De klap kwam niet alleen op het asfalt, maar ook hard binnen in zijn hoofd. Lando Norris reed zichzelf en zijn kansen uit de race in Canada, maar wat daarachter schuilgaat, is misschien wel pijnlijker dan de crash zelf.
Voor het eerst sinds zijn debuut lijkt Norris niet langer de vanzelfsprekende nummer één bij McLaren. Norris ligt eruit, Piastri rijdt door — dat is inmiddels meer dan toeval.
Waar Norris jarenlang de onbetwiste kopman was bij McLaren, moet hij sinds dit seizoen steeds vaker zijn meerdere erkennen in Oscar Piastri. De Australische coureur staat inmiddels 22 punten voor in het kampioenschap, met meerdere zeges op zak.
“Sinds we in Australië kwamen voor race één, heeft Oscar Piastri een grote stap gezet.”
Piastri’s constante prestaties en koelbloedigheid hebben hem gepositioneerd als serieuze titelkandidaat. En dat terwijl Norris lange tijd de enige McLaren-coureur was die serieus op het podium werd verwacht. Die vanzelfsprekende status is nu weg.
De druk van een teamgenoot die sneller is
Dat gevoel — het besef dat je misschien niet meer de snelste of meest invloedrijke coureur binnen je eigen team bent — is nieuw terrein voor Norris. En dat is voelbaar. De crash met Piastri op het stratencircuit van Montreal werd breed uitgemeten.
Niet alleen vanwege de impact op het constructeurskampioenschap, maar vooral vanwege de symboliek: Norris forceerde iets wat er niet was. Een fout die je maakt als je voelt dat je terrein verliest.
“Dat is moeilijk te verteren. Zeker als je denkt: ‘ik ben toch de snellere, dat was ik vorig jaar ook.’”
George Russell was onverbiddelijk en vond dat Norris een “gat zag dat er niet was”. Damon Hill noemde het “teleurstellend om te zien”. Maar misschien ligt de ware pijn niet in het commentaar van anderen, maar in het besef bij Norris zelf.
Wat hem siert: Norris nam meteen verantwoordelijkheid. Via de teamradio gaf hij toe dat het zijn fout was. Geen smoesjes, geen externe factoren, gewoon zelfkritiek.
Fans prezen zijn volwassenheid. Maar hoe sympathiek ook, het verandert niets aan de uitkomst: nul punten, schade voor McLaren, en een teamgenoot die zijn voordeel pakt in stilte.
“Ik was gewoon fout. Mijn schuld. Punt.”
Piastri hoefde niets te zeggen. Zijn gedrag op de baan spreekt boekdelen. Geen schreeuwerige manoeuvres, geen ondoordachte risico’s — alleen constante snelheid en slimme positionering. De clash in Canada? Een misrekening van Norris, ingegeven door druk, niet door snelheid.
Een nieuwe hiërarchie bij McLaren
Binnen het team wordt de balans zichtbaar. Waar Norris jarenlang het gezicht van McLaren was, lijkt Piastri nu het zwaartepunt te worden. De Australiër is jong, consistent en op koers voor de titel. En McLaren weet: dit soort momentum moet je benutten.
Teamchef Andrea Stella wees eerder al op het belang van “vrij kunnen racen”, maar met beide coureurs zo dicht bij elkaar in het klassement, wordt dat een steeds ingewikkelder wens. Zeker nu één van de twee consequent meer punten pakt.
“We willen onze coureurs de ruimte geven, maar dan moeten ze ook de marge houden om elkaar niet te raken.”
Hoe lang kan McLaren die neutraliteit nog volhouden? De klap in Montreal is misschien het moment dat het seizoen van Norris een nieuwe wending krijgt. Niet omdat hij plotseling trager is, maar omdat de realiteit is veranderd.
Hij racet niet langer tegen teamgenoten als Ricciardo of Sainz, die slechts tijdelijk passeerden. Piastri is hier om te blijven — en hij is bloedserieus.
De komende races zullen uitwijzen of Norris zich herpakt. Of hij het mentale spel wint. Want één ding is duidelijk: hij rijdt niet meer alleen tegen Red Bull, Ferrari of Mercedes. Hij rijdt tegen zijn verleden — en tegen een teamgenoot die geen genoegen neemt met plek twee.
