Ferrari’s overwinning in Monza was het resultaat van een strategisch meesterwerk, niet simpelweg het falen van McLaren. Charles Leclerc wist met een uitgekiende één-stopstrategie de overwinning binnen te halen, ondanks de sterke concurrentie van McLaren’s coureurs Oscar Piastri en Lando Norris.
Waar McLaren zich genoodzaakt zag om een tweestopstrategie te hanteren vanwege bandenslijtage, wist Ferrari de banden perfect te managen, wat uiteindelijk het verschil maakte.
Leclerc’s kalmte en de juiste keuzes van het Ferrari-team zorgden ervoor dat hij met slechts 2,5 seconden voorsprong als eerste over de finish kwam, waarbij hij optimaal profiteerde van de nieuwe asfaltlaag en de temperatuursomstandigheden die voor veel teams een uitdaging vormden.
“Ferrari deed dit keer echt een goede strategie, wat voor velen een verrassing zal zijn.” – Jake Boxall-Legge
De meesterlijke strategie van Ferrari
De Italiaanse Grand Prix van 2024 in Monza werd gekenmerkt door de opvallende strategie van Ferrari, die Charles Leclerc naar zijn tweede overwinning van het seizoen leidde. Hoewel McLaren sterk voor de dag kwam met een één-twee in de kwalificatie, was het Ferrari dat de show stal tijdens de race.
Het team uit Maranello koos voor een gedurfde één-stopstrategie, waarbij Leclerc zijn auto met precisie door het veld manoeuvreerde. Dit was geen toeval; Ferrari had de hele race lang een duidelijk plan voor ogen.
McLaren had tijdens de race te kampen met zware bandenslijtage, wat hen dwong om een tweestopstrategie te volgen. Ferrari, daarentegen, zag een kans om een gok te wagen met de strategie en besloot om de hardere banden langer te gebruiken.
Dit bleek een gouden zet te zijn, vooral gezien het feit dat andere teams, zoals Red Bull, al rond ronde 15 te maken kregen met graining op de harde band. Ferrari’s vermogen om de banden langzaam op temperatuur te brengen, stelde hen in staat om de banden bijna twee keer zo lang te laten meegaan als die van de concurrentie.
Een ander cruciaal moment in de race was het moment waarop Leclerc vroeg naar binnen werd gehaald om de pitstop van Lando Norris af te dekken.
Hoewel dit niet direct resulteerde in een voordeel ten opzichte van Norris, zorgde het ervoor dat Ferrari hun strategie flexibel kon houden, waardoor ze optimaal konden reageren op de ontwikkelingen in de race. Het is duidelijk dat Ferrari deze keer niet alleen op snelheid rekende, maar vooral op intelligentie en vooruitziendheid.
McLaren’s race
Hoewel McLaren uiteindelijk genoegen moest nemen met de tweede en derde plaats, is het belangrijk om te benadrukken dat dit geen gemiste kans was, maar eerder een bevestiging van de kracht van Ferrari’s strategie. McLaren’s keuze voor een tweestopstrategie was gebaseerd op de informatie die zij op dat moment hadden over de levensduur van hun banden.
Het team was overtuigd dat deze aanpak hen de beste kans zou geven om de race te winnen. Echter, de onverwacht sterke prestaties van Ferrari en de snelle degradatie van hun eigen banden zorgden ervoor dat McLaren niet kon reageren zoals gehoopt.
McLaren overwoog om de stints op de medium banden te verlengen, maar besloot uiteindelijk dat dit niet de snelste manier zou zijn om de race uit te rijden. De beslissing om toch naar een tweestopstrategie te gaan was logisch gezien de omstandigheden, vooral omdat het team de slijtage van de banden nauwlettend in de gaten hield. Dit alles maakte het voor McLaren moeilijk om de strategie van Ferrari te evenaren.
Het verschil in prestaties tussen de auto’s van McLaren en Ferrari was te zien aan de manier waarop Leclerc zijn tempo kon behouden, terwijl de McLaren-coureurs moeite hadden om grip te vinden in de laatste fasen van de race. Dit, in combinatie met de sterke defensieve acties van Ferrari, maakte het voor McLaren onmogelijk om de voorsprong van Leclerc in de laatste ronden in te halen.
De uitdagingen voor McLaren: Papaya-regels
De race in Monza bracht niet alleen strategische uitdagingen met zich mee voor McLaren, maar ook interne spanningen tussen hun twee coureurs, Oscar Piastri en Lando Norris. Vroege inhaalacties van Piastri op Norris lieten zien dat de teamdynamiek bij McLaren onder druk staat.
Hoewel beide coureurs competitief zijn, werd duidelijk dat McLaren mogelijk hun interne regels, de zogenaamde “Papaya-regels”, moet herzien om toekomstige conflicten te voorkomen.
McLaren-teambaas Andrea Stella had voorafgaand aan de race benadrukt dat coureurs voorzichtig moeten zijn in gevechten met hun teamgenoten, om ongelukken te voorkomen. Echter, de gedurfde inhaalactie van Piastri in de openingsronden leek niet geheel in lijn met deze richtlijnen, wat vragen oproept over de effectiviteit van deze interne regels.
Het is duidelijk dat McLaren voor een dilemma staat: het handhaven van teamharmonie versus het behalen van de best mogelijke resultaten.
Onderliggende data en statistieken
Tijdens de race was het niet alleen de strategie die een rol speelde, maar ook de pure snelheid en bandenslijtage van de auto’s. Hieronder volgt een overzicht van enkele kerngegevens die de prestaties van de teams en hun coureurs tijdens de Italiaanse Grand Prix verduidelijken:
| Coureur | Positie | Verschil met de winnaar | Strategiekeuze | Bandenslijtage |
|---|---|---|---|---|
| Charles Leclerc | 1 | – | Eén-stop (Harde band) | Minimaal |
| Oscar Piastri | 2 | +2,5 seconden | Twee-stops (Medium/Hard) | Zwaar |
| Lando Norris | 3 | +5,2 seconden | Twee-stops (Medium/Hard) | Zwaar |
| Carlos Sainz | 4 | +12,3 seconden | Eén-stop (Harde band) | Gemiddeld |
