Lewis Hamilton kon zijn oren niet geloven na de Sprintkwalificatie in Austin. De Ferrari-coureur vroeg via de radio wat iedereen dacht: “Wat is er gebeurd? Hoe kunnen we ineens zo ver achter liggen?” Zijn verbazing vat de sfeer binnen Ferrari perfect samen na een dag vol tegenstrijdige signalen.
Nog geen uur eerder leek de Scuderia sterk te staan. Hamilton had in de eerste vrije training de toon gezet, zonder zelfs de zachte band te gebruiken. Maar zodra het echt om de knikkers ging, zakte Ferrari volledig door het ijs.
Tijdens de openingsruns van SQ1 was Hamilton nog één van de snelste coureurs. Ferrari had even de indruk dat er iets te halen viel op Circuit of the Americas.
Toch eindigde het drama met Hamilton op slechts de achtste plaats en Charles Leclerc als de traagste in SQ3. De cijfers waren pijnlijk duidelijk. Hamilton klokte 1:33.035, bijna negen tienden langzamer dan polesitter Max Verstappen.
Hij moest niet alleen de gebruikelijke toppers voor zich dulden, maar ook middenvelders als Nico Hülkenberg, Fernando Alonso en zelfs voormalig teamgenoot Carlos Sainz.
Voor Hamilton was het vooral schokkend om vier tienden toe te geven op Hülkenberg — nota bene in een Sauber, een klantenteam van Ferrari dat dezelfde powerunit gebruikt.
De onuitgezonden radioboodschap
Toen de sessie voorbij was, kwam Hamilton op de radio met een ongebruikelijk scherpe toon.
“Wat is er gebeurd? Hoe kunnen we ineens zo ver achter liggen?”
Adami probeerde de situatie te verklaren.
“Je verliest tijd over de hele ronde. Vooral in bocht 20 had je overstuur. Dat kostte veel tijd.”
Maar ook in SQ3, waarin Hamilton een schonere ronde reed, bleef de verbetering uit. De auto voelde instabiel en het vertrouwen was weg.
Ferrari’s belofte verdampt
Het contrast met de eerste sessies kon nauwelijks groter zijn. In FP1 stond Hamilton nog bovenaan de tijdenlijst, en Ferrari leek eindelijk iets gevonden te hebben na weken van wisselvalligheid. Toch stortte het tempo in zodra de baan sneller werd en de concurrentie opschakelde.
Leclerc redde zich ternauwernood uit de gevarenzone in SQ1 met een late run, terwijl Hamilton slechts een paar duizendsten sneller was dan Kimi Antonelli, de eerste uitvaller.
Ferrari’s zwakke punt – het vertalen van trainingssnelheid naar kwalificatieruns – stak opnieuw de kop op. En dit keer, midden in het weekend van de Verenigde Staten, viel het des te harder op.
De teleurstelling beperkte zich niet tot Hamilton. Teamgenoot Charles Leclerc liet over de radio weten dat zijn ronde het maximale was wat erin zat.
“Gezien alles ben ik helaas blij met de ronde. Ik denk dat het P10 is, maar er zit gewoon niet meer in. Dat is onze positie.”
Zijn woorden klonken bijna gelaten, alsof hij zich had neergelegd bij het feit dat Ferrari momenteel niet meedoet om de voorste rijen. Terwijl Red Bull, McLaren en zelfs Aston Martin verbeterden, gleed Ferrari terug naar de vierde plek in de pikorde.
Het team heeft sinds de Grand Prix van België voor de zomerstop niet meer op het podium gestaan, en ook dit weekend lijkt dat droogte voort te duren.
Donkere wolken boven Maranello
De prestaties op vrijdag komen op een moment van onrust binnen Ferrari. Terwijl de SF-25 worstelt met grip en balans, gonzen er geruchten over mogelijke veranderingen aan de top van het team.
Christian Horner, die onlangs vertrok bij Red Bull, wordt in de wandelgangen genoemd als mogelijke aanwinst voor de Scuderia. Hoewel dat nog puur speculatie is, geven zulke verhalen een beeld van de onzekere sfeer die in Maranello hangt.
Leclerc gaf toe dat het team door een lastige fase gaat.
“Het is een moeilijke tijd bij Ferrari. We proberen ons te herpakken, maar het is niet eenvoudig.”
Toch blijft de blik binnen het team op de Sprint en de race gericht, in de hoop dat een set-upwijziging iets van snelheid kan terugbrengen.
Voor Hamilton is het duidelijk: de vraag blijft hoe Ferrari in één dag van beloftevol naar machteloos kon gaan. Zijn simpele, maar veelzeggende woorden op de radio blijven hangen:
“Wat is er in hemelsnaam gebeurd?”
