Met dat ene moment veranderde het hele weekend voor Yuki Tsunoda. Wat begon met een redelijke snelheid en vertrouwen richting de kwalificatie, eindigde in een angstaanjagende crash en een start vanuit de pitstraat.
Toch wist hij na een chaotisch weekend alsnog een punt te pakken – een kleine beloning voor de monteurs die de hele nacht aan zijn auto hebben gewerkt. De woorden na afloop waren even hard als eerlijk: het was zijn fout, en hij wist het.
“Ik probeerde de held uit te hangen in mijn eerste ronde in Q1, en dat was echt nergens voor nodig.”
De kwalificatie voor de Grand Prix van Emilia-Romagna duurde voor Tsunoda amper een halve minuut. Bij het ingaan van de Villeneuve-chicane ging hij vol over de kerbstones, verloor controle en knalde in de barrières.
Het was niet zomaar een crash – zijn auto maakte een complete rol. De impact zag er schrikbarend uit, maar gelukkig stapte de Japanse coureur ongedeerd uit. Na afloop keek Tsunoda keihard in de spiegel:
“Ik had best een goed gevoel over de snelheid. Tot en met VT2 zat ik redelijk dicht bij Max. En toen… ja, toen ging ik te ver. Ik probeerde in die eerste ronde van Q1 de held uit te hangen, wat echt nergens voor nodig was,” zei hij.
Zijn reactie liet weinig ruimte voor excuses. Er was geen probleem met de auto. Geen verkeer. Geen plotselinge regen. Alleen een verkeerde beslissing, ingegeven door overmoed of te veel drang om indruk te maken.
De gevolgen: pitstraat en frustratie
De crash betekende niet alleen dat zijn kwalificatie voorbij was. De schade aan zijn auto was zó groot, dat de monteurs de hele nacht moesten doorwerken om alles te repareren.
Red Bull moest verschillende onderdelen vervangen, en daardoor startte Tsunoda op zondag vanuit de pitstraat. Een nachtmerrie voor elke coureur – zeker na zo’n domper in de kwalificatie.
Toch wist hij de knop om te zetten. Hij vocht zich naar voren en finishte uiteindelijk als tiende. Daarmee sleepte hij alsnog een punt binnen voor het team. Een klein resultaat na een lange strijd, maar in dit geval voelde het als meer dan een formaliteit.
Het was zijn manier om iets terug te doen voor de mensen die hem na zijn fout weer op de baan kregen.
“Ik ben blij dat ik tenminste íets terug kon geven aan het team. De hoeveelheid werk die de monteurs hebben verricht was enorm. Ik kon er nauwelijks van slapen die nacht. Het zat me echt hoog.”
Tsunoda gaf na afloop aan dat hij zijn aanpak moet herzien. Te gretig in Q1, te veel druk op zichzelf, te weinig geduld. En dat terwijl hij in de vrije trainingen juist vertrouwen had opgebouwd.
Zijn snelheid was in orde, vooral in VT2. Maar juist dat gevoel – dat het goed ging – maakte hem te ambitieus in de eerste seconden van de kwalificatie.
“Ik moet gewoon even een stap terugdoen, alles heroverwegen, en het volgende keer beter doen,” zei hij.
Dat is precies het soort zelfreflectie die je zelden zo openlijk hoort in de Formule 1. En juist daardoor is het des te krachtiger. Tsunoda weet dat hij fout zat. Niet door een technisch probleem. Niet door pech. Maar gewoon, omdat hij zichzelf verloor in het moment.
