Lando Norris rijdt snel, maar Oscar Piastri wint. Dat simpele verschil legt het fundamentele contrast bloot tussen twee getalenteerde coureurs bij McLaren. Waar Piastri kalmte en precisie uitstraalt, lijkt Norris juist te wankelen op de momenten die er écht toe doen.
Het incident in Canada was tekenend: Norris reed zichzelf letterlijk uit de race — achterop zijn teamgenoot. In Montreal liep de spanning bij McLaren zichtbaar op.
Norris begon sterk aan het weekend, was snel in Q1 en Q2, maar bezweek onder druk in Q3. Hij startte slechts als zevende. Piastri verloor meteen een plek aan Kimi Antonelli, maar reed daarna solide naar plek vier.
Norris daarentegen wilde koste wat het kost zijn teamgenoot passeren. In ronde 67 ging het mis: hij raakte de achterkant van Piastri’s auto en belandde in de muur. De schade was fors — letterlijk en figuurlijk.
De wedstrijdleiding bestrafte hem met een zinloze vijf seconden tijdstraf, omdat hij 90% van de race al voltooid had. Maar de echte straf was de puntenscore: nul voor Norris, twaalf voor Piastri.
Piastri’s voorsprong in het kampioenschap liep op naar 22 punten. En daarmee begon de échte discussie: wie van de twee is de leider binnen McLaren?
Vergelijking met een legende
Robert Doornbos liet weinig aan de verbeelding over in The Pit Talk Podcast. Volgens hem heeft Norris veel kwaliteiten, maar mist hij het beslissende verschil: het ongrijpbare, de ‘magische touch’ die kampioenen kenmerkt.
Piastri daarentegen laat in 2025 zien dat hij dat juist wél bezit.
“Hij is niet dat niveau van Oscar. Oscar is echt een wereldkampioen in wording,”
De voormalige F1-coureur vergeleek Piastri zelfs met Sebastian Vettel — viervoudig wereldkampioen en goed voor 53 overwinningen.
Volgens hem ligt het verschil in hoe deze coureurs een race ‘lezen’, verdedigen, en het maximale halen uit elk scenario. Piastri blijft koel, zelfs als de druk toeneemt. Norris? Die verliest juist focus wanneer het spannend wordt.
De statistieken onderbouwen het verhaal. Na tien races heeft Piastri vijf overwinningen behaald, tegenover twee voor Norris. In de kwalificatie staat het 6–4 in het voordeel van de Australiër.
En ondanks dat Norris meer snelste ronden noteerde, is het Piastri die constanter presteert. Hij viel nog geen enkele keer uit, Norris inmiddels wel.
De prestatieverschillen zijn ook psychologisch voelbaar binnen het team. Tijdens de race in Canada moest de engineer van Norris hem via de radio rustig houden. Nico Rosberg noemde het pijnlijk: “Alsof hij een sportpsycholoog nodig had tijdens het rijden.”
McLaren-baas Andrea Stella blijft benadrukken dat beide coureurs gelijke kansen krijgen, maar intern zal men zich toch afvragen wie écht in staat is om een wereldtitel binnen te halen.
Leiderschap bij McLaren wankelt
Het incident in Canada zet de interne verhoudingen op scherp. CEO Zak Brown gaf eerder toestemming voor vrije strijd, maar zag zijn coureurs nu tegen elkaar botsen. Het was een scenario waarvoor hij al gewaarschuwd had, en zijn vrees werd werkelijkheid.
Voor de buitenwereld was het spektakel. Ferrari-teambaas Fred Vasseur noemde het zelfs “goed voor de show”. Maar voor McLaren betekent het stress, schade en strategisch beraad.
Ted Kravitz verwacht dat teamorders voorlopig nog uitblijven, maar dat Stella wel duidelijke grenzen zal stellen. Piastri lijkt ondertussen steeds meer de rol van natuurlijke leider te omarmen. Hij maakt geen drama, zegt weinig, maar levert wél. En dat is precies wat McLaren nu nodig heeft.
Oscar Piastri rijdt zich met iedere race steviger in de kampioenschapsstrijd. Niet door rauwe snelheid alleen, maar door foutloze weekenden en slimme keuzes op cruciale momenten. Norris, hoe snel hij ook is, slaagt er niet in datzelfde niveau consistent vast te houden.
De kloof tussen de twee zit niet alleen in punten, maar in mentaliteit. En in de Formule 1 is dat misschien wel het belangrijkste verschil van allemaal. Zoals Doornbos het treffend verwoordde:
“Een hele goede Grand Prix-coureur kan races winnen. Maar een kampioen? Die heeft iets extra’s. En Oscar heeft dat.”
