Volgens de James Allen on F1-podcast zijn er opmerkelijke details onthuld over het contract van Lewis Hamilton met Ferrari. Het contract zou naar verluidt een waarde hebben van 50 tot 55 miljoen dollar per jaar, verdeeld over een periode van drie jaar. Hiermee wordt Hamilton een van de best betaalde coureurs in de geschiedenis van Ferrari.
Deze financiële investering weerspiegelt Ferrari’s strategische doelstellingen om zowel prestaties op de baan als merkwaarde te versterken.
Hamiltons overstap naar Ferrari is deels ingegeven door zijn wens om zijn kansen op een achtste wereldtitel te maximaliseren. Frederic Vasseur, teambaas van Ferrari, verklaarde hierover:
“De beslissing om naar Ferrari te komen is voortgekomen uit Hamiltons motivatie om zijn kansen op een kampioenschap te optimaliseren.”
De samenwerking tussen Hamilton en Vasseur is niet nieuw; hun professionele relatie gaat terug tot hun tijd bij ART Grand Prix. De overstap naar Ferrari brengt voor Hamilton niet alleen nieuwe kansen, maar ook aanzienlijke uitdagingen met zich mee. Een belangrijk aspect is de aanpassing aan een compleet andere werkomgeving.
De cultuur binnen Ferrari, waar persoonlijke relaties met het team centraal staan, vereist een aanpak die hij eerder niet kende. Hamilton zal naar verluidt naar Milaan verhuizen om zich beter aan te passen aan deze dynamiek.
James Allen benadrukte het belang van Hamiltons betrokkenheid bij het team, vergelijkbaar met hoe Michael Schumacher destijds persoonlijke relaties opbouwde binnen Ferrari:
“Schumacher kende de namen van al zijn teamleden en kocht zelfs gepersonaliseerde cadeaus, wat een enorme goodwill opleverde. Die mate van betrokkenheid kan direct worden omgezet in prestaties.”
Relatie met Leclerc: harmonie of rivaliteit?
Een veelbesproken aspect van Hamiltons komst naar Ferrari is zijn samenwerking met Charles Leclerc. Volgens Vasseur zal deze dynamiek constructief zijn, waarbij beide coureurs elkaar versterken. De Italiaanse pers is echter verdeeld: sommigen voorspellen een mentor-mentee-relatie tussen Hamilton en Leclerc, terwijl anderen vrezen dat de rivaliteit voor spanningen zal zorgen.
Een bron binnen Ferrari stelt dat de samenwerking potentieel positief kan uitpakken:
“Hamilton en Leclerc hebben vergelijkbare temperamenten en zouden een goede werkrelatie kunnen opbouwen.”
Anderen wijzen echter op het risico dat Leclerc in de schaduw van Hamilton komt te staan, vooral gezien Hamiltons status als een wereldwijde superster.
Een ander belangrijk aspect van Hamiltons overstap is de technische complexiteit van de Ferrari-auto. Het stuur van de Ferrari bevat maar liefst 25 knoppen, wat een significante aanpassing vereist. James Allen vergelijkt deze overstap met het schakelen van een pc naar een Xbox, wat zowel technisch als mentaal een grote verandering betekent.
Hamilton heeft echter herhaaldelijk bewezen goed te kunnen omgaan met uitdagingen. Zijn vermogen om onder druk te presteren, zoals tijdens de Grand Prix van Singapore in 2018, laat zijn uitzonderlijke aanpassingsvermogen zien. Dit geeft Ferrari hoop dat hij ook bij hen kan excelleren, ondanks de aanpassingen die nodig zijn.
40-jarige kampioenen
Hamiltons ambitie om een achtste wereldtitel te winnen brengt hem in een uniek historisch perspectief. Slechts drie coureurs hebben ooit een wereldtitel gewonnen na hun 40e levensjaar: Nino Farina (1950), Juan Manuel Fangio (1957) en Jack Brabham (1966). De laatste keer dat een coureur boven de 35 een titel won, was Damon Hill in 1996.
Hamiltons potentieel om deze trend te doorbreken wordt benadrukt door zijn indrukwekkende prestaties in het verleden. Met 105 overwinningen, 202 podiumplaatsen en zeven wereldtitels behoort hij tot de meest succesvolle coureurs in de geschiedenis van de sport.
