Tijdens de Grand Prix van Canada viel plots het doek: Luca de Meo, CEO van Renault, vertrekt midden juli. Wat op papier een directieoverdracht lijkt, opent in de realiteit diepe wonden bij het Alpine F1-team.
Zonder teamchef, zonder duidelijke koers, en met een omstreden adviseur aan het roer wankelt Alpine als nooit tevoren.
Alpine werd de afgelopen jaren langzaam uitgekleed. De rebranding van Renault’s F1-project, het schrappen van de motorenafdeling en het vertrek van meerdere sleutelfiguren wijzen al langer op interne onzekerheid.
Maar het vertrek van de man die deze koers uitstippelde, plaatst het hele project op losse schroeven. Luca de Meo leidde sinds 2020 het Renault-concern en nam in die periode enkele opvallende beslissingen rond de F1-divisie.
De hernoeming van Renault naar Alpine werd door velen gezien als marketingtruc zonder inhoud, en zijn keuze voor bestuurders zoals Laurent Rossi pakte desastreus uit. Toch was De Meo degene die probeerde orde op zaken te stellen.
Nu hij vertrekt naar luxegroep Kering, blijft Flavio Briatore achter. Ooit levenslang verbannen uit de Formule 1 wegens het Crashgate-schandaal in 2008, nu adviseur en feitelijk interim-leider bij Alpine. Zijn rol is omstreden — juridisch grijs, politiek beladen — en vooral: hij was de man van De Meo, niet van Renault zelf.
“Voor mij verandert er niets,” — Flavio Briatore
Toch is zijn toekomst allesbehalve zeker. Zijn aanstelling was onofficieel, zijn invloed afhankelijk van De Meo’s dekking. Nu die verdwijnt, ontstaat een machtsvacuüm dat Alpine opnieuw dreigt te ontwrichten.
Zonder koers, zonder motor, zonder leiderschap
Onder De Meo werd in 2024 de powerunit-afdeling gesloten: Alpine zou vanaf 2026 als klantenteam verdergaan. Een logische bezuiniging, gezien de geschatte jaarlijkse kosten van 290 miljoen dollar. Maar ook een beslissing die het team zijn identiteit kostte.
Het team verkocht eerder al 24 procent van zijn aandelen aan investeerders. De naam Renault verdween, de eigen motor verdween, en nu verdwijnt ook de man die het project verdedigde.
De sportieve resultaten weerspiegelen die afbouw: in 2024 bungelde Alpine onderaan het kampioenschap. Alleen een gelukstreffer in Brazilië bracht vorig jaar nog punten. In 2025 staat het team na 10 races op 11 schamele punten.
Een nieuwe teamchef is er niet. De naam van voormalig F1-sportdirecteur Steve Nielsen zingt rond, maar ook over hem zijn twijfels. De vraag wie Alpine moet leiden, blijft dus open — en steeds nijpender.
De Meo’s eerdere keuzes wegen nog steeds door. Onder Laurent Rossi verloor het team Oscar Piastri in een pijnlijk contractdrama.
Otmar Szafnauer en Alan Permane stapten kort daarna op, gefrustreerd door onrealistische langetermijnplannen. Rossi zelf werd verbannen naar ‘speciale projecten’.
Briatore en De Meo probeerden in 2024 het tij te keren met stevige ingrepen. Maar zonder het mandaat van de nieuwe Renault-top is het onzeker of dat beleid overeind blijft.
“Toen ik F1 presenteerde bij Renault, was het een kostenpost in het marketingbudget. Ik heb er inmiddels $1 miljard aan waarde uit gehaald,” — Luca de Meo (tegen L’Équipe, 2024)
Zonder hem dreigt Renault F1 opnieuw te zien als last in plaats van troef.
Verkoop op de loer
De motorafdeling is gesloten. Een deel van de aandelen is verkocht. De teamstructuur is verzwakt. De waarde van het team is gestegen — naar 1,5 miljard dollar, volgens Sportico. Alles wijst erop dat het F1-team klaargestoomd wordt voor een overname.
Toch heeft De Meo altijd publiekelijk ontkend dat er sprake zou zijn van een volledige verkoop. Hij noemde het team “een waardevol onderdeel van Renault’s totale strategie.” Met zijn vertrek verdwijnt de enige sterke stem die dat nog verdedigde binnen het concern.
“Geen sprake van verkoop van de familiejuwelen,” — Luca de Meo (tegen L’Équipe, 2024)
Maar nu die familie haar patriarch verliest, lijkt niets meer zeker. Het vertrek van Luca de Meo komt op het slechtst denkbare moment. Alpine is stuurloos, uitgekleed, sportief zwak en institutioneel wankel.
Zonder leider en zonder richting dreigt het team te verdwijnen in de mist van middelmaat — of in de armen van een koper.
Met Briatore als omstreden tussenpaus en geen duidelijk mandaat vanuit Renault, is de toekomst van Alpine F1 opnieuw onzeker. De oude wonden van wanbeleid, verkeerde inschattingen en politieke spelletjes zijn weer opengereten.
De Meo liet achter wat hij hoopte te redden. Wat er met Alpine gebeurt, ligt nu in handen van zijn opvolgers — als die er op tijd komen.
