Het ging razendsnel. Drie raceweekenden geleden was McLaren nog de maatstaf in de Formule 1. Nu lijkt het alsof het team plots zijn magie kwijt is. In Singapore hadden ze niet eens de tweede, maar slechts de derde snelste auto.
Voor een team dat midden in het seizoen vier opeenvolgende één-tweetjes neerzette, is dat een harde terugval. Dat McLaren sinds de race in Zandvoort geen overwinning meer heeft geboekt, voelt onwerkelijk.
Het team die nog zo kort geleden onverslaanbaar leek, wordt nu ingehaald door Red Bull en zelfs door Mercedes. Wat is er gebeurd met de ploeg die leek te zweven? En moeten de fans zich zorgen maken dat dit meer is dan alleen een tijdelijk dipje?
McLaren’s zwakte was er eigenlijk al vanaf het begin van het seizoen, maar viel pas écht op op circuits met korte, langzame bochten en oneffen remzones. Die combinatie blijkt dodelijk voor de MCL39.
De auto heeft namelijk een zwakke voorkant bij lage snelheid. Dat zorgt voor forse onderstuur en een gebrek aan vertrouwen bij de coureurs. Op banen als Singapore is dat funest, omdat vertrouwen juist allesbepalend is in de kwalificatie, waar de kleinste fout meteen tijd kost.
Tijdens het weekend in Singapore vertelde Lando Norris dat de auto zich compleet anders gedroeg op de mediumbanden dan op de zachte banden.
Op de mediums voelde hij “meer beet aan de voorkant”, maar zodra het team overschakelde op de softs voor Q3, “verdoofde” dat gevoel. En juist in die beslissende rondes voor polepositie is dat funest.
“Op circuits als Singapore, waar kwalificatie alles is, breken zulke balansveranderingen het vertrouwen van de coureur precies op het verkeerde moment.”
‘We wisten dat we hier zouden lijden
Teambaas Andrea Stella gaf na afloop toe dat de tegenvallende prestaties geen complete verrassing waren.
“Wanneer we remmen op circuits met grote hobbels en veel kerbstones, zijn we niet de beste auto. In Canada waren we niet de beste, in Baku niet, en in Singapore ook niet. Dat is geen verrassing, want we weten onder welke omstandigheden we onze auto hebben ontwikkeld.”
Hij legde uit dat McLaren tijd wint in de middenfase van bochten, maar dat dit soort circuits juist te weinig van dat type bochten heeft. “Het draait hier om remmen en tractie. Met hobbels en kerbs lijden we gewoon wat meer.
De opmerkingen van onze coureurs leken sterk op die van Baku en Canada. Het is simpelweg een regime waarin wij niet de meest competitieve zijn.”
Die vergelijking klopt. Canada legde exact dezelfde zwakke plekken bloot. De kwalificatievolgorde van de top vier was zelfs identiek: George won beide races, Max werd tweede, en zelfs Kimmy kende op beide circuits sterke weekenden.
Het toont aan hoe duidelijk McLaren’s tekortkoming is – en dat het team dat van tevoren al wist. De technische oorzaak gaat dieper. McLaren stopte namelijk al vroeg in het seizoen met het ontwikkelen van de auto.
Toen Oscar Piastri drie races op rij won – van Bahrein tot Miami – was voor iedereen duidelijk dat het constructeurskampioenschap zo goed als binnen was. Die enorme puntenvoorsprong gaf het team de vrijheid om de focus te verleggen.
“Er is een trend waarbij we de ontwikkeling van de auto al een tijd geleden hebben stopgezet, omdat we ons volledig richten op 2026. We namen nog een paar kleine onderdelen mee naar Monza, maar verder werken we al lang aan 2026.”
Terwijl McLaren de blik al vooruit richtte, bleven concurrenten als Red Bull en Mercedes gewoon doorontwikkelen. Vooral Red Bull boekte in de laatste races grote prestatieverbeteringen.
Wat McLaren eerder kon compenseren met een natuurlijke voorsprong, is nu verdwenen. Een onderontwikkelde auto is kwetsbaar, zeker op banen die de zwakke punten extra blootleggen.
Het karakter van het circuit maakt het verschil
De circuits zelf spelen een cruciale rol. McLaren’s auto blinkt uit op banen met lange, snelle bochten en veel neerwaartse druk. Daar waar coureurs meer tijd doorbrengen met een vloeiende combinatie van sturen en gas geven – in plaats van scherpe stuurbewegingen bij lage snelheid.
Maar zodra het tempo zakt en de remzones hobbelig worden, verdwijnt die stabiliteit. Met de huidige generatie ‘ground effect’-auto’s is het bijna onmogelijk om een ophanging te ontwikkelen die overal even goed werkt.
De MCL39 voelt zich thuis op plekken als Silverstone, waar hoge snelheid en balans samenkomen. Stella verwachtte dat Austin, dat qua lay-out wat op Silverstone lijkt, gunstig zou uitpakken. Toch temperde hij de verwachtingen:
“Ik verwacht dat Austin nog steeds lastig wordt, omdat de bochten daar krap zijn en veel remmomenten bevatten. Onze sterke circuits blijven Brazilië, Qatar en Abu Dhabi.”
Ondertussen stijgt de druk op Oscar Piastri en Lando Norris. Waar Max Verstappen, George en Kimmy zonder grote verwachtingen rijden, moeten de McLaren-coureurs vechten om hun status te behouden.
De eerste bocht van Singapore werd daar een pijnlijk voorbeeld van. In de chaos van de start focuste Norris zich zo op zijn teamgenoot dat hij zijn rempunt miste en tegen Max aanreed, waardoor hij ook Piastri raakte.
“Lando’s agressiviteit is bewonderenswaardig, en ik zou nooit willen dat een coureur minder hard racet. Maar hoe vaker ik dat moment terugzie, hoe meer ik denk dat hij ongelooflijk veel geluk heeft gehad,”
schreef een analist na afloop.
Door die botsing verloor Piastri zijn momentum, moest hij corrigeren, en kon Norris hem daardoor alsnog voorbij. Het incident liet zien hoe dun de lijn is tussen lef en overmoed — vooral onder druk.
Elke fout weegt zwaarder nu McLaren niet meer het snelste materiaal heeft. En met het kampioenschap al veilig, ligt alle focus op de individuele prestaties van de coureurs.
