Lewis Hamilton dacht met zijn overstap naar Ferrari een nieuwe kroon op zijn carrière te zetten. In plaats daarvan krijgt hij te maken met teamorders, matige resultaten en een team dat duidelijk zijn voorkeur geeft aan Charles Leclerc. De realiteit blijkt rauwer dan hij had verwacht.
Bij zijn komst in 2025 was de verwachting dat Hamilton het ontbrekende puzzelstukje zou zijn voor Ferrari’s titeldroom. Maar na negen races blijft het wachten op zijn eerste podium.
De zevenvoudig wereldkampioen eindigde nog niet hoger dan P4, terwijl Leclerc wél de trofeeën opraapt. Sterker nog: in Spanje moest Hamilton op commando plaatsmaken voor zijn teamgenoot.
Volgens voormalig teambaas Eric Boullier is dat geen toeval. Hij vergelijkt Hamiltons situatie bij Ferrari met die van Fernando Alonso bij McLaren in 2007, toen het team zich meer richtte op jonge nieuwkomer Hamilton dan op de tweevoudig kampioen.
“Lewis ontdekt nu dat hij niet het lievelingetje van het team is. Dat is Charles. Hij komt uit de Ferrari-opleiding en is daar al jaren de vertrouwde man.”
Boullier stelt dat Hamilton nog steeds aan het wennen is aan de cultuur bij Ferrari. Zijn radiocommunicatie klinkt onwennig en gespannen, wat erop wijst dat hij zich nog niet thuis voelt binnen het team.
Succes is niet vanzelfsprekend, zelfs niet als je Hamilton heet
Bij Mercedes was Hamilton jarenlang het onbetwiste middelpunt. Alles draaide om hem. Die status heeft hij bij Ferrari niet automatisch meegekregen.
Leclerc kent het team van binnen en buiten, spreekt de taal — letterlijk en figuurlijk — en heeft een stevige positie opgebouwd. Dat maakt het voor Hamilton moeilijk om zich écht in het team te nestelen.
“We weten dat hij snel is, en dat hij misschien wel de beste ooit is. Maar Charles voelt zich thuis, Lewis nog niet.”
Hamilton lijkt zich in een vergelijkbare spagaat te bevinden als destijds Vettel of Alonso: grootheden die bij Ferrari nooit helemaal in hun ritme kwamen, juist door de dynamiek binnen de renstal.
Hamiltons overstap naar Ferrari werd gezien als een symbolische terugkeer naar romantiek in de Formule 1. De grootste coureur van zijn generatie bij het meest iconische team ooit. Maar sentiment levert geen snelheid op. Zeker niet in een team waar de interne balans al jaren rond één coureur draait.
De onderliggende boodschap: Ferrari verandert niet zomaar. Ook niet voor Hamilton. De Scuderia heeft altijd gewerkt met helden en schaduwcoureurs. En op dit moment lijkt Leclerc die eerste rol stevig in handen te hebben.
De vraag blijft: wie is de toekomst van Ferrari?
Hamilton wil zijn achtste wereldtitel. Ferrari wil eindelijk weer een kampioensteam worden. Maar als beide doelen botsen, wie trekt er dan aan het langste eind?
Tot nu toe wijst alles erop dat het team inzet op de lange relatie met Leclerc — en dat Hamilton zal moeten knokken voor zijn plek. Niet met pure snelheid, maar met politieke behendigheid en teamgeest. Of zoals Boullier het treffend samenvatte:
“Bij Ferrari speelt cultuur een enorme rol. En het duurt even voordat je daar je plek vindt, ook als je Lewis Hamilton heet.”
