De samenwerking tussen Red Bull Powertrains en Ford voor de powerunit van 2026 verloopt intensiever dan aanvankelijk voorzien.
Ford is dieper in het project betrokken geraakt dan vooraf was afgesproken, en levert inmiddels dagelijks componenten aan het ontwikkelcentrum in Milton Keynes.
Volgens Ford Performance-topman Mark Rushbrook is de samenwerking met Red Bull “alles wat we hoopten, en zelfs meer.”
“We maken letterlijk elke dag onderdelen en verzenden ze direct naar Milton Keynes.”
Bij de aankondiging van de samenwerking in 2023 lag de focus vooral op de elektrische componenten. Inmiddels is dat beeld drastisch veranderd.
In plaats van zich uitsluitend te richten op de elektrische aandrijving, produceert Ford via het geavanceerde productiesysteem in Dearborn ook onderdelen voor het verbrandingsgedeelte van de powerunit.
“Het begon bij elektrificatie, maar we bouwen nu veel meer dan dat.”
De fysieke onderdelen worden dagelijks vanuit de Verenigde Staten naar het testcentrum van Red Bull in Engeland gestuurd. Veel van deze onderdelen gaan niet alleen richting testbanken, maar worden ook daadwerkelijk ingezet in de uiteindelijke motoren.
De productie van onderdelen op deze schaal stelt Ford voor nieuwe uitdagingen, zoals precisie, timing en kwaliteitscontrole die ze in andere raceklassen nog niet op dit niveau tegenkwamen.
F1 is zwaarder dan GT3: drieënhalf jaar sprinten
Rushbrook benadrukt dat de tijdsinvestering en ontwikkeldruk in de Formule 1 vele malen hoger ligt dan bij andere raceprogramma’s. Hij trekt daarbij de vergelijking met de GT3-ontwikkeling van Ford.
“Een GT3-auto bouw je in twee jaar. Deze motor vergt drieënhalf jaar keihard werk.”
Voor Ford is de stap naar hybride Formule 1-technologie totaal nieuw terrein. De leercurve is stijl, zeker omdat Red Bull Powertrains zelf ook pas sinds kort bestaat.
Daarom is het team opgebouwd uit een mix van ervaren F1-technici en nieuwe krachten. Die combinatie maakt dat het project snel beweegt, maar ook constant onder druk staat om fouten te minimaliseren en resultaten te leveren.
Hoewel het team volgens Rushbrook grotendeels op koers ligt, erkent hij dat niet elk intern doel direct wordt behaald. Vooral het afstemmen van pure prestaties en duurzaamheid blijkt een proces vol iteraties.
“Het is steeds: meer vermogen, dan testen op duurzaamheid. Daarna opnieuw meer vermogen.”
Ford ziet dat als een logisch patroon. De interne doelstellingen worden behaald, maar er is altijd een mate van onzekerheid, vooral omdat andere teams hun eigen interpretaties van het reglement kunnen hebben.
Wat voor Red Bull en Ford ‘haalbaar’ lijkt, kan door Mercedes of Ferrari als ‘te voorzichtig’ worden gezien — of juist te ambitieus.
Niemand weet waar de concurrentie écht staat
Een van de terugkerende thema’s in het interview is de mist waarin de concurrentieontwikkeling zich afspeelt. Ford en Red Bull weten wat zij zelf ontwikkelen, maar niet wat anderen doen. Volgens Rushbrook is vergelijken vrijwel onmogelijk.
“Tenzij je op dezelfde testbank onder exact dezelfde omstandigheden test, weet je het gewoon niet.”
De paddock gonst van geruchten over een vergwevorderd Mercedes-project, maar die indruk is gebaseerd op uitspraken en reacties, niet op concrete data.
Rushbrook beaamt dat hij en Christian Horner het hierover eens zijn: Mercedes straalt zelfvertrouwen uit, en dat kan deels strategie zijn.
Het enige houvast voor Red Bull en Ford is hun eigen route. De teams bestuderen het reglement, interpreteren wat technisch mogelijk is binnen de marges, en bouwen daarop hun strategie. Maar wat als andere teams tot andere conclusies komen?
“Misschien denken Mercedes of Ferrari dat iets anders mogelijk is. En misschien hebben zij gelijk.”
Die onzekerheid maakt de 2026-regels een sprong in het onbekende, zelfs voor partijen die vanaf het begin betrokken zijn.
Wat voor de een ‘op schema’ is, kan voor de ander achterlopen of juist vooruitstrevend zijn. Pas op het circuit zal blijken wie het bij het juiste eind heeft.
