Wat begon als een droom om via McLaren de stap naar de Formule 1 te maken, is voor Alex Palou veranderd in een nachtmerrie van advocaten, contracten en beschuldigingen.
De Spaanse IndyCar-kampioen wordt door McLaren aangeklaagd voor maar liefst 20 miljoen dollar, omdat hij zijn contract voor 2024 zou hebben gebroken.
De zaak ligt nu bij het Hooggerechtshof in het Verenigd Koninkrijk, en wat er daar boven tafel komt, leest als een mix van een sportsoap en een thriller.
Verdwenen WhatsApp-berichten, beschuldigingen van misleiding en onthullingen over interne strijd binnen McLaren maken het tot een van de meest explosieve rechtszaken in de recente autosportgeschiedenis.
De ruzie begon in 2022, toen McLaren aankondigde dat Palou na zijn seizoen bij Chip Ganassi Racing zou overstappen. De bedoeling was duidelijk: een jaar als test- en ontwikkelingscoureur bij McLaren, daarna mogelijk een IndyCar-zitje of zelfs een kans in de Formule 1.
Palou had in 2022 al een FP1-sessie gereden voor McLaren tijdens de Grand Prix van Austin, wat zijn geloof in de overstap versterkte. Toch bleef hij racen voor Ganassi, waarmee hij in 2023 de IndyCar-titel opnieuw binnenhaalde.
Daarna weigerde hij over te stappen naar McLaren, omdat hij naar eigen zeggen zijn vertrouwen in het team had verloren.
“Ik dacht dat Zak Brown oprecht was, maar ik geloof nu dat hij me een F1-kans heeft voorgespiegeld om mij te verleiden tot een contract met McLaren’s IndyCar-team.”
Volgens Palou was het hele aanbod gebaseerd op loze beloftes. Hij beweert dat McLaren hem de indruk gaf dat een Formule 1-debuut realistisch was, terwijl er in werkelijkheid geen enkel plan of garantie op tafel lag.
De breuk en het miljoenenbedrag
Toen Palou in augustus 2023 besloot zijn contract te negeren en bij Ganassi te blijven, barstte de bom. McLaren beschuldigde hem van contractbreuk en eist 20 miljoen dollar schadevergoeding.
Het team stelt dat het miljoenen heeft geïnvesteerd in zijn training, simulatorwerk en sponsorverplichtingen, en dat Palou zonder geldige reden is weggelopen. Volgens McLaren was hij zelfs bedoeld als reserve- en testcoureur voor 2023, met uitzicht op een volwaardige zit in 2024.
Palou ziet dat anders. Hij zegt dat McLaren nooit van plan was om hem die kans te geven, zeker niet nadat het team besloot Oscar Piastri aan te nemen naast Lando Norris.
“De eerste keer dat ik hoorde dat Oscar bij McLaren had getekend, was via Twitter. Ik was boos en teleurgesteld. Niemand had me iets verteld.”
Hij belde Zak Brown meteen op. Volgens Palou kreeg hij toen te horen dat Brown zelf niet achter de komst van Piastri stond.
“Zak zei dat het niet zijn beslissing was, maar die van teambaas Andreas Seidl.”
Een opvallend detail in de rechtszaak is de vermelding van verdwenen WhatsApp-gesprekken. McLaren blijkt een intern beleid te hebben waarbij berichten automatisch na zeven dagen verdwijnen — zogenaamd om ‘veiligheidsredenen’.
Voor Palou’s advocaten is dat verdacht. Zij suggereren dat McLaren bewust sporen heeft gewist van communicatie waarin mogelijk toezeggingen over F1 werden gedaan.
Motorsport Magazine meldde dat Brown zelfs expliciet vroeg om berichten te verwijderen, iets wat McLaren vooralsnog niet ontkent.
In de rechtbank benadrukte McLaren dat het contract juridisch waterdicht is, en dat Palou geen enkel recht had om het eenzijdig te beëindigen. Brown verklaarde:
“Ik heb Alex nooit beloofd dat hij een F1-stoel zou krijgen. Er was enkel sprake van een ‘optionele mogelijkheid’.”
Die term — “optionele mogelijkheid” — werd tijdens de zitting meermalen herhaald en bespot door Palou’s kamp, dat het een “nietszeggende marketingzin” noemde.
Het Piastri-effect
Het conflict kreeg extra lading toen Palou ontdekte dat McLaren al maanden in gesprek was met Oscar Piastri. De jonge Australiër werd binnengehaald als de toekomst van McLaren, terwijl Palou dacht dat híj de opvolger van Daniel Ricciardo zou worden.
“Als ik had geweten dat ze al met Oscar praatten, had ik nooit getekend,” aldus Palou.
In de rechtbank wees hij erop dat Piastri een volwaardig contract kreeg, terwijl zijn eigen deal “vol vage beloften” zat. Dat veroorzaakte wantrouwen en uiteindelijk zijn beslissing om bij Chip Ganassi te blijven.
McLaren ziet dat anders: volgens hen was Palou slechts een plan B — een reservecoureur of vervanger in noodgevallen. In hun woorden: “Als Oscar of Lando ziek waren, was Alex de eerste vervanger.”
De rechtszaak draait niet alleen om gebroken beloften, maar ook om reputatie. McLaren wil laten zien dat het zijn zakelijke verplichtingen serieus neemt, terwijl Palou probeert te bewijzen dat hij slachtoffer is van misleiding.
De Spanjaard wees erop dat zelfs Fernando Alonso’s mislukte Indy 500-project met McLaren hem had moeten waarschuwen. Hij zei:
“Als zelfs een tweevoudig wereldkampioen als Alonso bij McLaren niet kon winnen, wat moest ik dan verwachten?”
Volgens Palou lag zijn focus op competitie en prestaties, niet op politiek of PR. McLaren verwijt hem daarentegen dat hij simpelweg weigerde zijn contractuele verplichtingen na te komen.
De zaak raakt ondertussen ook de bredere discussie over hoe Formule 1- en IndyCar-contracten worden opgesteld. Jonge coureurs zien in dit conflict een waarschuwing: vertrouw niet op mooie woorden — alleen op wat zwart op wit staat.
Het proces is nog in volle gang, maar de gevolgen zijn nu al voelbaar. McLaren’s imago als betrouwbare organisatie krijgt een deuk, terwijl Palou’s reputatie als ‘professioneel en loyaal’ eveneens onder druk staat.
Wat wel zeker is: deze zaak gaat verder dan geld. Het laat zien hoe hard, complex en soms wreed de wereld van de topautosport kan zijn — waar zelfs een kampioen als Alex Palou geen zekerheid heeft, en waar één verkeerd WhatsApp-bericht miljoenen kan kosten.
