Toen Damon Hill vorig jaar Max Verstappen vergeleek met de tekenfilmboef Dick Dastardly, barstte de online discussie los. De Britse oud-wereldkampioen leek de Nederlander te beschuldigen van oneerlijk rijden.
Nu, maanden later, heeft Hill uitgelegd wat hij écht bedoelde met zijn woorden – en waarom zijn kritiek eigenlijk meer over hemzelf zegt dan over Verstappen.
De uitleg kwam vlak voor de Grand Prix van Brazilië, waar Verstappen vorig jaar nog een van zijn meest dominante overwinningen behaalde. Hill, inmiddels 65 jaar oud, gaf toe dat zijn kijk op racen gevormd is door zijn verleden op twee wielen.
De vergelijking met Dick Dastardly, de sluwe schurk uit de kinderserie Wacky Races, kwam na de Grand Prix van Mexico 2024. Verstappen kreeg toen twee tijdstraffen voor incidenten met Lando Norris, maar wist desondanks punten te scoren en zijn titelkansen levend te houden.
Hill vond zijn rijstijl destijds “te agressief” en verweet hem dat hij “alles deed om te winnen”. De opmerking leverde hem forse kritiek op, vooral uit Nederland. Toch blijkt nu dat Hill de vergelijking niet letterlijk bedoelde.
Volgens Hill was zijn frustratie niet gericht op Verstappen als persoon, maar op de manier waarop moderne coureurs racen. Hij legde uit dat zijn opmerking voortkwam uit een verschil in achtergrond en mindset.
Een racende motorcoureur in een F1-wereld
Damon Hill begon zijn carrière niet in de Formule 1, maar in de motorsport op twee wielen. In de jaren tachtig reed hij motorwedstrijden voordat hij overstapte naar autoracen. En juist die overgang verklaart, volgens hemzelf, waarom hij moeite had met Verstappens aanpak.
Hill vertelde in de podcast Stay on Track dat in de motorwereld contact tussen coureurs simpelweg niet voorkomt. Op een motor is duwen of klemrijden levensgevaarlijk – één tik en je ligt. In de Formule 1 is dat anders. Auto’s kunnen elkaar raken, duwen, en zelfs afsnijden zonder directe gevolgen voor de veiligheid.
“Ik deed geen karting. Op de motor leer je dat je nooit iemand raakt, want dan crash je allebei. In de F1 is dat anders – daar beslissen ze kampioenschappen door elkaar van de baan te tikken.”
Hill gaf toe dat hij Verstappens stijl aanvankelijk niet begreep, maar dat hij inmiddels inziet dat de Nederlander gewoon het uiterste uit de regels haalt.
In zijn toelichting verwees Hill naar het incident tussen Verstappen en Lewis Hamilton in Mexico. De twee raakten elkaar kort bij bocht 1, maar de wedstrijdleiding oordeelde dat het een “racing incident” was.
Voor Hill was dat tekenend voor het moderne racen: hard, maar binnen de grenzen. Wat vroeger als te agressief werd gezien, is nu de standaard. Verstappen, zegt hij, belichaamt die mentaliteit.
Hill merkte op dat Verstappen’s benadering hem deed denken aan grootheden als Ayrton Senna, Michael Schumacher en Alain Prost – coureurs die ook bekend stonden om hun meedogenloze drang om te winnen.
“In de F1 wordt de grens opgezocht, en Max doet dat perfect. Hij intimideert zijn tegenstanders, net als Senna en Schumacher vroeger. Dat hoort erbij.”
Johnny Herbert verdedigt Verstappen
Hill’s collega en oud-coureur Johnny Herbert sprong tijdens dezelfde podcast in de bres voor Verstappen. Volgens Herbert is zijn agressieve rijstijl juist een kracht, geen zwakte.
Hij wees erop dat Verstappen’s lef in gevechten vaak het verschil maakt. Zijn acties tegen Hamilton in Mexico waren volgens Herbert “briljant, precies op de limiet, maar correct”.
“Hij geniet van dat mentale spel. Hij dwingt respect af. Je ziet het bij alle grote kampioenen – ze zetten hun tegenstanders onder druk, en dat maakt ze juist sterker.”
Herbert vergeleek Verstappen met legendarische kampioenen die precies wisten hoe ze anderen moesten intimideren zonder over de schreef te gaan.
Hill sloot zijn uitleg af met een opvallende bekentenis. Hij gaf toe dat hij pas laat begreep dat fysieke duels, harde verdediging en strategische tikken onderdeel zijn van het spel.
Hij verwees naar zijn eigen titelgevecht in 1994 met Michael Schumacher, dat eindigde in een berucht contact in Adelaide. Volgens Hill was dat het moment waarop hij inzag dat “sommige kampioenschappen gewoon op die manier beslist worden”.
“Ik had niet geleerd dat dit de manier is waarop titels beslist worden. Ik stond langs de baan en zag iemand een ander eruit rammen om te winnen. En dat werd gewoon geaccepteerd.”
Zijn woorden geven een nieuwe kijk op zijn kritiek op Verstappen. Niet als aanval, maar als herkenning – een man die ziet dat het racen veranderd is, en dat Verstappen precies dat nieuwe tijdperk belichaamt.
Wat begon als een scherpe vergelijking met een tekenfilmboef, eindigt nu in erkenning. Hill lijkt zijn oordeel over Verstappen te hebben herzien. Zijn uitleg laat zien dat zijn kritiek vooral voortkwam uit een ander tijdperk, waarin contact nog taboe was en sportieve rivaliteit anders werd beleefd.
Vandaag begrijpt hij dat Verstappen simpelweg doet wat kampioenen altijd doen: de grens opzoeken, maar er zelden overheen gaan. En met vier wereldtitels op zak, is duidelijk dat die aanpak werkt.
Damon Hill’s “Dick Dastardly”-opmerking zal misschien nooit helemaal vergeten worden, maar zijn openhartige uitleg maakt één ding duidelijk: zelfs critici kunnen respect hebben voor wat Max Verstappen op de baan doet – hard, slim en meedogenloos.
