Voor Liam Lawson en Yuki Tsunoda begon het seizoen nog met hoop, ambitie en de kans op een doorbraak. Maar sinds de zitjes van Red Bull en Racing Bulls halverwege het seizoen zijn omgewisseld, worden beide coureurs geconfronteerd met een veel pijnlijkere realiteit: bij Red Bull telt geen intentie, alleen output.
Tsunoda kon zijn geluk niet op toen hij na de GP van China werd opgeroepen als vervanger van de tegenvallende Lawson. Maar zeven races later staat hij op slechts tien punten, met fouten, frustratie en een crash in Imola die symbool staat voor zijn worsteling met de zenuwachtige RB21.
Lawson heeft het bij Racing Bulls ook moeilijk: zijn kwalificaties zijn zwak, zijn ritme grillig en zijn toekomst onzeker. Beide coureurs hebben het lastig in verschillende auto’s — maar met éénzelfde les: je krijgt maar weinig tijd om te bewijzen dat je thuishoort op het hoogste niveau.
Tsunoda’s grote kans verandert in een nachtmerrie
De overstap naar Red Bull was jarenlang het doel van Yuki Tsunoda. Hij kende het team, de simulator voelde goed aan en zijn verwachtingen voor de thuisrace in Suzuka waren hooggespannen.
Maar de realiteit van de RB21 bleek genadeloos. De auto reageert onvoorspelbaar aan de limiet, en de ‘sweet spot’ in de afstelling is miniem. Sinds zijn crash in Imola rijdt Tsunoda bovendien zonder de nieuwste upgrades.
“In de afgelopen jaren bij Racing Bulls wist ik precies wat de auto zou doen – ik hoefde daar niet meer over na te denken, maar met de Red Bull realiseerde ik me pas in Imola hoeveel ik nog moet leren.”
De fout in Imola gebeurde toen Tsunoda bij het uitremmen de instabiliteit van de auto onderschatte. Hij gaf achteraf toe dat zo’n fout met de Racing Bulls-auto niet was gebeurd. Sindsdien worstelt hij met vertrouwen in de afstelling, vooral tijdens kwalificatiesessies — waar elk tiende telt.
Voor Liam Lawson is het verhaal net anders. Bij Racing Bulls is de auto relatief voorspelbaar, en teamgenoot Isack Hadjar blinkt daar verrassend sterk uit. Lawson, die vorig jaar indruk maakte als invaller, lijkt dat niveau in 2025 niet te halen. Zijn grootste zwakte? De kwalificatie.
Gemiddeld ligt het verschil tussen hem en Hadjar op drie tienden, en vaak lukt het hem niet om in Q2 te komen. Alleen in Monaco wist hij punten te scoren — dankzij een ‘clean weekend’ waarin eindelijk niets misging.
“Dat gevoel van vertrouwen is er elke race, maar alleen in Monaco ging alles voor het eerst goed. Het klikte niet plotseling, het liep gewoon eindelijk eens zoals het moest.”
De statistieken zijn duidelijk: buiten Monaco bleef Lawson puntloos en moest hij vaak zijn meerdere erkennen in Hadjar. En in een middenveld waar alles dicht bij elkaar zit, is drie tienden verschil een wereld van verschil.
Het Red Bull-zitje blijft complex
De situatie van Tsunoda en Lawson maakt opnieuw pijnlijk duidelijk hoe moeilijk het is om succesvol te zijn in het tweede Red Bull-zitje. Sinds Verstappen de norm zet, is overleven naast hem een marteling geworden voor elke teamgenoot.
De auto is gebouwd op zijn rijstijl, het verwachtingspatroon is meedogenloos, en fouten worden amper vergeven.
Hoewel Red Bull officieel zegt dat de tweede coureur ‘binnen acceptabele marge’ moet blijven, blijkt zelfs dat voor velen een brug te ver. Zowel Tsunoda als Lawson worstelen met dat gegeven — elk op hun eigen manier, maar met eenzelfde uitkomst: ze leveren te weinig voor hun team.
Met de Grand Prix van Canada in aantocht, proberen beide coureurs opnieuw een stap vooruit te zetten. Tsunoda duikt de simulator in met een nieuw afstelconcept, terwijl Lawson hoopt op een foutloos weekend.
Maar de druk is hoog. De concurrentie binnen de Red Bull-opleiding is meedogenloos en Helmut Marko kijkt altijd mee.
“We gaan iets nieuws proberen,” zei Tsunoda over zijn simwerk.
“Het kan alleen maar beter worden, toch?”
Maar of dat voldoende is om hun zitje veilig te stellen? Daar valt nog niets over te zeggen. Eén ding staat vast: in het Red Bull-universum heb je maar heel weinig ruimte voor twijfel — en nóg minder voor fouten.
