Ze hoeven elkaar maar te zien en het knettert. De verhouding tussen George Russell en Max Verstappen is in razend tempo veranderd van sportieve strijd in een gespannen rivaliteit.
En die lijkt elk raceweekend weer op scherp te staan. In plaats van dat het stof neerdaalt, waait er steeds opnieuw een storm van beschuldigingen en frustraties over het Formule 1-paddock. Hoe kon het zo uit de hand lopen?
De GP van Canada leek in de slotfase relatief rustig uit te rollen na een crash van Lando Norris. Maar dat veranderde plots toen Russell op het achterste rechte stuk ineens fors op de rem trapte.
Verstappen, die vlak achter hem reed, schoot er voorbij en vond zich ineens in een lastig parket: volgens de regels mag je onder de safety car niet meer dan tien wagenlengtes achterstand hebben. Dat was precies wat er gebeurde — maar wie zat hier fout?
Red Bull diende direct een dubbel protest in. Ze beschuldigden Russell van roekeloos gedrag én van het bewust creëren van een te groot gat achter de safety car.
De insinuatie was duidelijk: Russell zou Verstappen bewust hebben uitgelokt tot een regeloverschrijding, in de hoop dat Max daarvoor bestraft zou worden. De stewards doken op de zaak, maar uiteindelijk werden alle protesten afgewezen.
Volgens hun analyse reed Russell niet gevaarlijk en bleek uit de teamradio geen snode opzet. Toch bleef de nasmaak hangen. Bij Red Bull overheerste de overtuiging dat dit geen toeval was, maar een strategie die Russell vaker toepast: spelen met de grenzen van het toelaatbare.
Spanje 2025: de duw, de straf en de frustratie
Nog maar een week eerder, tijdens de Grand Prix van Spanje, was er ook al gedoe. Bij een herstart op harde banden had Verstappen een mindere exit, waardoor Russell langszij kwam.
Wat volgde was kort, maar krachtig contact. Verstappen werd van de baan gedrukt en Red Bull besloot het zekere voor het onzekere te nemen: Max gaf zijn positie terug.
Toch bleef Verstappen razend. In een opwelling tikte hij na de bocht Russell zelfs lichtjes aan. Geen harde klap, wel een statement. Het leverde hem een stevige straf op: tien seconden én drie strafpunten op zijn licentie.
Daarmee kwam hij gevaarlijk dicht bij een schorsing. Maar was het terecht? Oud-wereldkampioen Gilles Villeneuve vond van niet.
“Russell duwde Verstappen van de baan. Dat is tegen de regels. Hij had de straf moeten krijgen, niet Max.”
Die uitspraak gooide extra olie op het vuur. Want ook hier leek de FIA te kiezen voor de veilige optie, zonder echt naar de intentie van de actie te kijken.
Miami en meer: patroon en paranoia
In Miami diende Red Bull opnieuw een protest in tegen Russell. Wat er precies in dat protest stond, werd nauwelijks bekendgemaakt, maar dat het niet op zichzelf stond, is duidelijk. Verstappen en zijn team zien een patroon. Ze noemen het ‘naaistreken’: acties die nét binnen het grijze gebied vallen, maar telkens dezelfde uitkomst hebben — Max raakt benadeeld.
Ook in eerdere races was er gedoe. In Qatar 2024 botsten de twee al eerder, waarna Verstappen bestraft werd. En in Barcelona van datzelfde jaar was er opnieuw contact tussen de twee.
Geen straf, wel een hoop discussie. De trend is helder: als het tussen Russell en Verstappen schuurt, lijkt Max vaker als schuldige aangewezen te worden. En dat steekt.
Russell wordt door sommigen gezien als een slimme strateeg. Iemand die weet hoe hij moet racen met het reglement in het achterhoofd. Anderen, met name aan Verstappens kant, zien het anders.
Voor hen is Russell een meester in manipulatie. Iemand die situaties uitlokt en zich vervolgens verschuilt achter het feit dat het ‘toevallig zo liep’.
De FIA blijft tot nu toe terughoudend. Geen van de protesten tegen Russell leidde tot straffen. En zolang dat zo blijft, krijgt Russell vrij spel om op het randje te blijven opereren.
“Hij wilde laten zien wie de baas is, maar uiteindelijk kreeg ik er alleen maar voordeel van.”
Een quote die het venijn perfect samenvat. Geen spijt, geen nuance. Gewoon Russell zoals hij is — of zoals hij wil dat Verstappen hem ziet.
