Charles Leclerc heeft na afloop van de Grote Prijs van Japan geen doekjes om gewonden. Zijn uitspraken lieten weinig aan verbeelding over.
Hij is niet tevreden. De kloof tussen wat de auto presteert en wat hij verlangt is groter dan ooit. Zijn uitspraak over de SF-25 was kraakhelder:
Ferrari probeerde begin 2025 een gedeelde aanpak te verkopen. Sir Lewis Hamilton en Charles Leclerc zouden zogenaamd twee artistieke coureurs zijn die dezelfde taal spraken, op én naast het circuit.
“We hadden een perfect weekend, maar ik eindigde alsnog als vierde. Dat zegt genoeg.”
Muziek, stijl, techniek — het verhaal was dat zij perfect konden samenwerken. Maar dat frame valt nu uit elkaar. Leclerc heeft nu publiekelijk duidelijk gemaakt dat hij geen zin meer heeft in compromissen.
“Het tempo is er gewoon niet op dit moment.”
Hij wil de auto ontwikkelen op basis van zijn eigen rijstijl, los van de wensen van zijn teamgenoot.
De aanleiding ligt in een ogenschijnlijk kleine wijziging. Hamilton paste in China zijn setup aan nadat hij iets had gezien in Leclercs aanpak. Na de race liet hij weten dat het experiment niet werkte.
“Ik heb iets geprobeerd wat Charles had. Dat werkte niet voor mij. Dat doe ik niet meer.”
Voor Leclerc was dat het breekpunt. De Monégask ziet in dat samenwerken op die manier hem enkel tegenhoudt. De conclusie: geen gedeeld project meer.
Vanaf nu wil hij dat de ontwikkeling van de Ferrari plaatsvindt op basis van zijn eigen voorkeuren.
Interne onrust over setup, rijhoogte en rijstijlen
De meningsverschillen gaan dieper dan individuele voorkeuren. Er zijn drie duidelijke richtingen binnen Ferrari. Frederick Vasseur, Lewis Hamilton en Charles Leclerc hebben elk hun eigen idee over hoe de SF-25 competitief moet worden.
Die tegenstrijdigheid ondermijnt elke vorm van vooruitgang. Hamilton klaagt al langer over instabiliteit aan de achterkant.
Dat deed hij bij Mercedes, dat doet hij nu bij Ferrari. Hij wil een stabiele auto, zeker bij het aanremmen en insturen. Leclerc daarentegen wil een wendbare, agressieve voorkant, ook als dat meer van hem vraagt.
Vasseur zit daar tussenin en probeert met een zachte ophanging de gulden middenweg te vinden. Die aanpak heeft geleid tot problemen met de rijhoogte.
De auto moest worden verhoogd om te voldoen aan de regels rond plankslijtage. Toch werd Hamilton gediskwalificeerd in China.
“We moesten de rijhoogte verhogen, maar dat bracht prestatieverlies met zich mee. En tóch werd Lewis gediskwalificeerd.”
Ferrari probeert dus een balans te vinden tussen comfort, snelheid en regelgeving, maar schiet op alle fronten tekort. De ophanging is te zacht. De rijhoogte te laag. De auto presteert niet zoals gehoopt, ongeacht welke coureur erin zit.
Na de race in Japan liet Hamilton doorschemeren dat er iets mis was met zijn auto. Hij zei dat hij en zijn team iets hadden gevonden dat de prestaties negatief beïnvloedde. Dat zou hem per ronde een tiende kosten.
“We hebben iets ontdekt dat ons performance kost. Ik hoop dat het opgelost is met een nieuwe component. En dat het dan op beide auto’s hetzelfde is.”
Die laatste zin — “op beide auto’s hetzelfde” — viel op. Daarmee suggereerde Hamilton dat Leclerc in een betere auto reed. Die uitspraak komt hard aan.
Zeker binnen een team waar de status gelijk moet zijn. Leclerc zal dit ongetwijfeld gehoord hebben. Het voedt de onderlinge spanning.
Het is precies deze frictie die de kloof tussen de twee coureurs vergroot. Leclerc is niet van plan zijn koers te verlaten omwille van Hamiltons resultaten. Hij wil prestaties, geen diplomatie.
“We moeten het op mijn manier doen. Ik wil geen auto voor hem. Ik wil ene die goed is voor mij.”
Ferrari’s updates tonen interne richtingenstrijd
Voor de race in Bahrein plant Ferrari meerdere updates aan de SF-25. Een nieuwe vloer, wijzigingen aan de venturitunnels, een aangepaste achtervleugel en nieuwe remkoeling staan op de planning.
Volgens interne bronnen zijn deze updates gericht op ‘peak load stability’. Toch blijft de vraag: voor welke rijstijl worden deze onderdelen ontwikkeld? Ferrari kan niet blijven schipperen tussen twee tegengestelde coureurs.
De data toont dat Ferrari zelfs met optimale rijhoogte nog niet op het niveau van McLaren zit.
“Zonder de gedwongen verhoging van de rijhoogte zaten we nóg niet op het niveau van McLaren.”
Ferrari heeft dus een fundamenteel tekort in performance, los van regels of instellingen. Dat vraagt om een keuze. De updates zijn slechts cosmetisch als er geen duidelijke ontwikkelrichting is.
Wat begon als een team met gedeelde waarden, is veranderd in een gevecht om invloed. Leclerc lijkt die strijd aan het winnen. Hij is al jaren bij Ferrari.
Hij kent de mensen, de auto, de structuur. Hamilton is de nieuwkomer. Een naam met gewicht, maar zonder echte invloed op de technische koers tot nu toe.
De frustratie bij Leclerc komt voort uit jarenlange stagnatie. Hij wil nu alles op alles zetten om zijn eerste kampioenschap te halen. En dat kan niet als hij zijn auto moet delen met de voorkeuren van een ander.
Hamilton lijkt zich daar steeds meer van bewust. Zijn uitspraken wijzen op groeiende onzekerheid. Hij hoopt dat updates het speelveld gelijkmaken. Maar Leclerc wil dat veld voor zichzelf claimen.
“Waarom zou ik mijn auto ontwikkelen op basis van zijn wensen? Ik wil een snelle auto, punt.”
In deze machtsstrijd lijkt Ferrari de controle kwijt. Zonder eenduidige visie blijft het team in een neerwaartse spiraal. En zolang er intern geen knopen worden doorgehakt, blijven de prestaties uit.
