George Russell gelooft nog altijd in zijn verhaal. Ondanks het feit dat hij vierde staat in het kampioenschap en nog geen nieuw contract heeft, blijft hij overtuigd: bij Mercedes kan hij iets bouwen wat lijkt op de erfenis van Michael Schumacher bij Ferrari.
Niet met flitsende cijfers in het begin, maar met geduld, loyaliteit en opbouw – precies zoals Schumacher dat tussen 1996 en 2000 deed. Na twaalf races staat Russell op 147 punten. Alleen Piastri, Norris en Verstappen doen het beter.
Toch heeft alleen Russell – buiten dat drietal – een GP gewonnen dit seizoen. En dat voedt zijn hoop. Hij grijpt terug op de geschiedenis: Schumacher had ook vijf jaar nodig om kampioen te worden met Ferrari. Die periode, zegt Russell, is bijna niemand zich nog bewust van. Wat overblijft, is de dominantie die erop volgde.
De statistieken lijken Russell gedeeltelijk gelijk te geven. Met 147 punten zit hij na twaalf races aan zijn hoogste seizoentotaal sinds zijn overstap naar Mercedes.
Ter vergelijking: in 2022 had hij er 143, in 2023 slechts 99 en vorig jaar 111. Hij zit dus op een stijgende lijn, zelfs in een seizoen waarin McLaren en Red Bull vrijwel alle zeges verdelen.
Die ene overwinning in Montréal, waar hij Verstappen wist te verslaan, was een hoogtepunt. Maar bij Mercedes blijft onzekerheid bestaan over zijn toekomst.
Teambaas Toto Wolff zegt dat hij “nog niet genoeg” heeft gezien om Russells contract te verlengen. Tegelijkertijd wordt Max Verstappen openlijk gelinkt aan een overstap naar Mercedes in de komende jaren – een drukfactor die Russells positie niet helpt.
“Ik dacht dat mijn kans zou komen, en ik geloof daar nog steeds in.”
Dat geloof haalt hij dus deels uit de geschiedenis. Volgens Russell was Schumacher 31 toen hij zijn eerste titel met Ferrari pakte. Hijzelf is nu 27. Nog steeds in de opbouw, en nog niet aan zijn plafond, zo gelooft hij. En net als bij Schumacher wil hij de ‘vergeten’ jaren gebruiken als fundament voor iets groters.
Contractonzekerheid blijft een schaduw
Ondanks zijn goede vorm is Russells toekomst bij Mercedes nog allesbehalve zeker. Zijn huidige contract loopt af, en Wolff twijfelt openlijk.
Daarbovenop komt de interesse vanuit de Mercedes-top in Verstappen – een mogelijke kandidaat om in 2027 in te stappen, zelfs buiten Wolffs zegen om. CEO Ola Källenius zou bereid zijn over het hoofd van Wolff heen te beslissen als Verstappen zich aandient.
Toch blijft Wolff in het openbaar loyaal. Hij noemt Russell en junior Andrea Kimi Antonelli zijn prioriteiten. Maar zolang er geen handtekening op papier staat, blijft het speculeren.
Voor Russell is dat frustrerend, al laat hij het niet blijken. Hij houdt zich liever vast aan zijn groeicurve, zijn verbeterde prestaties en het idee dat loyale opbouw uiteindelijk loont.
“Iedereen herinnert zich alleen de dominante jaren. Niet de moeilijke beginfase.”
Die uitspraak laat zien dat hij zijn verhaal bewust plaatst in een bredere narratief. Geen haast, geen paniek. Maar wel een duidelijke visie op waar hij naartoe wil – mét Mercedes.
De statistiek is hard: McLaren won dit seizoen negen races. Verstappen twee. Russell één. En toch staat hij voor coureurs als Leclerc, Alonso en Sainz in het klassement.
Hij is consistent, foutloos en slim. En dat allemaal in een auto die niet meer de benchmark is. Het geeft zijn prestaties extra waarde.
De reden dat hij toch onder een vergrootglas ligt, zit deels in het verwachtingspatroon. Mercedes is gewend om te winnen. Wolff wil niet meedoen – hij wil domineren. En als dat niet lukt, worden de coureurs afgerekend. Dat gevoel hangt als een schaduw boven Russells seizoen.
“Het spel is veranderd. Voor titels moet je tegenwoordig extreem gaan in elk detail,” — Laurent Mekies
Die woorden gelden ook voor Russell. Als hij zijn plaats wil behouden – en zijn visie wil waarmaken – zal hij op elk vlak moeten pieken: prestaties, houding én timing.
