Bernie Ecclestone heeft gereageerd op het overlijden van zijn vriend Eddie Jordan, die op 76-jarige leeftijd is gestorven aan de gevolgen van uitgezaaide blaaskanker.
De voormalige Formule 1-topman spreekt met warmte over de Ierse teambaas, maar zal zijn begrafenis niet bijwonen. De reden? In de woorden van Ecclestone: “Hij zou ook niet naar de mijne komen. Dus het is ok.”
Eddie Jordan stond vijftien jaar aan het roer van het team dat zijn naam droeg. Jordan Grand Prix werd geliefd door zijn verrassende resultaten, eigenzinnige uitstraling en gedurfde aanpak.
Het team won vier Grands Prix en eindigde als derde in het constructeurskampioenschap van 1999. Onder leiding van Jordan kreeg het team al snel de reputatie ‘klein maar dapper’.
Hij gaf onder anderen Michael Schumacher zijn debuut in 1991, een moment dat later bepalend bleek voor de sport.
Jordan combineerde zakelijke flair met een muzikale, uitbundige levensstijl. Hij was zichtbaar op en naast het circuit en straalde plezier uit, zelfs wanneer de resultaten tegenvielen.
Zijn dood laat een leegte achter bij velen, zoals zijn familie in een verklaring aangaf:
“EJ bracht overal waar hij kwam charisma, energie en Ierse charme. We missen hem enorm, maar koesteren de herinneringen die hij heeft achtergelaten.”
Ecclestone herinnert zich een loyale vriend
Voor Bernie Ecclestone betekende Jordan meer dan een collega. De twee hadden een bijzondere band, gevormd door jarenlange samenwerking en onderlinge waardering.
Ondanks zakelijke onderhandelingen en belangenconflicten bleef het onderlinge vertrouwen altijd overeind. Ecclestone vertelde:
“Ik ben erg verdrietig, want Eddie was een bijzondere man. Noem mij één teambaas die nu is zoals hij. Je kunt er geen noemen, want ze bestaan niet meer. We zullen hem nooit kunnen vervangen in de Formule 1.”
Hij blikte terug op een memorabel moment uit 1992, toen Benetton Schumacher bij Jordan weghaalde. Hoewel het verlies van zo’n talent moeilijk was voor Jordan, verliep het proces open en eerlijk.
“We hebben Schumacher van hem ‘gestolen’, maar we bespraken het een hele nacht. Eddie vocht om zijn coureur te houden, maar was tevreden met een paar dollar in ruil voor Michaels vertrek. Ik had hem een blanco cheque gegeven, want ik vertrouwde hem volledig.”
Deze transparante stijl was kenmerkend voor hun relatie. Ecclestone benadrukte hoe zeldzaam dat is in de hedendaagse Formule 1.
Ecclestone verklaarde dat hij niet aanwezig zal zijn op de uitvaart van Jordan. Zijn keuze is bewust en gebaseerd op persoonlijke overtuiging. De voormalige F1-baas heeft een uitgesproken houding ten opzichte van begrafenissen.
“Ik ga niet naar begrafenissen. Misschien ga ik zelfs niet naar de mijne. Hij zou ook niet naar de mijne gaan. Dus het is ok. Zo was het altijd met Eddie.”
Met die woorden bevestigde Ecclestone dat zijn respect voor Jordan niet afhankelijk is van fysieke aanwezigheid.
Hun relatie ging verder dan publieke momenten of symbolische gebaren. Het was gebaseerd op wederzijds vertrouwen, grappen, en het delen van dezelfde passie voor de sport.
De man die de sport kleur gaf
Jordan’s stijl week af van de normen in de paddock. Terwijl anderen strak in pak verschenen, koos hij voor opvallende overhemden en rockmuziek. Zijn media-optredens na zijn actieve F1-periode versterkten dat beeld alleen maar.
Als analist was hij uitgesproken, soms grillig, maar altijd authentiek. Zijn verschijning in tv-programma’s maakte hem geliefd bij een nieuw publiek dat hem niet kende van de pitmuur.
Na zijn vertrek uit de sport in 2004, toen hij zijn team verkocht, bleef Jordan betrokken als commentator en persoonlijkheid. Hij verloor nooit zijn scherpe mening en charme.
Zijn openheid over zijn ziekte in het laatste jaar van zijn leven toonde opnieuw zijn karakter. Hij verzweeg het niet, maar liet ook niet toe dat het zijn geest overnam.
Met het overlijden van Eddie Jordan verdwijnt een stuk van de Formule 1 zoals die ooit was. Zijn stijl, benadering van management en persoonlijkheid zijn nauwelijks meer terug te vinden in de huidige paddock.
Dat is precies wat Ecclestone benadrukte:
“Ze maken ze tegenwoordig niet meer zoals hij.”
Zijn opmerkingen vormen niet alleen een eerbetoon aan een vriend, maar ook een reflectie op hoe de sport is veranderd.
In een tijd waarin PR, digitale strategieën en merkconsistentie domineren, blijft het beeld van een kleurrijke, uitgesproken teambaas als Eddie Jordan hangen als iets wat niet meer terugkomt.
Toch blijft zijn erfenis levend. In de verhalen, anekdotes, en vooral in de mensen die dankzij hem hun plek vonden in de Formule 1. Dat is misschien het meest waardevolle wat iemand in de sport kan nalaten.
