Eén fractie van een seconde. Meer had Lando Norris niet nodig om zijn race – en misschien wel zijn kampioenschapskansen – in rook te laten opgaan.
De crash met teamgenoot Oscar Piastri tijdens de slotronden van de Grand Prix van Canada zorgde niet alleen voor schade aan de auto, maar ook voor een flinke deuk in het vertrouwen binnen McLaren.
Dankzij de vrijgegeven telemetriegegevens is nu duidelijk wat er echt gebeurde: een inschattingsfout van Norris, een te agressieve lijn en simpelweg te weinig ruimte voor een teamgenoot die geen aanvaring verwachtte.
Norris reed een indrukwekkende inhaalrace na een tegenvallende kwalificatie. Zijn strategie – starten op harde banden en eindigen op mediums – gaf hem in de slotfase een duidelijke snelheidsvoorsprong ten opzichte van Piastri.
Binnen tien ronden na zijn tweede pitstop had hij een achterstand van vijf seconden volledig dichtgereden. Die snelheid, geholpen door vers rubber en wat verkeer voor Piastri, gaf Norris de moed om voor P4 te vechten.
De eerste poging kwam bij de hairpin en verliep relatief schoon. Piastri heroverde de plek meteen met een knappe remactie richting de chicane. Tot zover niets aan de hand.
Maar bij de volgende aanval op het rechte stuk naar bocht 1 ging het mis. Norris dook aan de binnenkant, remde te laat en raakte de achterkant van Piastri. Zijn voorvleugel vloog eraf, hij verloor de controle en knalde uiteindelijk in de pitmuur. Race over.
De data liegt niet
Telemetrie laat haarscherp zien waar het fout ging. In de aanval naar bocht 1 was er een duidelijk snelheidsverschil, maar de ruimte om in te halen was minimaal. De data toont aan dat Norris:
- Te laat remde
- Niet genoeg ruimte liet voor Piastri
- Een te krappe lijn koos gezien de snelheid en bochtgeometrie
Piastri, aan zijn kant, hield een stabiele lijn en accelereerde consistent. Zijn uitgang uit de chicane was sterk – iets wat volgens de telemetrie al de hele race zijn voordeel was. Het resultaat: Norris nam te veel risico en kreeg daar direct de rekening voor.
McLaren had beide auto’s in de top vijf kunnen finishen. Door deze botsing verspeelde het team niet alleen punten, maar ook mogelijk momentum in de constructeursstrijd.
De klap was niet alleen technisch, maar ook mentaal voelbaar. Norris nam direct zijn verantwoordelijkheid:
“All my bad, all my fault.”
Hij herhaalde die woorden na de race ook tegenover zijn team en tegenover Piastri. Die laatste accepteerde de excuses zonder theater.
“Ik ben vooral blij dat ik mijn race kon uitrijden. Dit soort dingen gebeuren.”
Teambaas Andrea Stella probeerde de rust te bewaren. Hij benadrukte dat fouten bij racen horen, zeker als beide coureurs vooraan meedoen.
Maar tussen de regels door was ook voelbaar dat McLaren dit soort incidenten zich niet vaak kan permitteren, zeker niet met een vrij racebeleid tussen teamgenoten.
Kampioenschapsgevolgen en interne spanningen
Voor Norris was dit meer dan zomaar een uitvalbeurt. Hij verloor waardevolle punten terwijl zijn directe concurrent – nota bene zijn teamgenoot – wél doorreed. Piastri vergrootte zijn voorsprong in het kampioenschap, en McLaren moet zich nu opnieuw buigen over het al dan niet laten racen van zijn twee coureurs zonder instructies.
Tot nu toe gold binnen het team: racen mag, maar met respect. Die grens is in Canada duidelijk overschreden. En al werd er geen openlijke ruzie gemaakt, het incident legt wel bloot hoe fragiel de balans is binnen een team waarin beide coureurs winnen willen.
De roep om teamorders – of op z’n minst duidelijke afspraken – zal na dit weekend niet meer weg te denken zijn uit de paddock.
McLaren is één van de weinige teams die twee competitieve coureurs heeft die allebei voor podiumplaatsen kunnen strijden. Maar dat voordeel wordt direct een nadeel als de communicatie en inschatting tussen de coureurs spaak loopt.
De crash tussen Norris en Piastri was geen kwestie van slechte intenties. De data toont aan dat het vooral een overenthousiaste actie was, slecht getimed en zonder voldoende marge. Het type fout dat je van een coureur als Norris niet vaak ziet – maar die, als hij gebeurt, meteen duur is.
Wat rest is schade, intern overleg en een hoop werk aan de vloer van de McLaren van Norris. Maar ook: een reality check voor een team dat al weken flirt met de grenzen van wat toelaatbaar is tussen twee titelkandidaten in hetzelfde kamp.
