Liam Lawson leeft tussen hoop en twijfel. De jonge Nieuw-Zeelander weet dat zijn toekomst binnen het Red Bull-programma nog lang niet zeker is.
Terwijl Red Bull de tweede coureur bij het hoofdteam nog niet heeft bevestigd, blijft ook de samenstelling van het Racing Bulls-team voor 2026 open. Lawson, die daar nu rijdt, verwacht eerlijk gezegd “gewoon in de wacht te blijven staan”.
Zijn openhartige woorden schetsen een herkenbaar beeld voor veel coureurs in de Red Bull-stal: talent alleen is niet genoeg, stabiliteit bestaat er nauwelijks, en zekerheid is een luxe die enkel de absolute top geniet.
Het afgelopen jaar was voor Lawson een achtbaan. Na zijn invalbeurt in 2023 kreeg hij een volwaardig stoeltje in de Formule 1. Hij verving Daniel Ricciardo na diens vertrek en kreeg een kans bij het hoofdteam naast Max Verstappen.
Maar de droom duurde kort. Na slechts twee races besloot Red Bull terug te grijpen naar Yuki Tsunoda, die meer ervaring had. Voor Lawson betekende dat opnieuw beginnen, dit keer bij Racing Bulls.
Zijn voorbereiding was verre van ideaal: zijn wintertests waren namelijk met een andere auto, en hij moest plots samenwerken met een nieuw team aan de andere kant van de garage.
Met amper elf raceweekenden ervaring stond hij opnieuw aan het begin, feitelijk nog steeds een rookie. Aanvankelijk had hij het moeilijk om het tempo van zijn nieuwe teamgenoot Isack Hadjar te volgen.
De Fransman kende de auto beter en had een rustiger aanloop naar het seizoen. Maar naarmate de races volgden, groeide Lawson in vorm en zelfvertrouwen.
Herstel van ritme en vertrouwen
Langzaam maar zeker vond Lawson zijn ritme terug. Zijn prestaties verbeterden, zijn weekenden werden consistenter en hij begon regelmatig punten te scoren. Het hoogtepunt kwam in Azerbeidzjan, waar hij als vijfde finishte – zijn beste resultaat van het seizoen.
Toch blijft zijn toekomst onzeker. Binnen Red Bull wordt verwacht dat Hadjar de promotie naar het hoofdteam krijgt naast Verstappen. Tsunoda zou volgens geruchten kunnen uitwijken naar Aston Martin, waar hij als reservecoureur zou dienen voor het Honda-project.
Als dat scenario werkelijkheid wordt, blijven er twee vrije stoelen bij Racing Bulls. Lawson geldt daar als een logische keuze, maar de concurrentie is hevig. Binnen het Red Bull-programma lonken jonge namen als Arvid Lindblad en de Ierse Alex Dunne, die indruk maakt op Helmut Marko.
Dunne moet echter nog een topdriepositie behalen in het F2-kampioenschap om zijn superlicentie te verdienen. Met zijn huidige vijfde plaats is dat allerminst zeker.
Lawson weet dat geduld een vaste waarde is binnen het Red Bull-systeem. Net als vorig jaar zal hij waarschijnlijk tot het einde van het seizoen – of zelfs tot in de winterstop – moeten wachten op duidelijkheid.
“Ik zou het morgen willen weten, eerlijk gezegd. Maar bij Red Bull is het heel normaal om even in de wacht te staan. Dat is nu gewoon hoe het is.”
Hij beseft dat er maar één factor is die hij echt kan beïnvloeden: zijn eigen prestaties.
“Het enige waar ik controle over heb, is wat ik laat zien in de auto. Totdat ik een antwoord krijg, is dat mijn enige focus.”
Die nuchtere houding typeert hem. De onzekerheid is groot, maar Lawson blijft realistisch: presteren is de enige manier om te overleven.
Geen plek om je veilig te voelen
Lawson heeft inmiddels geleerd dat zekerheid in de Formule 1 niet bestaat. Zelfs meerjarige contracten bieden geen garantie.
“Tenzij je een meerjarig contract hebt – en zelfs dan, we weten allemaal hoe dat werkt in de Formule 1 – is niemand echt veilig. De enige zekerheid die je hebt, is als je goed presteert. Alleen de absolute top voelt zich écht veilig in deze sport.”
Hij voegde eraan toe dat deze druk hem niet verrast.
“We zijn er bij Red Bull al op jonge leeftijd aan gewend. Je klimt de ladder op door te presteren. Die druk is altijd aanwezig. Nu is het gewoon op een groter toneel, maar het blijft hetzelfde principe.”
Ondanks het gebrek aan zekerheid werkt Lawson gewoon door aan de voorbereiding voor 2026. Hij neemt deel aan de eerste simulatie- en ontwikkelingssessies voor de nieuwe regelgeving.
“De coureurs die nu rijden, doen vanzelfsprekend mee aan die vroege voorbereidingen. Wanneer er een beslissing valt, kan dat veranderen. Maar voorlopig ligt de focus op dit seizoen en de races die nog komen.”
De onzekerheid heeft ook invloed op het plezier. Lawson gaf toe dat de spanning van het vechten voor een zitje soms zwaarder weegt dan het genieten van de sport zelf.
“Je geniet van de successen, van de goede momenten, de resultaten. Maar het is gek hoe snel je mindset daarna alweer doorschakelt. Baku was geweldig, ik was superblij met dat resultaat, maar een paar uur later dacht ik alweer aan de volgende race.”
Hij lachte even, maar het klonk eerder vermoeid dan luchtig.
“In mijn positie, waarin ik mijn toekomst probeer veilig te stellen, denk je automatisch verder vooruit. Dus ja, er is minder tijd om echt te genieten dan je misschien zou verwachten.”
