Oliver Bearman was furieus nadat zijn snelste ronde in Q1 van de kwalificatie op Imola werd geschrapt. Niet vanwege track limits.
Niet vanwege een crash. Maar door een rode vlag die voor hem nergens zichtbaar was. Het leverde een storm van verwarring, frustratie en uiteindelijk een stevige verklaring van de FIA op.
“Er was geen rode vlag toen ik over de streep ging. Toch is mijn ronde weg. Dat voelt gewoon onterecht.”
Maar daar had Bearman niets meer aan: zijn weekend leek voorbij nog voordat het echt begonnen was. De Britse coureur zette een 1:16.077 neer in Q1 en leek daarmee zeker van een plek in Q2.
Maar vlak daarna werd zijn tijd zonder waarschuwing gewist. De reden? Volgens de FIA was de rode vlag al actief op het moment dat hij de finishlijn passeerde, ondanks dat Bearman zelf aangaf daar niets van te hebben gemerkt.
“We krijgen de rode lampjes op ons stuur. Die gingen pas aan ver na mijn ronde.”
TV-beelden boden geen duidelijk bewijs. Ook uit de officiële timing bleek aanvankelijk niet dat Bearman regels had overtreden.
Maar na intern overleg kwamen de stewards met een exacte tijdsanalyse: de rode vlag zou zijn geactiveerd om 16:32.17.6, en Bearman kwam over de lijn om 16:32.20.9 — ruim drie seconden later.
Onbegrip bij Haas en Bearman zelf
Het Haas-team had op dat moment nog geen verklaring gekregen. Bearman stapte uit zijn auto zonder te weten waarom hij was uitgeschakeld. Ook Haas stond voor een raadsel.
Pas na de sessie, toen er overleg plaatsvond tussen de stewards en dataspecialisten, volgde een formele toelichting.
“Ik wil nu echt weten wat er gebeurd is met het team en de FIA. Je wordt eruit gegooid zonder uitleg. Dat is het frustrerende.”
De situatie werd er niet beter op toen duidelijk werd dat de beslissing definitief was. Ondanks het protest van Haas en het feit dat Bearman volgens zijn onboardbeelden geen rode vlag zag, bleven de stewards bij hun standpunt.
“Zelfs als ze fout zitten, draaien ze het niet terug,” merkte Bearman op.
De frustratie werd extra groot omdat Haas dit weekend een volledig nieuw upgradepakket had meegenomen.
Maanden voorbereiding, ontwikkeling en afstelling – in één klap waardeloos door een beslissing waar Bearman geen enkele invloed op had. Zijn ronde was representatief, scherp, en volgens hem het maximale wat erin zat.
“We hebben hier maanden aan gewerkt. En nu staan we gewoon laatste.”
Het team uit Banbury zag Imola als kans om de stap voorwaarts zichtbaar te maken. De auto oogde competitief. Maar doordat Bearman de volgende sessies moest missen, verdween die kans als sneeuw voor de zon.
FIA legt timing tot op de seconde uit
Om verdere onrust te voorkomen, kwam de FIA met een uitgebreide verklaring. Daarin stond exact wanneer de rode vlag geactiveerd werd en hoeveel tijd er zat tussen dat moment en Bearmans doorkomst.
Het verschil van 3,2 seconden leek op papier voldoende voor een schrapping, al bleef de zichtbaarheid op de baan een groot discussiepunt.
“De rode vlag stond op de lichtpanelen bij start/finish, en de timing was bevestigd door ons systeem.”
Toch roept het besluit vragen op over communicatie naar de coureurs toe. Bearman claimde geen waarschuwing op zijn dash te hebben gezien en ook de signalering op het circuit zelf kwam volgens hem pas ná zijn ronde.
Die mismatch tussen data en ervaring zorgde voor het harde oordeel en bijbehorende teleurstelling.
De zaak-Bearman zal niet als een klassiek voorbeeld van ‘track limits’ of ‘verkeerd rijden’ de boeken ingaan. Dit was een administratieve ingreep, gebaseerd op milliseconden, die grote gevolgen had
De FIA mag dan gelijk hebben op papier, maar de beleving op het asfalt was een andere. En voor een jonge coureur met iets te bewijzen, komt dat extra hard aan.
Bearman zei het zonder drama, maar met een klap van realiteit:
“Op het moment dat mijn ronde werd geschrapt, wist ik al: dit wordt niet teruggedraaid.”
En zo eindigde zijn kwalificatie niet door een fout op de baan, maar door een vlag die hij nooit zag.
