van de baan te gaan. Anderen sneden gewoon af, hielden hun positie, en kregen geen straf. Het is gewoon gestoord.”
Wat op de baan had moeten worden beslist, verschoof naar de vergaderkamer. Hamilton, zichtbaar aangeslagen, bleef herhalen dat het voelde als oneerlijk racen.
“Ik was gewoon aan het racen. Max sneed eerder ook, maar ik ben de enige die een straf krijgt. Tien seconden… ik begrijp er niets van.”
Zijn teambaas, Fred Vasseur, spaarde de FIA niet:
“Tien seconden is extreem zwaar. We verloren daardoor zes of zeven posities. En als je kijkt naar het grotere plaatje: Max ging ook rechtdoor, over het gras, honderd meter lang, en daar gebeurde niets. Het is slecht gemanaged, eerlijk gezegd.”
Vasseur ging nog verder:
“Als je de regels zo toepast, dan klopt er iets niet. Dit is meten met twee maten.”
En daar had hij een punt. Verstappen ging bij de start immers zelf van de baan, reed over het gras met ruim 200 km/u, en kreeg geen straf. Geen onderzoek, geen waarschuwing. Verstappen reageerde later bijna spottend:
“De regels staan toe wat we tegenwoordig doen in de races. Mensen kunnen het ermee eens zijn of niet — maar dat zijn de regels.”
Het was precies die laconieke houding die olie op het vuur gooide. Eén coureur snijdt af, niets aan de hand. Een ander doet hetzelfde, tien seconden straf. Hamilton kon het nauwelijks bevatten.
“Ik weet niet wat ik de volgende keer moet verwachten, maar ik blijf proberen. Ik laat me niet stoppen door mensen die het niet makkelijker maken.”
Hij finishte als achtste — een harde klap voor Ferrari, dat volgens Vasseur “minstens vier plaatsen” verloor door de straf.
De race die verdween onder de Virtuele Safety Car
Net toen de race zich richting een epische ontknoping bewoog, trok het toeval de stekker eruit. Carlos Sainz verloor de controle over zijn Williams, brak zijn ophanging en belandde half in de muur bij bocht 14.
Race control ging direct in de veilige modus: Virtuele Safety Car. En daarmee verdween de spanning. Wat een bloedstollend gevecht had kunnen worden tussen Verstappen, Leclerc, Piastri en Berman, eindigde in stilte.
Volgens de FIA was de VSC onvermijdelijk. De auto van Sainz stond “in een blootgestelde positie en begon te roken”. Zodra er rook of vuurgevaar dreigt, moeten marshals ingrijpen — en dan geldt veiligheid boven spektakel.
Toch waren veel fans het daar niet mee eens. Beelden van bovenaf toonden dat de auto van Sainz grotendeels achter de barrières stond, terwijl de voorkant veilig in het afschermgebied bleef. Sommigen vonden de beslissing overdreven, anderen zagen het als een noodzakelijke voorzorg.
Wat vaststaat: de actie op de baan stierf een stille dood. Verstappen, die net binnen schot kwam van Leclerc voor P2, verloor zijn momentum. Piastri’s aanval op Berman verdampte. En het publiek voelde zich beroofd.
Na de race bleef de stemming bedrukt. Hamilton sprak over “absurde inconsistentie”, Vasseur noemde de straf “niet goed doordacht”, en Verstappen haalde de schouders op.
“Mensen kunnen het ermee eens zijn of niet. Dat zijn de regels.”
Maar in de paddock ging het niet meer over regels. Het ging over geloofwaardigheid. Waarom mocht Verstappen zijn positie behouden na het grasincident, terwijl Hamilton zwaar werd gestraft voor iets vergelijkbaars?
Waarom werd de race stilgelegd op het spannendste moment? Het waren vragen die geen enkel officieel antwoord kregen, maar wel de frustratie van fans en coureurs voedden.
