Ferrari wilde Adrian Newey. Ze hadden Lewis Hamilton al, Charles Leclerc op scherp, en droomden stiekem van 2026-glorie. Maar Newey – Formule 1’s meest begeerde ontwerper – bedankte vriendelijk. Zijn reden? Eén naam: Fred Vasseur.
De Brit voelde aan dat het project in Maranello bol stond van de druk, chaos en intern politiek gedoe. En hij had gelijk. Toen Newey in 2024 aankondigde te vertrekken bij Red Bull, stonden de teams in de rij. Ferrari leek de logische bestemming.
Een legendarisch team, een nieuwe kans met Hamilton en Leclerc, én een nieuwe regelgeving in 2026: alles viel op z’n plek. Behalve voor Newey.
Want wat op papier aantrekkelijk leek, voelde in praktijk te instabiel. Het probleem? Ferrari wilde hem geen volledige controle geven over de sportieve kant van het team. En dat druist in tegen alles waar Newey voor staat.
“Het team wilde hem niet de leiding over het sportieve management geven. Daarbij vond hij de druk bij Ferrari simpelweg te groot.”
Waarom Newey Aston Martin verkoos
In plaats van een sprong in het diepe bij Ferrari, koos Newey voor een vijfjarig contract bij Aston Martin. Daar heeft hij wél het mandaat én het vertrouwen om de boel vanaf de grond op te bouwen, met Honda als powerunitpartner vanaf 2026.
De keuze werd door sommigen bekritiseerd vanwege zijn leeftijd, maar de 66-jarige ontwerper heeft al vaker bewezen dat hij juist bij grote reglementswijzigingen excelleert. En bovenal: bij Aston Martin mag hij rustig bouwen, zonder de Italiaanse media in zijn nek.
Ferrari, daarentegen, haalt sinds zijn afwijzing slechts drie podiums in 2025 en lijkt het vierde team op de grid. Vasseur, ooit gezien als de verlosser, staat nu onder druk. De stemming in Maranello is grimmig.
De Franse teambaas zag begin dit jaar nog zijn ster rijzen: hij haalde Hamilton binnen en werd geprezen om zijn leiderschap. Maar de prestaties blijven achter. De Ferrari van 2025 is niet slecht, maar verre van titelwaardig.
Intern rommelt het. Volgens bronnen heeft Vasseur nog drie races om John Elkann te overtuigen van zijn toekomst bij het team. Officieel houdt Ferrari de kaken stijf op elkaar, maar de geruchtenmachine draait op volle toeren.
“Iedereen in de paddock denkt dat hij veilig is. Maar resultaten spreken luider dan woorden – en die blijven uit.”
Leclerc neemt het publiekelijk voor Vasseur op, en ook Hamilton zou deels om hém zijn overgestapt. Toch zal dat weinig helpen als de prestaties op de baan niet verbeteren. Bij Ferrari geldt nog altijd: geen succes, geen genade.
Te veel stemmen, te weinig visie
Newey’s afwijzing draait uiteindelijk om één simpel punt: Ferrari wilde hem niet de sleutels geven. In Maranello telt nog altijd het collectief, met veel afdelingen die allemaal hun zegje willen doen. Voor een controlfreak en visionair als Newey is dat onwerkbaar.
Het gevolg? Ferrari blijft een team dat grossiert in potentie, maar weinig converteert in titels. Newey zag dat aankomen. Hij wilde niet opnieuw eindigen als een radertje in een log apparaat dat zelf niet weet welke kant het op draait.
De afwijzing door Newey is meer dan een gemiste kans. Het legt bloot waar Ferrari écht aan lijdt: een gebrek aan stabiliteit, focus en vertrouwen in visionair leiderschap. Terwijl Aston Martin in alle rust bouwt aan een 2026-project, brandt in Maranello de lont steeds dichter bij het kruitvat.
Newey koos voor rust, zeggenschap en visie. Ferrari bleef achter met onrust, interne druk en een teambaas die steeds meer alleen lijkt te staan. En dát, zag hij dus al van ver aankomen.
